Special Part
உண்மை அதிகாரம்
இங்கவைபொதுஇயம்பும்என்பர்கள் இதன்மேல் ஆன்மாத்
தங்கிய அஞ்ச வத்தை தன்னுண்மை உணர்த்தும் தன்மை
பொங்கொளி ஞான வாய்மை அதன்பயன் புனிதன் காமம்
அ௮ங்கதின் அணைந்தோர் தன்மை அறைகுவன் அருளினாலே. 51
What have been dealt with hitherto constitute the general part of the book. In the other part, called the special, I shall, with the help of the divine grace, speak of the nature of the soul, the five states of consciousness, the mode of making the soul know a thing, the nature of the rising light of divine wisdom, its effect, the use of the holy name (mantram) of God and the nature of the souls who have realised God.
Third Sutra
மூன்ருஞ்சூத்தீரம்
Nature of Soul
செறிக்திடும் உடலுள் மன்னிச் சேர்புலன் வாயில் பற்றி
ஆன்ம இலக்கணம்.
அறிந்ததில் அழுந்தும் ஓன்றும் அறிந்திடா தறியுஈ் தன்மை
பிறிந்தடை அஞ்ச வத்தை பெருகிய மலத்தாற் பேணி
உறுர்தினி ௮இதம் உண்மை உயிர்க்கெனஉணர்த்துமன்றே. 52
Staying in the body which attaches to it by dint of Karma, the soul gets hold of the object which it is destined to know through the senses, knows it and sinks into its experience. It does not know how it came to know it. From this condition it severs itself and assumes five states of consciousness, owing to the increasing influence of anava malam, in the last of which it goes below the level of consciousness. This is said to be incidental to the nature of the soul in its bound state of existence.
உருஉணர் விலாமை யானும் ஓரொரு புலன்௧க ளாக
மருவீநின் றறித லானும் மனாதிகள் தம்மின் மன்னித்
தருபயன் நுகர்த லாலும் உயிர்சட மாத லானும்
அருவினை உடலுள் ஆவி அறிவினால் அறிய மன்றே. 53
The body is unintelligent. The senses perceive each a different class of phenomena. The mental faculties act upon the results of sensation. Prana is senseless. Therefore, it is the soul within the inevitable karmic body that knows things with the help of the supreme intelligence.
அறிவெனில் வாயில் வேண்டா
அன்றெனில் அவைதாம் என்னை
அறிவதை உதவு மென்னில்.
அசேதனம் ௮வைதா மெல்லரம்
அறிபவன் அறியும் தன்மை
அருளுவன் என்னி லான்மா
அறிவில தாழும் ஈசன்
அசேதனைத் தளித்தி டானே. 54
If the soul can know things by itself, it does not require the implements of knowledge. If the soul is unintelligent what is the good of the implements? Can implements supply intelligence to the soul? It is not possible, for they are themselves unintelligent. If it is said that God vouchsafes intelligence to the soul, it will imply that the soul by itself has no intelligence, which conclusion is wrong since God does not make the unintelligent intelligent.
அறிவினால் அறிந்த யரவும்
அசத்தாதல் அறிதி என்றும்
அறிவினால் அறியொ -ணாதேல்
ஆவதொன் மின்மை தொன்மை
அறிவுதான் ஒன்றை முந்தி
அதுவது வாகக் காணும்
அறிவுகாண் அசத்து மற்ற
தறிவினுக் கறியொ னாதே. 55
Know that whatever is known by the soul with the help of the implements is transient. If God cannot be known to the soul at any time, there is no final good to the soul from God: Ever since the soul took up the body, it has been knowing a thing limitedly by identifying itself with it. Such knowledge is finite, and it cannot perceive the infinite intelligence.
எவ்வறி வசத்த றிந்த தெனில்உயிர் அறியா தீசன்
அவ்வறி வறியான் அல்ல தசேதனம் அறியா தாவி
செவ்விய கருவி கூடித் தெரிவு தருளிற் சேராது
உவ்வீரு வகைய தென்னில் ஒளியிரு ளொருங்கு றவே. 56
Investigating which intelligence perceives the finite to be such, the soul by itself cannot know the finitude of things (in contrast with the infinite which it does not know). God has no need to perceive the finite, and the remaining maya cannot know the finite as it is unintelligent. The soul, in combination with the implements of knowledge, cannot distinguish the finite from the infinite (as the implements themselves are finite). In its freed condition, the soul does not look at the finite. To know the finite God’s grace (or Wisdom) cannot combine with the implements of knowledge,
as they are opposed to each other like light and darkness.
சத்திது என்ற சத்துத் தானறி யாத சத்தைச்
சத்தறிம் தகல வேண்டா அசத்திது சத்தி தென்றோர்
சத்திருள் ஒளிய லாக்கண் தன்மைய தரம்௮ சத்தைச்
சத்துடன் நின்று நீக்குந் தன்மையாற் சதசத் தாமே. 57
The impermanent cannot know what is eternal. The eternal has no need to know the impermanent and get away from it. The soul, which has to know both, does so in the transition stage. When associating itself with the eternal, it has to get rid of the impermanent. So, the soul is Sadasat. And it has the nature of the eye which is neither light nor darkness.
கண்ணொளி விளக்க ஸித்துக்
காட்டிடு மென்னீன் முன்னம்
கண்ணொளி ஒன்று மின்ரறும்
விளக்கொளி கலந்த வற்றைக்
கண்ணொளி அகல நின்றே
கண்டிடும் வேறு காணாக்
கண்ணொளி விளக்கின்சோதி
கலந்திீடுங் கருத்தொன் றன்றே. 58
If it is stated that the lamp gives light to the eye and shows things to it, it will imply that the eye has no power to see before the lamp supplied the light. The eye stands apart from the things seen and sees them in the light. No doubt, the eye cannot see the things without the light. The power of the eye and the light of the lamp mingle inseparably while seeing things. But both are different entities.
ஓரிடத் திருத்தல் மாயா
உருநிறைம் திடுதல் ஒன்றும்
பேரிடத் துறைதல் தானே
பிறங்கறி வாகி நிற்றல்
சோர்வுடைச் சடம்நி கழ்த்தல்
எனுமிவை சொல்லார் ஈல்லோர்
ஓர்விடத் துணரும் உண்மை
ஓளிதரும் உபலம் போலும். 59
As regards the association of the soul with the body while knowing things there are different theories. The wise will not accept that the soul stays in one part of the body, that it fills the body, that it fills space of which the body forms a part, that the soul is self-effulgent or that the unintelligent implements make the soul intelligent. On investigation, it will be found that the soul is like a pure reflecting crystal.