The Five Bonds
மோகமிக உயிர்கள்தொறும் உடனாய் நிற்கும்
பஞ்ச மலங்கள்
மூலஆ ணவம்ஒன்று முயங்கீ நின்று
பாகமிக உதவுதிரோ தாயி ஒன்று
பகர்மாயை ஓன்றுபடர் கன்மம் ஓன்று
தேகமுூறு கரணமொடு புவன போகச்
செயலாரும் மாமாபைத் திரட்சி ஓஒன்றென் (று)
ஆகமலம் ஐந்தென்பர் ஐந்தும் மாறா(து)
அருளென்ப தரிதென்பர் அறிந்து ளோரே. 32
According to the view of scholars, there are five bonds which affect the soul:— (1) The original bond of anavam which is the perennial companion of the soul causing infatuation, (2) the screening power of god which stands behind and befits it for dissolution, (3) the pervasive may a (impure), (4) Karma which pursues the soul through births, and (5) the set of reals of pure Maya which are the impelling forces behind bodies, minds, worlds, and substances. Without getting rid of these bonds the soul cannot come in for the full Grace of God.
State of Existence of Souls -The Solitary State
ஓங்கிவரும் பலஉயிர்கள் மூன்றவத்தை பற்றி
அவத்தை இலக்கணம் – கேவலாவத்தை
உற்றிடுங்கே வலசகல சுத்தமென உணர்க
ஈங்குவரும் கலாதஇியொடு குறிஉருவம் ஓன்றும்
இன் நிமல மன்றியொன்று மில்லையெனும் இயல்பாய்
ஆங்கறிவை அறிவரியன் ௮றிகருவி அணையா
ஆதலினால் இருள்மருவும் அலர்விழிபிபோல் அதுவாய்
நீங்கும்வகை யின் றிகித்த வியாபகமாய் அங்கண்
நிற்பதுகே வலமென்று நிகழ்த்தும் நரலே. 33
The progressive souls, which are countless, are in three states of existence viz., solitary, embodied, and pure. The scriptures say that solitary state is one in which the soul is not attached to any real like kalai etc-, and it has no body, causal, subtle, or patent. There is nothing but the bond of ignorance encircling the soul. In this state the soul is not able to perceive its own intelligence, and it cannot perceive the external world because no instrument of knowledge is attached to it. The soul is then like the open eye immersed in darkness. It is one with the bond of ignorance, unchanging and pervasive and it knows no way of getting rid of the bond.
இன்மைமலம் மாயைகன்மம் என்றிரண்டே இறைதான்
இலங்குபல உயிர்களும்முன் புரிந்தஇரு வினையின்
தன்மைகளால் எவர்களுக்குந் தனுகரண புவனம்
தத்திடும்இங் கதனாலே இரு யனும் சார்ந்து
கன்மமெலாம் நேராக கேராதல் பருவக்
கடவுள் அரு ளால்எவையுங் கழித்துடுவன் அதனாற்
பின்மலமா னவைஅணுகா பெருகொளிமூன் புளதே
பெற்றிடுமென் மித்திறமென் பேசு மாறே. 34
There is a theory that there is no bond of ignorance at all, Maya and Karma being the only two bonds which affect the soul. According to it, God gives all the souls bodies, minds, worlds, and substances in accordance with their past twofold karma- The soul runs through the cycle of births and deaths and when all the karmas are balanced so as to be washed off in a single birth, God by His grace puts an end to all bonds so that no bond can subsequently affect the freed soul which shines in its own effulgence. What a defective theory this is!
மாயைமுத லெனவினையின் பான்மைமுத லெனவே
மன்னுபனை விதைமரபின் மயங்கும்மலம் சுத்தற்(கு)
ஏயுகெறி யென்கொல்அதன் இயல்பாயின் முத்தி
என்பதென்மழ் றிவை௰ற்க இருங்கலாதி உணர்வாய்
மேயபினர்த் தன்னுருவம் வீளங்காமை விளக்கும் [வுள்
மிகும்உலகக் தனில்என்னில் இவைவிடுங்கால் உணர்
தோயுநெறி இலதாதல் அறியாமை யெனநீ
சொல்லியது மலமென்பர் துணிந்து ளசோரே. 35
To posit the existence of only maya and karma will raise the question of their priority which will lead to an argument m a circle like that of the seed and the tree. Furthermore, the question will arise how a bond can affect pure souls- If you say it is natural, they may be affected even after salvation. If so, what is the good of salvation? Suppose you say in the embodied state, the reals which attach to the soul do not show it its own true nature but only external world, then, when the soul is disembodied, it must go back to a state of self-knowledge, which, in fact, it does not. What is the cause of it? If you say it is ignorance, we say the cause of such ignorance is the original bond of ignorance or anavam.
அ௮ர்கியமா னவைஉணர்த்தி அநந்கியமாய் நிறைந்த
அறிவறியா மையினானும் அருள்கிலவும் காலந்
தீன்னில்அவ னேயாவு மாய்கின்டம தொன்மை
தாமுணர்த லானும்உயிர் தானெனவொன் றிலதா
மன்னீயிடும் மலமாயை கன்மங்கள் மாறி
வந்திடும்இங் கிதுவழுவா தாதலினான் மனத்தால்
உன்னரிய திருவருளை ஒ.நியமலம் உளதென்(..று)
உணர்வரிதாம் அதனுண்மை தெறரிவரிதாம் உனக்கே. 36
It is the nature of anavam to stay with the soul inseparably (so that in the solitary state the soul cannot know it). In the embodied state it remains with the soul, while Maya and Karma, which contact and leave, then show the soul only the external world and not Anavam. When the soul is in combination with these bonds it cannot understand the supreme intelligence, which is in adwaitic union with it; and it is only when the soul attains grace it knows the old eternal union with God along with everything. So, till the stage of pure grace is reached which is beyond all thought, the existence of anavam is not realisable by the soul. So, you cannot now directly perceive its existence.
Embodied State
புகலுமலம் ஒறித்தற்குக் கலாதிமுதல் பாயை
சகலாவத்தை
பொருந்தியிடிம் அரனருளாற் போதம் தீபம்
சகலமெலாம் உடனாய வாறு போலுக்
தீரும்௮று மலம்உயிர்கள் சாராமல் மறைக்கும்
இகலிவரும் இவையணரின் இருள்வெளியாம் தன்மை
எய்தும்இவை தம்செய்து இலங்கும் விந்து
பகர்வரிய உணர்வாகி ஒளியாய் உள்ளப்
பான்மையினால் ஒருகாதம் படருக் தானே. 37
By the grace of God the reals beginning with Kalai and the word forms arising from pure maya are attached to the soul to counteract the bond of ignorance in question. The knowledge developed thereby is comparable to the light produced by the combination of lamp, oil, and wick. Nonetheless, the bond of ignorance continues to conceal the helping grace of God from the soul. Anavam and Maya compete with each other like darkness and light, the one always hiding things and the other illumining them. The way in which knowledge is developed in the embodied state is as follows: From ‘bhindu’ shining at muladhara an imperceptible subtle sound, which can illumine the soul to the extent of its karma, starts and rises up to the region of navel.
Letter Sounds of Speech
வந்தடைந்து பின்னமாய் வன்னங்கள் தோற்றம்
வாக்குகள்
வரும்அடைவு படஓடுக்கி மயிலண்ட சலம்கேர்
சிந்தைதனில் உணர்வரகும் பைசந்இ உயிறிற்
சேர்ந்துவரும் அவைமருவும் உருஎவையும் தெரித்து
முந்தியிடும் செவியில்உரு துள்ளுணர்வாய் ஓசை
முழங்கியிடும் மத்திமைதான் வைகரியில் உதானன்
பந்தமுறும் உயிரணைந்து வந்தமொழி செவியின்
பால்௮ணைய நினை$தபொருள் பகரும் தானே. 38
There the letter sounds of speech attain an embryonic stage and reach the heart where the whole lot remains like the liquid in the peacock’s egg containing its colours in a compressed form and helps the soul to perceive things in an undefined manner. It then bears the name Paisanthi. Subsequently Prana acting on the lot helps to develop sound forms in a suppressed manner which rise to the inside of the neck and help to think in detail though they are then inaudible- They, then, bear the name Madhyama. When they become audible owing to the action of Udana on them, they reach the root of the tongue and help to express ideas to others. Then they bear the name Vaikari’.