Tag: meykanda sastras

Special Part

உண்மை அதிகாரம்‌

இங்கவைபொதுஇயம்பும்‌என்பர்கள்‌ இதன்மேல்‌ ஆன்மாத்‌
தங்கிய அஞ்ச வத்தை தன்னுண்மை உணர்த்தும்‌ தன்மை
பொங்கொளி ஞான வாய்மை அதன்பயன்‌ புனிதன்‌ காமம்‌
அ௮ங்கதின்‌ அணைந்தோர்‌ தன்மை அறைகுவன்‌ அருளினாலே. 51

What have been dealt with hitherto constitute the general part of the book. In the other part, called the special, I shall, with the help of the divine grace, speak of the nature of the soul, the five states of consciousness, the mode of making the soul know a thing, the nature of the rising light of divine wisdom, its effect, the use of the holy name (mantram) of God and the nature of the souls who have realised God.

Third Sutra

மூன்ருஞ்சூத்தீரம்‌

Nature of Soul

செறிக்திடும்‌ உடலுள்‌ மன்னிச்‌ சேர்புலன்‌ வாயில்‌ பற்றி
அறிந்ததில்‌ அழுந்தும்‌ ஓன்றும்‌ அறிந்திடா தறியுஈ்‌ தன்மை
பிறிந்தடை அஞ்ச வத்தை பெருகிய மலத்தாற்‌ பேணி
உறுர்தினி ௮இதம்‌ உண்மை உயிர்க்கெனஉணர்த்துமன்றே. 52

ஆன்ம இலக்கணம்‌.

Staying in the body which attaches to it by dint of Karma, the soul gets hold of the object which it is destined to know through the senses, knows it and sinks into its experience. It does not know how it came to know it. From this condition it severs itself and assumes five states of consciousness, owing to the increasing influence of anava malam, in the last of which it goes below the level of consciousness. This is said to be incidental to the nature of the soul in its bound state of existence.

உருஉணர்‌ விலாமை யானும்‌ ஓரொரு புலன்௧க ளாக
மருவீநின்‌ றறித லானும்‌ மனாதிகள்‌ தம்மின்‌ மன்னித்‌
தருபயன்‌ நுகர்த லாலும்‌ உயிர்சட மாத லானும்‌
அருவினை உடலுள்‌ ஆவி அறிவினால்‌ அறிய மன்றே. 53

The body is unintelligent. The senses perceive each a different class of phenomena. The mental faculties act upon the results of sensation. Prana is senseless. Therefore, it is the soul within the inevitable karmic body that knows things with the help of the supreme intelligence.

அறிவெனில்‌ வாயில்‌ வேண்டா
அன்றெனில்‌ அவைதாம்‌ என்னை
அறிவதை உதவு மென்னில்‌.
அசேதனம்‌ ௮வைதா மெல்லரம்‌
அறிபவன்‌ அறியும்‌ தன்மை
அருளுவன்‌ என்னி லான்மா
அறிவில தாழும்‌ ஈசன்‌
அசேதனைத்‌ தளித்தி டானே. 54

If the soul can know things by itself, it does not require the implements of knowledge. If the soul is unintelligent what is the good of the implements? Can implements supply intelligence to the soul? It is not possible, for they are themselves unintelligent. If it is said that God vouchsafes intelligence to the soul, it will imply that the soul by itself has no intelligence, which conclusion is wrong since God does not make the unintelligent intelligent.

அறிவினால்‌ அறிந்த யரவும்‌
அசத்தாதல்‌ அறிதி என்றும்‌
அறிவினால்‌ அறியொ -ணாதேல்‌
ஆவதொன்‌ மின்மை தொன்மை
அறிவுதான்‌ ஒன்றை முந்தி
அதுவது வாகக்‌ காணும்‌
அறிவுகாண்‌ அசத்து மற்ற
தறிவினுக்‌ கறியொ னாதே. 55

Know that whatever is known by the soul with the help of the implements is transient. If God cannot be known to the soul at any time, there is no final good to the soul from God: Ever since the soul took up the body, it has been knowing a thing limitedly by identifying itself with it. Such knowledge is finite, and it cannot perceive the infinite intelligence.

எவ்வறி வசத்த றிந்த தெனில்‌உயிர்‌ அறியா தீசன்‌
அவ்வறி வறியான்‌ அல்ல தசேதனம்‌ அறியா தாவி
செவ்விய கருவி கூடித்‌ தெரிவு தருளிற்‌ சேராது
உவ்வீரு வகைய தென்னில்‌ ஒளியிரு ளொருங்கு றவே. 56

Investigating which intelligence perceives the finite to be such, the soul by itself cannot know the finitude of things (in contrast with the infinite which it does not know). God has no need to perceive the finite, and the remaining maya cannot know the finite as it is unintelligent. The soul, in combination with the implements of knowledge, cannot distinguish the finite from the infinite (as the implements themselves are finite). In its freed condition, the soul does not look at the finite. To know the finite God’s grace (or Wisdom) cannot combine with the implements of knowledge,
as they are opposed to each other like light and darkness.

சத்திது என்ற சத்துத்‌ தானறி யாத சத்தைச்‌
சத்தறிம்‌ தகல வேண்டா அசத்திது சத்தி தென்றோர்‌
சத்திருள்‌ ஒளிய லாக்கண்‌ தன்மைய தரம்‌௮ சத்தைச்‌
சத்துடன்‌ நின்று நீக்குந்‌ தன்மையாற்‌ சதசத்‌ தாமே. 57

The impermanent cannot know what is eternal. The eternal has no need to know the impermanent and get away from it. The soul, which has to know both, does so in the transition stage. When associating itself with the eternal, it has to get rid of the impermanent. So, the soul is Sadasat. And it has the nature of the eye which is neither light nor darkness.

கண்ணொளி விளக்க ஸித்துக்‌
காட்டிடு மென்னீன்‌ முன்னம்‌
கண்ணொளி ஒன்று மின்ரறும்‌
விளக்கொளி கலந்த வற்றைக்‌
கண்ணொளி அகல நின்றே
கண்டிடும்‌ வேறு காணாக்‌
கண்ணொளி விளக்கின்சோதி
கலந்திீடுங்‌ கருத்தொன்‌ றன்றே. 58

If it is stated that the lamp gives light to the eye and shows things to it, it will imply that the eye has no power to see before the lamp supplied the light. The eye stands apart from the things seen and sees them in the light. No doubt, the eye cannot see the things without the light. The power of the eye and the light of the lamp mingle inseparably while seeing things. But both are different entities.

ஓரிடத்‌ திருத்தல்‌ மாயா
உருநிறைம்‌ திடுதல்‌ ஒன்றும்‌
பேரிடத்‌ துறைதல்‌ தானே
பிறங்கறி வாகி நிற்றல்‌
சோர்வுடைச்‌ சடம்நி கழ்த்தல்‌
எனுமிவை சொல்லார்‌ ஈல்லோர்‌
ஓர்விடத்‌ துணரும்‌ உண்மை
ஓளிதரும்‌ உபலம்‌ போலும்‌. 59

As regards the association of the soul with the body while knowing things there are different theories. The wise will not accept that the soul stays in one part of the body, that it fills the body, that it fills space of which the body forms a part, that the soul is self-effulgent or that the unintelligent implements make the soul intelligent. On investigation, it will be found that the soul is like a pure reflecting crystal.

How the Reals work

தத்துவங்கள்‌ காரியப்படும்‌ முறைமை

இததகைமை இறைஅ௫ுளால்‌ உயிர்‌அறியும்‌ அறிவுக(கு)
ஈடாக வாடாதே ஈரிரண்டில்‌ உரைத்த
வித்தைமுகல்‌ ஐவரான்‌ விளங்கு ஞானம்‌
மேவியிடும்‌ என உரைப்பர்‌ அசுத்த மாயை
வைத்தகலை தான்ரோால மாலம்சிறிதே நீக்கி
மருவும்வகை தெரிவிக்கும்‌ வாயில்களின்‌’ பயனைப்‌
புத்திதர வித்தையிடை மின்றறிவை உயிர்க்குப்‌
பொருந்இயிடும்‌ வசைபுணரும்‌ புனிதசத்தி புணர்ந்தே. 39

The four stages through which the word is unfailingly developed for enabling the soul to know things to the extent of its karmic capacity are due ultimately to the action of divine power. By the help of these and that of the five lords of the five pure reals who energise other tatwas, knowledge is said to come home to the soul. The real of Kalai evolved out of impure maya puts aside the original bond a little and quickens the soul. The real of Vidya (‘intimation’) conveys to the soul the know-ledge imparted by the intellect and derived from the senses. These reals act by dint of the pure divine sakthi which actuates them.

பேசரிய அராகம்தம்‌ கன்மத்துக்‌ கீடாப்‌
பெற்றதனில்‌ ஆசைதனைப்‌ பெருகுவிக்கும்‌ நியதி
தேசமிகும்‌ அரசர்தரும்‌ ஆணை செய்தி
செய்தவரைத்‌ துய்ப்பிக்கும்‌ செய்கை போல
நேசமுறு தம்கன்மம்‌ நிச்சயித்து நிறுத்தும்‌
நிகழ்காலம்‌ கழிகாலம்‌ எதிர்கால மென்றே
ஓசைதர வருங்காலம்‌ எல்லைபலம்‌ பு.துமை
உறுவிக்கும்‌ இறைசத்தி உடனாய்‌ நின்றே. 40

The real aragam (inclination) increases the desire in things obtained by the soul according to its karma. The real of destiny (niyathi) appropriates the fruits of karma to its author just like the ruler who orders the fruits of action to be reaped by the doer. The real of time (kala) which takes the shape of past, present, and future makes the soul experience the limit of action, realise its fruit, and feel a novelty in things to come. All these reals act through divine power which is behind them.

ஐவகையால்‌ உறுபயன்கள்‌ நுகரவருங்‌ காலம்‌
அதுபுருட தத்துவமென்‌ றறைந்திடுவர்‌ அறிந்தோர்‌
மெய்வகைய கலாசுத்தி தனின்‌இதற்கும்‌ சுத்தி
மேவியிடும்‌ வகைதானும்‌ விரும்பியநால்‌ வீளம்பும்‌
செய்வகையின்‌ தொடர்ச்சியிங்குத்‌ தோன்றுவிக்மும்‌ குண
சேர்வுபுரி பிரகிருதி இரிகுணமாம்‌ அவைதாம்‌ [த்தின்‌
இவ்வகையிற்‌ சாத்துவித ராசததா மதமாய்‌
இயம்புவர்கள்‌ ஒன்‌ மிரண்டு குணம்பு.ற்க உடைத்தே. 41

The condition of the soul in combination with the five reals mentioned above which tend it to worldly experience is named as the real of “Purusha” by scholars. In the ceremonies of purification of Kalais as situated in different parts of the body, there is reference to the purification of this as well in the scriptures. The real of Mulaprakriti has in it the embryonic combination of the Gunas which produce the sequel of past karma. The Gunas are of three kinds viz., Satwic, Rajasic and Thamasic (which respectively represent the pleasant, desirous, and sad aspects of temper). Each has two distinct qualities.

அலஇூல்குணாம்‌ பிரகாசம்‌ லகுதைவியா பிருதி
அடர்ச்சிமிகுங்‌ கவரவம்‌௮ நியமம்‌இவை அடைவே
நிலவீயிடும்‌ மும்மூன்றும்‌ உயிரொன்றில்‌ கலந்தே
நிற்கும்‌இவை நிறைபுலனின்‌ பயன்‌எவையும்‌ கவரும்‌
குலவிவரு போகங்கள்‌ இடமா மாஞுக்‌
குறைவீல்தளி யாம்‌அலகில்‌ பபுலனிடத்தின்‌ ஒருமை
பலவகையும்‌ உடை.யதாய்ப்‌ பரனருளாற்‌ புர்தி
பஞ்சாசற்‌ பாவகமும்‌ பண்ணுவிக்குர்‌ தானே. 42

The aspects of Guna are countless. Brightness and gentleness are the distinct features of Satwic Guna. Movement and exertion distinguish the Rajasic Guna. False conceit and impropriety are Thamasic Gunas, and their modifications are nine in number. All these affects each soul. The tamasic Guna attracts to the soul the uses of external objects. The Rajasic guna moves the soul to their enjoyment and the satwic guna gives unchanging full enlightenment. The real of Buddhi (intellect) unifies the countless objects of knowledge in diverse ways and with the aid of divine power it gives rise to fifty sorts of manifestation and more.

ஆனதனு வதனிலுறும்‌ அகிலனையும்‌ இயக்கி
ஆங்காரம்‌ நீங்காத அகந்தைக்கு வித்தாய்‌
யானலது பிறரொருவர்‌ எனையொப்பார்‌ புவீயின்‌
இல்லையெனும்‌ இயல்பினதாய்‌ இந்திரியம்‌ புலன்கள்‌
தாம்நுகரும்‌ அளவில்‌அதின்‌ முக்தியுறும்‌ இச்சை
தானுருவாய்ச்‌ சங்கற்ப சதாகதியும்‌ தந்து
மானதமா ஸனதுகநிற்கும்‌ சிந்தைநினை வையம்‌
வந்துதரு மனமொ.நிய வகுப்பொ னஞாதே. 43

The real of ahankara is the moving force behind the breathing process in the body and is the cause of overweening egoism which hardly quits the soul. It is the will that animates the action of the senses. The real of the mind in the form of desire impels the senses to get hold of objects. Its function is thought and perpetual motion. Its investigating and doubting aspect is known as Chittam.

சொன்னமுறை செவிதுவக்கு கோக்கு நாக்குத்‌
துண்டம்‌இவை ஐந்திற்கும்‌ தொகுவிடய மாக
மன்னியசத்‌ தப்பரிச ரூபரச கந்தம்‌
மருவியிடும்‌ இவை௮டைவே வாக்குப்‌ பாதம்‌
பின்னர்வரு பாணிமிகு பாயுவினோ டுபத்தம்‌
பேசலுறும்‌ ஐந்திற்கும்‌ பிறங்கொலிகொள்‌ வசனம்‌
உன்னரிய கமனதா னவிசர்க்கா னந்தம்‌
உற்றதொழில்‌ பெற்றிடுவ துண்மை யாமே. 44

The five senses already mentioned which are respectively situate in the ear, skin, the eye, the tongue, and the nose perceive sound, touch, form, taste, and smell in order. The reals of action situate in the mouth, the foot, the hand, the excretory and sex organs have the functions of causing speech, walking, handling ejecting, and delighting.

மூந்தியஜம்‌ பூதங்கள்‌ வானாதி யாக
முயங்கயெரற்‌ செவிகாசி கண்‌ காமெய்ம்‌ முறையால்‌
இர்தவயி னின்றுவரும்‌ ஐம்புலனும்‌ உயிர்தாம்‌
எய்தும்வகை தம்முருவின்‌ இலங்கியிடும்‌ புறத்து
வந்தடைய இடங்கொடுக்கும்‌ நிரந்தரமாய்‌ வானம்‌
வாயுமிகச்‌ சலித்தெவையுந்‌ இரட்டும்தீ வெம்மை
தந்தவைசட்‌ டொன்றுவிக்கும்‌ நீர்குளிர்ந்து பதமே
தரும்்‌உரத்துத்‌ தரிக்குமிகு தரணி தானே. 45

The five elements (already mentioned) beginning with ether attach themselves to the ear, the skin, the eye, the tongue and the nose and aid in the perception of sense objects by the soul staying in the body. In the external world ether permanently accommodates the other elements; air causes movement and heaping of things; fire heats and unifies them; water cools and softens things; and earth, the primary element, hardens and bears objects.

இந்கிரையின்‌ ஐந்துசுத்தம்‌ ஏ.ம்சுத்தா சுத்தம்‌
எண்மூன்றும்‌ அசுத்தமெனும்‌ இவைமுப்பத்‌ தாழும்‌
மன்னியதத்‌ துவங்களிடை மயங்கிறெடும்‌ துயர்தாம்‌
மருவும்‌உரு நிலையிய வரும்பொழுது வரியார்‌
பன்னகம்‌௮ண்‌ டசம்கனவு படர்வகையே முன்னம்‌
பகரவரும்‌ கலாதிநிலை பரவியசூக்‌ குமமாம்‌
தன்‌ உருவில்‌ அணைந்துபயன்‌ அருந்திஅரன்‌ அருளால்‌
குரையினிடை வருமென்று சாற்றும்‌ நரலே. 46

Thus there are thirty-six reals, five pure, seven mixed and twenty-four impure. Entangled amidst these reals, the soul undergoes a long course of misery and when it quits the body it casts it off as a snake discards its slough, and as the young bird breaks through the egg and suffers a change of personality as in a dream. Even though the patent body is thrown off the soul attaches itself to the persisting subtle body, of which kalai and the like tatwas are constituent parts, and travels to other regions and after reaping the fruits of karma there it comes back to earth by the will of God. This is the view of the scriptures.

தோற்றியிடும்‌ ௮ண்டசங்கள்‌ சவேதசங்கள்‌ பாரில்‌
துதைந்துவரும்‌ உற்பிசம்‌ சராயுசங்கள்‌ நான்இன்‌
ஊற்றமிகு தாவரங்கள்‌ பத்தொன்ப தென்றும்‌
ஊர்வபதி னைந்தமரர்‌ பதினொன்றோ டுலவா
மாற்றளுநீர்‌ உறைவனநம்‌ பறவைகள்‌ காற்‌ காலி
மன்னியிடும்‌ பப்பத்து மானிடர்‌ ஒன்‌ பதும
ஏற்றியொரு தொகைஅதனில்‌ இயம்புவர்கள்‌ யோனி
எண்பத்து நான்குநூா முயிரமென்‌ றெடுத்தே. 47

The sources of birth are of four kinds, namely the egg, sweat, vegetable roots and the womb. And the categories of living beings are seven in number each of which has numerous organic varieties. The plant kingdom has nineteen hundred thousand varieties. Of the creeping creation there are fifteen hundred thousand. Of the celestial beings eleven hundred thousand. Creatures in water, birds of the air and beasts on earth count each ten hundred thousand. Mankind falls into nine hundred thousand, so that all the seven make up a total of eighty-four hundred thousand varieties.

Sudhavadhai

இனையபல பிறவிகளின்‌ இறந்துபிறம்‌ தருளால்‌
இருவினைகள்‌ புரிந்தருந்தும்‌ இதுசகலம்‌ அகலா
மூனமருவும்‌ இருபயனும்‌ ஒருகாலத்‌ தருந்த
முந்துநுக ருந்துபயன்‌ அந்தமுற வந்த
வினையும்‌எதிர்‌ வனையும்முடி வினைஉதவு பயனால்‌
நேராக நேராதல்‌ மேவுங்‌ கால்முற்‌
சினஈருவு திரோதாயி கருணை யாத்‌
திருந்தியசத்‌ திரிபாதந்‌ திகழுமன்ற. 48

சுத்தாவத்தை

The state of going through births and deaths in these categories, doing karmic acts and reaping their results by the will of God, is the embodied state of the soul. When the store of past karmas attaching to the soul, the set of karmas pertaining to the present birth and the group of budding karma for the future are all balanced alike so as to be terminated in a single birth, on account of the indifferent attitude of the soul thereto, the screening power of God, indignant hitherto, turns into the sweet grace of God, the impact of which on the soul takes place in consequence.

Fall of Grace

நாடியசத்‌ இறிபாதம்‌ காலு பாதம்‌
ஈண்‌ ணுவகை எண்ணரிய ஞான பாதம்‌
கூடுமவர்‌ தமக்குணர்வாய்‌ நின்ற ஞானக்‌
கூத்தன்‌ஒரு மூறர்த்திகொடு குறுகி மோகம்‌
நீடியகே வலசகலம்‌ நிகழா வாறு
நிறுத்திமலம்‌ அறுக்கும்‌இது நிலையார்‌ சுத்தம்‌
கேடில்புகழ்‌ தரும்சரியை கிரியா யோகக்‌
கேண்மையரேல்‌ இவைஉணர்த்தக்‌ கிளக்கும்‌ நூலே. 49

சத்திநிபாதம்‌

The said Fall of Divine Grace is of four grades- To the soul? of the highest grade, who are fit for receipt of spiritual wisdom, God, who has been their inner light, appears directly in a visible form as Guru, cuts off their bonds, stops the recurrence of the solitary and the embodied state and ushers in the pure state of existence. These truths should be revealed, according to the view, of the scriptures, to them who have been trained in Charya, Kriya and Yoga paths.

Kinds of Absolution

அரிவையரின்‌ புறுமுத்தி கந்த மைந்தும்‌
அறுமுத்தி திரிகுணமும்‌ அடங்கு முத்தி
விரிவுவினை கெடுமுத்தி மலம்போம்‌ முத்தி
விக்கிரக நித்தமுத்தி விவேக முத்தி
பரவுழுயிர்‌ கெடுமுத்தி சித்தி முத்தி
பாடாண முத்திஇவை பழிசேர்‌ முத்தி
இிரிமலமும்‌ அகலவுயிர்‌ அருள்சேர்‌ முத்தி
திகழ்முத்தி யிதுமுத்தித்‌ இறத்த தாமே. 50

முத்தி பேதங்கள்‌

Diverse goals are aimed at, as absolution, by different creeds. They are the pleasures of women, the annihilation of five categories of experiences, the subdual of three gunas, the destruction of karma, the mere dissolution of bonds, the immortality of the body, the realisation of the self, the annihilation of the soul, the attainment of siddhis and deadening of consciousness as in a petrified condition. All these are of blameable nature. The realisation of supreme bliss by the attainment of divine grace in consequence of the dissolution of three bonds is the highest and faultless of all.

The Five Bonds

மோகமிக உயிர்கள்தொறும்‌ உடனாய்‌ நிற்கும்‌
மூலஆ ணவம்ஒன்று முயங்கீ நின்று
பாகமிக உதவுதிரோ தாயி ஒன்று
பகர்மாயை ஓன்றுபடர்‌ கன்மம்‌ ஓன்று
தேகமுூறு கரணமொடு புவன போகச்‌
செயலாரும்‌ மாமாபைத்‌ திரட்சி ஓஒன்றென்‌ (று)
ஆகமலம்‌ ஐந்தென்பர்‌ ஐந்தும்‌ மாறா(து)
அருளென்ப தரிதென்பர்‌ அறிந்து ளோரே. 32

பஞ்ச மலங்கள்‌

According to the view of scholars, there are five bonds which affect the soul:— (1) The original bond of anavam which is the perennial companion of the soul causing infatuation, (2) the screening power of god which stands behind and befits it for dissolution, (3) the pervasive may a (impure), (4) Karma which pursues the soul through births, and (5) the set of reals of pure Maya which are the impelling forces behind bodies, minds, worlds, and substances. Without getting rid of these bonds the soul cannot come in for the full Grace of God.

State of Existence of Souls -The Solitary State

ஓங்கிவரும்‌ பலஉயிர்கள்‌ மூன்றவத்தை பற்றி
உற்றிடுங்கே வலசகல சுத்தமென உணர்க
ஈங்குவரும்‌ கலாதஇியொடு குறிஉருவம்‌ ஓன்றும்‌
இன்‌ நிமல மன்றியொன்று மில்‌லையெனும்‌ இயல்பாய்‌
ஆங்கறிவை அறிவரியன்‌ ௮றிகருவி அணையா
ஆதலினால்‌ இருள்மருவும்‌ அலர்விழிபிபோல்‌ அதுவாய்‌
நீங்கும்வகை யின்‌ றிகித்த வியாபகமாய்‌ அங்கண்‌
நிற்பதுகே வலமென்று நிகழ்த்தும்‌ நரலே. 33

அவத்தை இலக்கணம்‌ – கேவலாவத்தை

The progressive souls, which are countless, are in three states of existence viz., solitary, embodied, and pure. The scriptures say that solitary state is one in which the soul is not attached to any real like kalai etc-, and it has no body, causal, subtle, or patent. There is nothing but the bond of ignorance encircling the soul. In this state the soul is not able to perceive its own intelligence, and it cannot perceive the external world because no instrument of knowledge is attached to it. The soul is then like the open eye immersed in darkness. It is one with the bond of ignorance, unchanging and pervasive and it knows no way of getting rid of the bond.

இன்மைமலம்‌ மாயைகன்மம்‌ என்றிரண்டே இறைதான்‌
இலங்குபல உயிர்களும்முன்‌ புரிந்தஇரு வினையின்‌
தன்மைகளால்‌ எவர்களுக்குந்‌ தனுகரண புவனம்‌
தத்திடும்‌இங்‌ கதனாலே இரு யனும்‌ சார்ந்து
கன்மமெலாம்‌ நேராக கேராதல்‌ பருவக்‌
கடவுள்‌ அரு ளால்‌எவையுங்‌ கழித்துடுவன்‌ அதனாற்‌
பின்மலமா னவைஅணுகா பெருகொளிமூன்‌ புளதே
பெற்றிடுமென்‌ மித்திறமென்‌ பேசு மாறே. 34

There is a theory that there is no bond of ignorance at all, Maya and Karma being the only two bonds which affect the soul. According to it, God gives all the souls bodies, minds, worlds, and substances in accordance with their past twofold karma- The soul runs through the cycle of births and deaths and when all the karmas are balanced so as to be washed off in a single birth, God by His grace puts an end to all bonds so that no bond can subsequently affect the freed soul which shines in its own effulgence. What a defective theory this is!

மாயைமுத லெனவினையின்‌ பான்மைமுத லெனவே
மன்னுபனை விதைமரபின்‌ மயங்கும்மலம்‌ சுத்தற்(கு)
ஏயுகெறி யென்கொல்‌அதன்‌ இயல்பாயின்‌ முத்தி
என்பதென்மழ்‌ றிவை௰ற்க இருங்கலாதி உணர்வாய்‌
மேயபினர்த்‌ தன்னுருவம்‌ வீளங்காமை விளக்கும்‌ [வுள்‌
மிகும்‌உலகக்‌ தனில்‌என்னில்‌ இவைவிடுங்கால்‌ உணர்‌
தோயுநெறி இலதாதல்‌ அறியாமை யெனநீ
சொல்லியது மலமென்பர்‌ துணிந்து ளசோரே. 35

To posit the existence of only maya and karma will raise the question of their priority which will lead to an argument m a circle like that of the seed and the tree. Furthermore, the question will arise how a bond can affect pure souls- If you say it is natural, they may be affected even after salvation. If so, what is the good of salvation? Suppose you say in the embodied state, the reals which attach to the soul do not show it its own true nature but only external world, then, when the soul is disembodied, it must go back to a state of self-knowledge, which, in fact, it does not. What is the cause of it? If you say it is ignorance, we say the cause of such ignorance is the original bond of ignorance or anavam.

அ௮ர்கியமா னவைஉணர்த்தி அநந்கியமாய்‌ நிறைந்த
அறிவறியா மையினானும்‌ அருள்கிலவும்‌ காலந்‌
தீன்னில்‌அவ னேயாவு மாய்கின்‌டம தொன்மை
தாமுணர்த லானும்‌உயிர்‌ தானெனவொன்‌ றிலதா
மன்னீயிடும்‌ மலமாயை கன்மங்கள்‌ மாறி
வந்திடும்‌இங்‌ கிதுவழுவா தாதலினான்‌ மனத்தால்‌
உன்னரிய திருவருளை ஒ.நியமலம்‌ உளதென்‌(..று)
உணர்வரிதாம்‌ அதனுண்மை தெறரிவரிதாம்‌ உனக்கே. 36

It is the nature of anavam to stay with the soul inseparably (so that in the solitary state the soul cannot know it). In the embodied state it remains with the soul, while Maya and Karma, which contact and leave, then show the soul only the external world and not Anavam. When the soul is in combination with these bonds it cannot understand the supreme intelligence, which is in adwaitic union with it; and it is only when the soul attains grace it knows the old eternal union with God along with everything. So, till the stage of pure grace is reached which is beyond all thought, the existence of anavam is not realisable by the soul. So, you cannot now directly perceive its existence.

Embodied State

புகலுமலம்‌ ஒறித்தற்குக்‌ கலாதிமுதல்‌ பாயை
பொருந்தியிடிம்‌ அரனருளாற்‌ போதம்‌ தீபம்‌
சகலமெலாம்‌ உடனாய வாறு போலுக்‌
தீரும்‌௮று மலம்‌உயிர்கள்‌ சாராமல்‌ மறைக்கும்‌
இகலிவரும்‌ இவையணரின்‌ இருள்வெளியாம்‌ தன்மை
எய்தும்‌இவை தம்செய்து இலங்கும்‌ விந்து
பகர்வரிய உணர்வாகி ஒளியாய்‌ உள்ளப்‌
பான்மையினால்‌ ஒருகாதம்‌ படருக்‌ தானே. 37

சகலாவத்தை

By the grace of God the reals beginning with Kalai and the word forms arising from pure maya are attached to the soul to counteract the bond of ignorance in question. The knowledge developed thereby is comparable to the light produced by the combination of lamp, oil, and wick. Nonetheless, the bond of ignorance continues to conceal the helping grace of God from the soul. Anavam and Maya compete with each other like darkness and light, the one always hiding things and the other illumining them. The way in which knowledge is developed in the embodied state is as follows: From ‘bhindu’ shining at muladhara an imperceptible subtle sound, which can illumine the soul to the extent of its karma, starts and rises up to the region of navel.

Letter Sounds of Speech

வந்தடைந்து பின்னமாய்‌ வன்னங்கள்‌ தோற்றம்‌
வரும்‌அடைவு படஓடுக்கி மயிலண்‌ட சலம்கேர்‌
சிந்தைதனில்‌ உணர்வரகும்‌ பைசந்‌இ உயிறிற்‌
சேர்ந்துவரும்‌ அவைமருவும் உருஎவையும்‌ தெரித்து
முந்தியிடும்‌ செவியில்‌உரு துள்ளுணர்வாய்‌ ஓசை
முழங்கியிடும்‌ மத்திமைதான்‌ வைகரியில்‌ உதானன்‌
பந்தமுறும்‌ உயிரணைந்து வந்தமொழி செவியின்‌
பால்‌௮ணைய நினை$தபொருள்‌ பகரும்‌ தானே. 38

வாக்குகள்‌

There the letter sounds of speech attain an embryonic stage and reach the heart where the whole lot remains like the liquid in the peacock’s egg containing its colours in a compressed form and helps the soul to perceive things in an undefined manner. It then bears the name Paisanthi. Subsequently Prana acting on the lot helps to develop sound forms in a suppressed manner which rise to the inside of the neck and help to think in detail though they are then inaudible- They, then, bear the name Madhyama. When they become audible owing to the action of Udana on them, they reach the root of the tongue and help to express ideas to others. Then they bear the name Vaikari’.

Evolution and involution of Reals from Impure Maya

அருத்திமிகும்‌ கலைகாலம்‌ நியதியடன்‌ வித்தை
அராகம்‌இவை அனக்தரால்‌ மாயைதனி லாகும்‌
உருத்திரராற்‌ கலையதவில்‌ பிரகிருதி குணங்கள்‌
உளவாகும்‌ ஆங்காரம்‌ புட்திதனில்‌ உதிக்கும்‌”
தெரித்தவிது திரிவிதாரம்‌ தைசதவை காரி
திகழ்தருபூ தாதியெனத்‌ கிருந்தியசாத்‌ துவிதம்‌
விரித்தகுணம்‌ மனம்புத்தி இந்திரிய மென்று
விளம்பியசோத்‌ இிராதிமுதல்‌ வீளங்கியிடும்‌ வீரிந்தே. 26

தத்துவங்களின்‌ தோற்ற ஒடுக்கம்‌

The reals which incline the soul to worldly experience namely time, destiny, animation, intimation, and inclination are evolved out of impure maya through the agency of Anantha; and from the real of animation (kala) Mulaprakriti is evolved, through the agency of Srikanta Rudra. From Mulaprakriti is evolved the real of Guna from which emanates the real of judgment or intellect (புத்தி) and from judgment is evolved the real of willing (ஆங்காரம்‌)- Ahankara is of three kinds according as the satwic, Rajasic or Thamasic quality dominates. From Satwic Ahankara (தைசதம்‌) evolved the mind and the five senses of hearing, touch, sight, taste, and smell.

மன்னியகன்‌ மேர்திரிய மானஇரா சதஞ்சேர்‌
வாக்காதி வைகாரி மருவிவரும்‌ சத்தம்‌
தன்னைமுத லரகியதா மதமிகுமாத்‌ திரைபின்‌
தரும்‌இதனில்‌ வான்‌அ௮நிலம்‌ அனல்புனல்மண்‌ சத்தழ்‌
முூன்னதனில்‌ வெளியாதி ஓன்றொன்‌ ராகும்‌
முறையிலுறும்‌ இருமைஅயன்‌ முடிவா முன்னே
உன்னுசதா சிவராதி அதிபதிகள்‌ ஓடுக்கம்‌
உதித்தஅடை வெனஉரைப்பர்‌ உணர்ந்து ளோரே. 27

From the Rajasic Ahankara (Vaikari) are evolved the reals of activity beginning with speaking. From Thamasic Ahankara (Bhutati) emanate the five subtle bases (Tanmatra) of the five elements beginning with the principle of sound. The five elements, ether, air, fire, water, and solid are developed each out of its respective Tanmatra. The titular deities of the five elements are Brahma, Vishnu, Rudra, Maheswara, and Sadasiva of the regions in pure maya. According to the opinion of the learned the reals undergo involution into the bases from which they are evolved.

Karma

நண்ணியிடும்‌ உருவதலுக்‌ கேது வாகி
நானாபோ கங்களாய்‌ காசோற்‌ பத்தி
பண்ணிவரும்‌ ஆதலால்‌ அனாதி யாகிப்‌
பலவாகி அணுக்கள்‌ தொறும்‌ பட.ர்வ தாக
எண்ணிவரு மனவாச கன்மத்தா லியற்றும்‌
இயல்பினதாய்‌ மதிகதமாய்‌ இருபயனாம்‌ பாவ
புண்ணியமாய்ப்‌ புலர்காலை மாயை மேவிப்‌
பொருந்துமிது கன்மமலம்‌ (கலு மாறே. 28

கன்மம்‌

Karma is the cause of bodies and multifold bodily experiences, and causes births and deaths, and is beginningless. It affects each soul differently and is many sided. It is committed through thought, word, and deed, and it takes shelter in the real of the intellect. It takes the form of merit and sin producing its two-fold result. At the time of dissolution of reals, karma sinks down to the substratum of impure maya. This is the nature of karma.

கன்மமெறி இரிவிதம்ஈற்‌ சாதிஆயுப்‌ போகக்‌
கடனதென வருமூன்றும்‌ உயிரொன்றிற்‌ கலத்தல்‌
தொன்மையதூ ழல்லதுண வாகா தானும்‌
தொடங்கடைவின்‌ அடையாதே தோன்றும்‌ மாறித்‌
தன்மைகரு தெய்விகமுற்‌ பெள திகம்‌ஆன்‌ மிகமாம்‌
துகையிலுறும்‌ அசேதனசே தனத்தாலும்‌ சாரும்‌
ஈன்மையொடு தீமைதரு சேதனனுக்‌ கிவண்ஊண்‌
நாடில்‌அதன்‌ ஊழ்வினையா ஈணுகுந்‌ தானே. 29

The path of karmic result is threefold as organism, age, and experience. These three attaches to each soul as a result of past karma, as what is not destined cannot be made the subject of experience. The results of karmic acts do not always follow their happening. They issue through accident, action of elements, and acts of souls and may happen through intelligent and unintelligent agents. The soul doing good and evil acts will be found on investigation to be influenced by its past karma.

மேலைக்கு வருவினைஏ தென்னின்‌ அங்கண்‌
விருப்புவெறுப்‌ பெனஅ௮றிஅவ்‌ வினையும்‌ எல்லாம்‌
மூலத்த வினைப்பயில்வாம்‌ என்னின்‌ நாம்‌என்‌
மூற்றிஅதன்‌ பயன்‌ உனக்கு முளைக்கு மென்பர்‌
ஞாலத்து வினைகள்‌இரு இறனாகும்‌ புக்தி
நண்ணாத வினைஈணுகும்‌ வினையெனஒன்‌ றிரண்டாம்‌
ஏலத்தான்‌ இதம்‌அகித மாம்‌இதனால்‌ வழுவா(து)
எய்தியிடும்‌ புண்ணியபா வங்க ளென்றே. 30

If it is asked how karma for the future arises, it should be borne in mind that it results from the likes and dislikes which arise in the course of experiencing the fruits of past karma. If such likes and dislikes be viewed as resulting from past karma, they are not simply experienced as such, but they engender the egoistic feelings of love and hate which develop and ripen into future karma. Karmic acts in the world are of two classes, those done with knowledge and those done without knowledge. Each is of two kinds according as it causes pleasure or pain and are respectively termed acts of merit and sin which unfailingly affect the soul.

உற்றதொழில்‌ நினைவுரையின்‌ இருவினையும்‌ உளவாம்‌
ஒன்றொன்றால்‌ அழியா தூண்‌ ஓூரியா துன்னில்‌
மற்றவற்றின்‌ ஒருவினைக்கோர்‌ வினையால்‌ வீடு
வைதிகசை வம்பகரும்‌ மரபில்‌ ஆற்றப்‌
பற்றியது கியும்‌இது வீலையால்‌ ஏற்கும்‌
பான்மையுமாம்‌ பண்ணாது பலிக்கும்‌ முன்னம்‌
சொற்றருநரல்‌ வழியின்வரின்‌ மிகுதி சோரும்‌
சோராதங்‌ கதுமேலைத்‌ தொடர்ச்சி யாமே. 31

The twofold karma is committed in the form of word, thought, and deed. One karmic act is not destroyed by another, and each affects the soul independently and unfailingly. However, when a sinful act is expiated in the way indicated in vedic and Saivite scriptures, its attachment to the soul is annulled. Expiation may be done by a paid deputy. Without the expiation the effects of sin may be counteracted by pursuing a right course of conduct prescribed in scriptures, as a result of which the strength of sin will fade and whatever residue remains may continue to affect the soul lightly in the birth to come.

இரண்டாஞு சூத்தீரம்‌

Bound Souls

எண்ணரிதாய்‌ நித்தமாய்‌ இருள்மலத்தின்‌ அழுந்தி
இருவினையின்‌ தன்மைகளுக்‌ உடான ஆக்கை
அண்ணலரு எால்ஈண்ணி அவைஅவரர யதனால்‌
அலகில்கிகம்‌ போகங்கள்‌ அருந்தும்‌ ஆற்றால்‌
புண்ணியபா வம்புரிந்து போக்குவர வுடைத்தாய்ப்‌
புணரும்இருள்‌ மலபாகம்‌ பொருந்தியக்கால்‌ அருளால்‌
உள்நிலவம்‌ ஓளியகலல்‌ இருளகற்றிப்‌ பாதம்‌
உற்றிடும்கற்பசுவருக்கம்எனஉரைப்பர்‌ உணர்ந்தோர்‌. 19

ப௬ இலக்கணம்‌

The seers of truth say that souls are countless, eternal, and sunk in spiritual darkness. By the grace of God, they take up bodies suited to work out their two-fold (good and evil) karmic tendencies and are born as lower and higher beings. In the course of experiencing the endless fruits of their Karma, they commit acts of merit and sin and have births and deaths- When the season arrives for the dissolution of the dark bond affecting the soul, the light of Grace in the inmost soul dawns and darkness is dispelled. Then the good, freed souls reach the feet of Providence.

Bonds – Anava, Throdhana

ஏகமாய்த்‌ தம்கால எல்லைகளின்‌ மீளும்‌
எண்ணரிய சத்தியகாய்‌ இருளொஸிர இருண்ட
மோகமாய்ச்‌ செம்பினுறு களிம்பேய்ந்து நீத்த
நூலால மாய்‌அறிவு முழுதினையும்‌ மறைக்கும்‌
பாகமாம்‌ வகைநின்று திரோதாயி சத்தி
பண்‌ ணுதலான்‌ மலமெனவும்‌ பகர்வர்‌அது பறித்து
நாகமா ஈதிமதியம்‌ பொதிசடையான்‌ அடிகள்‌
நணுகும்வகை கரணைமிக நயக்கும்‌ தானே. 20

பாச இலக்கணம்‌ – ஆணவம்‌, இரோதாயி

The original bond of darkness (anavam) is one eternal entity with countless powers which lapse their efficacy at the end of their respective time limits. Compared with the stupefying force of this bond external darkness may be said to be light. It is like green rust (Verdigris) on copper and fully hides the knowing faculty of the soul. The screening power of God which operates behind this bond to loosen and finally dissolve it is also formally styled one kind of bond. When the original bond is dissolved, this divine power shines forth in great grace and quickens the progress of the freed soul towards the feet of the supreme being -whose will, love, and power are symbolised by the serpent the moon and the Gangs on His braids.

Pure Maya

உன்னலரும்‌ பரசிவன்தன்‌ அருளாலே காதம்‌
உதிக்கும்மிகுங்‌ குடிலைதனில்‌ வீந்துவரும்‌ நாதந்‌
தன்னில்‌௮அதி னொளிவளரும்‌ சதாசிவராம்‌ அவரில்‌
தயங்௫வரும்‌ ஈசர்வித்தை தனை௮ஸிப்பர்‌ அதனால்‌
மன்னுவர்‌இவ்‌ வகைஜவர்‌ வாய்மையினால்‌ முன்னே
வந்திடுமென்‌ ௮ுரைசெய்த விந்துவழா: வகையே
முன்னுதவும்‌ சூக்குமாஇி ஒருகான்கும்‌ என்று
மொழிந்திடுவர்‌ அருங்கலைகள்‌ முதிர்ந்து ளோரே. 21

௬த்த மாயை

Experts well versed in rare agamic sciences say that by the loving will of the Supremo Sivam, beyond thought, the real of Nadam is evolved from pure maya; and from nadam, the real Bhindu emanates. From it the brightening real of Sada Sivam takes its rise and gives birth to ‘Iswaram’ from which is developed ‘Sudda Viddai’. All these five reals are respectively ruled by five agents of divine power who stay in and take their names from them. Bhindu, stated to be already evolved from Nadam, first unfailingly gives rise to the word which develops into four forms beginning with the subtlest’.

Impure Maya

உருவாதி சதுர்விதமாய்‌ ஓன்றொன்‌ ஹறொவ்வா
உண்மையதாய்‌ நித்தமாய்‌ ஒன்றாய்‌ என்றும்‌
அருவாஇ௫க்‌ கன்மமார்‌ அணுக்கள்‌ யார்க்கும்‌
ஆவார மாய்‌௮௫ித்தாய்‌ ௮சல மாகி
விரிவாய தன்செயலின்‌ வியாபியாய்‌ எல்லாம்‌
விரிந்தவகை புரிந்தடைவின்‌ மேவியவை ஓடுங்க
வருகாலம்‌ உயிர்களெல்லாம்‌ மருவிடமாய்‌ மலமாய்‌
மன்னியிடும்‌ அரனருளால்‌ மாயை தாளே. 22

அசுத்த மாயை

The Impure Maya is a formless, motionless, unintelligent eternal entity from which are evolved reals of diverse qualities and functions, from combinations of which spring up the four categories beginning with bodies. It permeates all its developments and causes perversion to karmic souls. During final dissolution of all the tatwas it is the basic resort of all souls and is itself a bond of the souls. All the processes in it are due to the energising of it by the gracious might of the Supreme Being.

என்னையிது எனின்‌ உலகுக்‌ குபாதான மில்லை
இறைவனல தெனின்‌அ௮சித்துச்‌ சித்தினிடத்‌ துதியா
மன்னியுள தேல்முதல்வன்‌ என்கொல்‌ என்னின்‌
மாயைதான்‌ அடத்துருவாய்‌ மருவ மாட்டா(து)
அன்னவனும்‌ இதுவொழிய ஆக்க மாட்டான்‌
அசத்தனாம்‌ எனின்‌ அதுவும்‌ அவன்போல்‌ கித்தம்‌
முன்னவன்‌அ௮வி வூத்தைவிரித்‌ தெவையும்‌ ஆக்கும்‌
முதன்மைஅது கொடுத்ததென மொழஜிந்தி டாரே. 23

If it is asked what this maya is, the answer is that it is the substantial cause of the universe. To meet the statement that God and not maya is such cause, it is to be stated that the unintelligent world cannot spring from supreme Intelligence. The question may take another turn as what the need is for a God if Maya itself evolves into the world, for which the rejoinder is that being unintelligent, maya cannot itself develop into forms and substances. Then one may say that it detracts from God’s omnipotence not to be able to create without maya. The right view’ is that though maya is as eternal as God it is God who is the master who wields it to create any form He pleases and so maya cannot be said to invest God with his lordship.

படைத்ததொரு படியின்றுப்‌ பறவைபசு ஈரராய்ப்‌
பண்ணியதென்‌ முன்னைவிவைப்‌ பான்மை யென்பர்‌
அடுத்தவினை உளதாயின்‌ இறைஏன்‌ என்னில்‌
அசேதனம்மற்‌ றவையாவிக்‌ கமைத்த தாகும்‌
எடுத்தவினை உருவுறுவ நுயிரேல்‌ தானே
இருவினைக்குத்‌ தக்கவுடல்‌ எய்து மென்னில்‌
சடத்திரஞம்‌ அகர்த்தாவாய்‌ அறிவொன்‌ ஈறில்லாத்‌
தன்மையனுங்‌ கூடவொரு சங்கை யின்றே

It is often asked why creation is not homogeneous but of diversified forms as birds, beasts, and man. The diversity is due to the varied nature of past karma. If karma can account for creation, why there should be a God is another question. Again, the answer is that karma by itself is unintelligent and to suit varied karma, bodies have to be devised by the intelligent Being. If it is said that souls being intelligent can themselves take up suitable karmic bodies, it is against the fact that the souls have no intelligence free enough to do so. So, there is no ground to infer that such soul and the sum of unintelligent entities duly come together (without a God to unite them).

அல்லல்மிக உயீர்க்கவைதான்‌ அணைத்த தீசன்‌
அருவினைகள்‌ அருந்துதற்கோ வினையோ அன்றிச்‌
சொல்லிவரு மாயையேர அணுவை முந்தச்‌
சூழ்ந்ததெனும்‌ உரைமுதலோர்‌ தொடக்கி லார்பால்‌
ஒல்லைவரு மெனின்‌ உளதாம்‌ உயிருண்‌ டாவே
சீளதுமலம்‌ மலமுளதா ஒழிந்த வெல்லாம்‌
நெல்லின்முளை தவிடுமிபோல்‌ அனாதி யாக
நிறுத்திடுவர்‌ இதுசைவம்‌ நிகழ்த்து மாறே. 25

If bodies are attached to souls by God to make them suffer growing woes due to inevitable karma, the question arises what enveloped the soul first, karma or maya. There can be room for such a question only if karma or maya affects the soul, not from the beginning but, in the interval of its course of existence. While the. soul exists the bond of ignorance also exists along with it, and when that exists the other bonds of maya and karma also remain with it. The three bonds are comparable to the bran, husk, and germ of a grain of paddy and are said to be beginningless. This is the view of Sivagamas.

பொது அதிகாரம்‌
முதற்‌ சூத்தீரம்‌

Godhead

பலகலைஆ கமவேதம்‌ யாவையிலுங்‌ கருத்துப்‌
பதிபசுபா சந்தெரித்தல்‌ பதிபரமே அதுதான்‌
நிலவும்‌ ௮௬ உருவின்றிக்‌’ குணம்குறிக வின்றி
கின்மலமாய்‌ ஏகமாய்‌ நித்த மாகி
அல லுயிர்க்‌ குணர்வா௫ு அசல மால
அகண்டிதமாய்‌ ஆனந்த உருவாய்‌ அன்றிச்‌
செலவரிதாய்ச்‌ செல்கதியாய்ச்‌ அறிதாகிப்‌ பெரிதாய்த்‌
இகழ்வதுதற்‌ சிவமென்பர்‌ தெளிந்து ளோரே. 13

பதியிலக்கணம்‌

It is the object of all the Vedas and the agamas dealing with multifold sciences to expound the concepts of God, hound souls, and bonds (Pati, Pasu, and Pasam). Of these, Godhead is the highest. It is beyond the material distinction of form and no form; It has no finite quality or mark; It is ever free from bonds; It is one and eternal. It is the energiser of the intelligence of countless souls; It is changeless and infinite; Its form is bliss; It is above the ken (reach) of the perverted; but it is the final goal of the right-minded; It manifests itself in the smallest of the small and is the biggest of the big. It is self-effulgent; It is named SIVAM by men of clear vision.

கீடுபரா சத்திகிகம்‌ இச்சா ஞானம்‌
… நிஹறைதிரியைதர அதனை நிமலன்‌ மேவி
காடரிய கருணைதிரு உருவ மாகி
நவின்றுபல கலைகாத விந்து வாதி
கூடுமொளி வளர்குடிலை மாயை மேவிக்‌
கொடுவினைகொள்‌ தனுகரண புவன போகம்‌
பீிடுபெற கிறுவி௮அவை ஓடுக்கு மேனி
பிறங்கியகிட்‌ களசகளப்‌ பெய்றி யாமே. 14

The eternal supreme power of God manifests itself as Love, Wisdom, and Will; and God in contact with each, takes up the holy form of grace inestimable, and by energising the luminous expansive pure-maya, causes the evolution of Nadam, Bindu and other pure reals and of the word roots of knowledge. Again, by energising the impure Maya, He causes and maintains the grand development of bodies, minds, worlds, and substances which are the channels of cruel Karma- In time He brings about the involution of all these. Immanent aspect of God in relation to these processes is viewed as formless and formful, limbless and full-limbed.

ஈங்குதுஎன்‌ றதுகடந்த இயல்பி னானும்‌
ஈறுமுதல்‌ நடுவெர்ன்று (பிலாமை யானும்‌
ஓங்கவளர்‌ ஞானம௰யன்‌ ஆத லானும்‌
உண்மைபிறாக்‌ கறிவரிய ஒருமை யானும்‌
கதாங்கரிய வெறுப்பினொடு விருப்பு மெல்லாம்‌
சார்வரிய தனிமுதல்வன்‌ ஆத லானும்‌
நீங்கலரும்‌ உயிர்க்குயிராய்‌ நிற்ற லானும்‌
நிறுத்திடுவன்‌ கினைந்தஉரு நிமலன்‌ தானே. 15

God is of a nature beyond spotting and specifying. He is without beginning, middle and end. He is full of overwhelming and all-pervading intelligence. He is unique in being above the comprehension of ail others. He is the sole Lord whom intolerable likes and dislikes cannot reach. He is the life inseparable from all lives and is unbound. He can, therefore, take up and energise for himself any form He wills.

உலகமெலாம்‌ ஓருவனோ டொருத்தி பண த்த
உளதாகி நின்றளவில்‌ ஒடுங்கும்‌ பின்னு
மலாதனால்‌ உளதாகும்‌ உருவ மாறி
வருவதுபோ வதுசெல்வ ஜாத லானும்‌
அலைவில்‌௮சே தனமாயை ஆத லானும்‌
அணுக்களரு அடையும்‌௮அி விலாமை யாலும்‌
நிலவுகொ.டில்‌ மருவிஉரு கிற்ற லானும்‌
நின்றெவையும்‌ அளித்தீடுவன்‌ கிமலன்‌ தானே. 16

The universe comes into being in forms male, female, and sexless. It endures and suffers involution in due processes of time. Subsequently it undergoes re-evolution on account of bonds from which souls have to be freed. Forms change, appear, move, and disappear. Maya, their primordial basis is by itself motionless and unintelligent- The bound souls have not the intellectual freedom to assume forms of their own accord and yet they are embodied and do their work. So, it is the unbound supreme being that is the moving cause of all.

கந்தமலர்‌ அயன்படைக்கும்‌ உலக மெல்லாம்‌
கண்ணன்‌௮அளித்‌ திடும்‌௮வைஎம்‌ கடவுள்‌ தானே
அந்தமுற அறித்திடுவன்‌ ஆத லாலே
அயன்‌ அரியும்‌ அவனறுயர்‌ அதிகர ரத்து
வந்தமுறை தன்தொழிலே மன்னுவிப்பன்‌ எல்லாம்‌
வருவிப்பன்‌ விகாரங்கள்‌ மருவான்‌ வானின்‌
முந்திரவி எதிர்முளரி அலர்வுறும்‌ஒன்‌ றலர்வான்‌
முகையாம்‌ஓன்‌ றஜொன்றுலரும்‌ முறையி னாமே. 17

All the worlds created by the lotus-seated Brahma are protected by Vishnu and their final dissolution is by our God, so that creation and protection are at an end. Brahma and Vishnu are the duly empowered agents of the Higher Being whose work is done through them and who is the real author of all. He remains unaffected by these functions, like the sun in the sky before whom one lotus puts forth its bud, another blossoms in full, and a third fades and falls.

ஏற்றஇவை அரனருளின்‌ திருவீளையாட்‌ டாக
இயம்புவர்கள்‌ அணுக்கள்‌ இடர்க்‌ கடல்கின்றும்‌ எடு
ஊற்றமிக அருள்புரிதல்‌ ஏது வாக [த்தே
உரைசெய்வர்‌ ஓடுக்கம்‌இளைப்‌ பொழித்தல்‌ மற்றைத்‌
தோற்றமல பாகம்வரக்‌ காத்தல்‌ போகம்‌
துய்ப்பித்தல்‌ தீரோதாயீ நிறுத்த லாகும்‌
போ.ற்றலரும்‌ அருள்‌ அருளே யன்றி மற்றுப்‌
புகன்றவையும்‌ அருளொ.தியப்‌ புகலொ ஷஞதே. 18

These functions which God has taken up are styled the play of His Grace, meant to lift the souls from the sea of misery to the seat of abiding bliss. Involution has the aim of wiping out the fatigues of birth and death. Re-evolution is to render bonds fit for dissolution. Protection means making souls enjoy the fruits of Karma; and screening is to steady them in such enjoyment. The bestowal of ineffable bliss (in the end) is indeed a clear act of grace, and the other functions too can be attributed to nothing but the adorning mercy of God.

௨
சிவமயம்‌

திருச்சிற்றம்பலம்‌

கொற்றவன்குடி – உமாபதி சிவாசாமியர்‌

சிவப்பபிரகாசம்‌

ஒளியான இருமேவி உமிழ்தானம்‌ மீகமேவு
களியார வரும்‌ஆணை கழல்காளும்‌ மறவாமல்‌
அளியாளும்‌ மலர்தூவும்‌ அடியார்கள்‌ உளமான.

காப்பு

Benedictory verse

Enlightened and free from thoughts of stern Karma shall become the hearts of the votaries who never forget to strew bee-humming blooms every day at the heroic feet of the Elephant Deity whose sacred form is Light Spiritual and who comes forth pouring out the must of divine wisdom and dispensing supreme delight (to fit souls).

பாயிரம்‌

Dancing Siva

ஓங்கொளியாய்‌ அருள்ஞான மூர்தீதி யாக
உலகமெலாம்‌ அளித்தருளும்‌ உமையம்மை காணத்‌
தேங்கமழும்‌ மலரிதழி திங்கள்‌ கங்கை
தஇகழரவம்‌ வளர்சடைமேற்‌ சேர வைத்து
நீங்கலரும்‌ பவத்தொடர்ச்சி நீங்க மன்றுள்‌
நின்‌ நிமையோர்‌ துதிசெய்ய நிருத்தம்‌ செய்யம்‌
பூங்கமல மலர்த்தாள்கள்‌ சிரத்தின்‌ மேலும்‌
புந்தியினும்‌ உறவணங்கிப்‌ போற்றல்‌ செய்வாம்‌. 1

சிவம்‌

On our head and heart we shall entertain, revere and cherish the beautiful lotus feet of Him, who is the source of the primordial rising light, whose form is grace and wisdom, whose spreading tresses are the seat of the honeyed flowers of Konrai, the crescent moon, the river Ganga and the glistening serpent and who, with intent to lift us from the endless chain of births, dances in the Common Hall of all souls to the applauding tunes of angels, of feasting the eye of mother Uma the protector of all the worlds.

Goddess Sivagami

பரந்தபரா பரையாதி பரன திச்சை
பரஞானம்‌ கிரியைபர போக ரூபம்‌
தருங்கருலே உருவாகி விசுத்தா சுத்தக்‌
தனுகரண புவனபோ கங்கள்‌ தாங்க
விரிந்தகபா தானங்கள்‌ மேவி ஒன்றாய்‌
விமலமாய்‌ ஐந்தொழிற்கும்‌ வித்தாய்‌ ஞாலத்‌(.து):
அரந்தைகெட மணிமன்றுள்‌ ஆடல்‌ காணும்‌
அன்னையருட்‌ பாதமலர்‌ சென்னி வைப்பாம்‌. 2

சத்தி

On our head shall we receive the gracious feet-flowers of the mother who is the all-pervading Supernal power, the First Cause of all and the grace, wisdom, and energy of the Supreme Being. Her form is Divine mercy bestowing (on fit souls) the frame of supreme bliss. She is the energiser of the pure and impure maya from which are evolved the expansive basic substrata of all sorts of bodies, minds, worlds, and substances. She is the many-sided, one holy energy of God, the seed of five grand functions of His and the eyewitness in the beautiful Hall of the Divine Dance meant for annulling the woes of the world.

God Ganesa

நலந்தர நூல்‌ இருந்தமிின்‌ செய்யுட்‌ குற்றம்‌
நகண்ணாமை இடையூறு நலியாமை கருதி
இலங்குமிரு முழையருகு பொருதுவரி சிதறி
இணைவேல்கள்‌ இகழ்ந்தகயற்‌ கண்ணியொடும்‌ இறை
கலந்தருள வரும்‌ஆனை முகத்தான்‌ மும்மைக்‌ (வன்‌
கடமருவி யெனகிலவு கணபதியின்‌ அருளால்‌
அலர்நீ தாது கரமுனிவர்‌ பரவவளர்‌ கமலம்‌
அனையதிரு: வடியினணைகள்‌ நினைதல்‌ செய்வாம்‌. 3

விநாயகர்‌

With a view to accomplish this work in high Tamil, free from faults of metre and grammar, and secure its unhindered completion and good use, we shall contemplate the pair of holy roseate feet, blossoming in grace to the pious song of the beelike saints, of the Elephant faced deity who is the Lord of the communities of angels and whose three fold must of wisdom gushes forth like a torrent and who was begotten by God Siva and his consort whose fish-like eyes, surpassing a pair of lances in beauty and adorned by natural red lines, leap as if to contend with the sparkling leaf-like ring jewels of the ear.

God Muruga

வளகிலவு குலஅமரர்‌ அதிபதியாய்‌ நீல
மயிலேறி வரும்‌ஈசன்‌ அருள்ஞான [தலை
அளவில்பல கலைஅ௮ங்கம்‌ ஆரணங்கள்‌ உணர்ந்த
அகத்தியனுக்‌ கோத்துரைக்கும்‌ ௮ண்ணல்விஐ
உளமருவு சூரனுரம்‌ எமதிடும்பை ஓங்கல்‌ [லெண்ணா
ஒன்றிரண்டு கூறுபட ஒளிஇகழ்வேல்‌ உகந்த
களபமலி கு.ஐமகள்்‌ தன்‌ : மணிமுலைகள்‌ கலந்த
கந்தன்மல ரடியிலைகள்‌ சிதை செய்வாம்‌. 4

௬ப்பிரமணியர்‌

We shall meditate on the two feet of God Muruga who is the commander of high-born Devas of abiding opulence, the divine child of grace and wisdom riding the blue peacock, the spiritual guru of saint Agastiya, well—versed in countless sciences, scriptures and their branches, the hero who willed to fling his brilliant spear and cut in two the breast of Suran unmindful of his prowess, the hill of Krounja and my misery, and the lover who hugged the beautiful bosom of the hunter’s daughter brimming with fragrant paste.

The Line of Gurus

தேவர்பிரான்‌ வளர்கயிலைல்‌ கரவல்‌ பூண்ட
திருந்து அவர்கணத்தோர்‌ செல்வர்‌ பாரிழ்‌
பாவியசத்‌ தியஞான தரிசனிகள்‌: அடிசேர்‌
பரஞ்சோதி மாமுனிகள்‌ பதியா வெண்ணெயி
மேவியசீர்‌ மெய்கண்ட. திறலார்‌ மாறு
விரவுபுகம்‌ அருணந்தி விறலார்‌ செல்வத்‌
தாவில்‌௮ருள்‌ மறைஞான சம்பந்தர்‌ இவர்‌இச்‌
சந்தானத்‌ தெமையாஞளாம்‌ தன்மை யோரே. 5

சந்தரனகுஈவர்‌

Lord Guru of the Devas seated on Mount Kailas, Nandhi the holy warden of the lofty hill, (Sanatkumara) one of Nandi’s community of disciples, Satyagnanadarisanigal of wide fame reaching afar in the world, the great Paranjoti, the reputed hero Saint Meykandar- of Tiruvennainallur, the illustrious Saint Arulnandhi of changeless repute, and Saint Marai-jnanasambandar endowed with the riches of spotless grace are our masters in this line of hereditary transmission of spiritual wisdom.

Maraijnanasambandar

பார்திகம வளர்சாஈ வேதம்‌ மல்கப்‌
பராசரமா முனிமரபு பயில ஞானச்‌
சார்‌ பதர வர்தருளி எம்மை யாண்ட.
சைவசிகா மணிமருதத்‌ தலைவன்‌ அந்தண்‌
கார்மருவு பொழில்புடைசூழ்‌ மதில்மீதே மதியம்‌
கடவாமை நெடுங்கொடியின்‌ கரந்தகையும்‌ கடந்தைச்‌
சர்கிலவு மறைஞான சம்பந்தன்‌ எந்தை
தருவளரு மலரடிகள்‌ சென்னி வைப்பாம்‌. 6

மறைஞானசம்பந்தர்‌

On our head shall we entertain the flower like feet of growing beauty of our spiritual father Maraijnanasambandar of perennial fame who is the crown gem of Saivism. For perpetuating the descent of spiritual wisdom on earth, for the popularisation of the many sided Sama Veda and the renown of the line of the great Parasara, he came to the world and redeemed us. He was born at Marudur and flourished at Pennagadam encircled by the cloud-capped cool line groves, from whose boundary walls the lofty banners with their hand-like fringes shot up and impeded the passage of the moon along the sky.

The Substance of the work

புறச்சமயத்‌ தவர்க்‌கருளாய்‌ அகச்சமயத்‌ தொளியாய்ப்‌
புகல்‌அளவைக்‌ களவாூப்‌ பொ ற்பணிபோல்‌ அபேதப்‌
பிறப்பிலதாய்‌இருள்வெவிபோ ற்பேதமும்சொற்பொருள்‌
பேதாபே தமும்‌இன்‌ றிப்‌ பெருநூல்‌ சொன்ன [போல்‌
அறத்திறனால்‌ விளைவதாய்‌ உடலுயிர்கண்‌ அருக்கன்‌
அறிவொளிபோல்‌ பிறிவரும்‌௮த்‌ துவித மாகம்‌
சிறப்பினதாய்‌ வேதாந்தத்‌ தெளிவாம்‌ சைவ
சித்தாந்தத்‌ திறன்‌ இங்குத்‌ தெரிக்க லுற்றும்‌. 7

நுதலிய பொருள்‌

We intend to expound herein, the truths of the Saiva Siddhanta System, the distilled essence of the Vedanta, which is dark to the heathen and bright to the adherents of inner creeds and satisfying the reputed standards of logic, and which is remarkable for advocating such inseparable Adwaitic (non-dual) union of God and the world as will not warrant their substantial identity like Gold and jewels made of it, or their opposition like light and darkness or any midway relation like that of word and sense. Such union will be comparable in their unity to the blending of body and soul and in their diversity to the light of the eye and the light of the sun and in their concomitance to the knowing power of the soul and the seeing power of the eye, and will be realisable as the fruit of a course of righteous practice ordained by great books of wisdom.

கூவகைஆ ருயிர்வர்க்கம்‌ மலத்தார்‌ கன்ம
கூலமலத்‌ தார்மூன்று முடையா ரன்றே
இவகமாம்‌ எனஉருவாய்‌ வந்து காதன்‌
திருநோக்கால்‌ பரிசத்தால்‌ திகழும்‌ வாக்கால்‌
பாவனையால்‌ மிகுநூலால்‌ யோகப்‌ பண்பால்‌
பரவிவரும்‌ ஓளத்திரியாற்‌ பாச நாசம்‌
மேவ௮ர௬ ளுதவும்‌அவுத்‌ திரியிரண்டு திறனாம்‌
வியன்கிரியை ஞானமென வீளம்பு மாறே. 8

தக்கை முறைமை

The sum total of all souls falls into three categories, the first consisting of those affected only by the bond of darkness (the original bond), the second of those affected by the bonds of darkness and karma, and the third of those affected by the bonds of darkness, Karma and Maya. On the
principle of showing like to like (in catching animals) the Lord comes to redeem the man affected threefold in the guise of man and confers on him the grace needed to break the bonds by means of his holy look, touch, bright mystic word, force of thought, instruction in scriptures and yogic practice and & by performance of homa which will be either external or internal. The former is known as initiation by action and the latter initiation by knowledge.

வீரும்பியமந்‌ திராஇகாரம்‌ அர்ச்சனாஇ காரம்‌
மேவும்யோ காதிகாரம்‌ எனச்சமய விசேடம்‌
வரும்பொருவில்‌ நிருவாண மந்திரங்கள்‌ பதங்கள்‌
வன்னங்கள்‌ புவனங்கள்‌ தத்துவங்கள்‌ கலைகள்‌
வடக்க தொகைபதினொன்‌ ஹறெண்பத்தொன்‌ ழறைம்‌
மிரு. நாற்றோ .ருபத்து நாலாறு றைந்திற்‌ பலிர்தன்‌
பரந்தமெ.றி அறுவகையும்‌ ஒஓருவிகினை வரிதாம்‌
பரபதத்துள்‌ உயிர்வீரவப்‌ பயிற்று பன்றே. 9

There are three forms of initiation; the first known as Samayam qualifies one for the use of Mantras, the second known as Visesha qualifies one for specialising in rites of worship and yogic practice, and the third known as Nirvana leads into the path of spiritual wisdom by helping the soul to get clean of the six kinds of ways through which the fruits of Karma reach it. The said ways lie through the region of Mantrams, pathams, and letters on the one hand and that of world centres (Bhuvanam), Tatwas and Kalais on the other, Mantrams number eleven, pathams eighty-one and letters fifty-one, and world centres two hundred and twenty-four, tatwas thirty-six and Kalais five.

இரியையென மருவுமவை யாவும்‌ ஞானம்‌
இடைத்தற்கு நிபித்தமெனக்‌. கிளக்கும்‌ உண்மைச்‌
சரியைகிரி யாயோகத்‌ தன்மை யோர்க்குச்‌
சாலோக சாமீப சாரூ பங்கள்‌
மருவியிடும்‌ உயர்ஞான மீரண்டாம்‌ மாரா
ல்மகல அகலாத மன்னு போதத்‌
திருவருளொோன்‌ ரொன்றதனைத்‌ தெளிய வோதும்‌
சிவாகமமென்‌ ற.லகறியச்‌ செப்பும்‌ நூலே. 10

Scriptures say that all kinds of pious act lead to the attainment of spiritual wisdom. The true sariya (subsidiary service), Kiriya (rites of worship) and Yoga lead directly and respectively to Saloka (living in the heaven of God), Sameepa (living-near God) and Sarupa (attaining the form of God) and indirectly to the attainment of high wisdom. The uplifting spiritual wisdom is of two grades the one being God’s grace which is in his eternal wisdom that lastingly takes up the soul after its redemption from the inveterate bonds and the other being the clear wisdom inculcated by Saiva scriptures pointing the way to realisation of such grace.

தெரித்தகுரு முதல்வர்‌உயர்‌ சிவஞான போதம்‌
செப்பினர்பின்‌ பவர்புதல்வர்‌ சிவஞான இத்தி
வீரித்தனர்மற்‌ றவர்கள்திரு வடிகள்‌ போற்றி
விளம்பியநூல்‌ அவையிரண்டும்‌ விரும்பி கோக்கிக்‌
கருத்திலுறை திருவருளும்‌ இறைவன்‌ நூலும்‌
கலந்துபொது உண்மையெனக்‌ கருதி யானும்‌
அருத்திமிக உரைப்பன்வளர்‌ விருத்தம்‌ நூறும்‌
ஆசில்‌வப்‌ பிரகாசம்‌ ஆகு மன்றே. 11

நான்மரபும்‌ பெயரும்‌

The reputed Lord Guru (Saint Meykandar) composed the great Sivagnanabotham and later his spiritual son (Saint Arulnandi) expanded its truths in his work Sivagnana Siddhi. My worship is due to their holy feet. I eagerly studied the two books and collating their ideas with what was revealed by holy grace in my mind and the views of Sivagamas on the subject, condensed them into a work of one hundred progressive verses in Virutha metre consisting of two parts general and special actuated by my intense ambition; and even my work has taken shape as spotless Sivaprakasam.

Appeal to Readers.

தொன்மையவாம்‌ எனும்ளவையும்‌ ஈன்றாகா இன்று
தோன்றியநூல்‌ எனும்‌எவையும்‌ இதரகா துணிந்த
நன்மையினார்‌ நலங்கொள்ளணி பொதியுமதன்‌ களங்கம்‌
நவையாகா தெனஉண்மை ஈயந்‌இடுவர்‌ நடுவாக்‌
தன்மையினார்‌ பமமைஅழ காராய்ந்து தரிப்பர்‌
தவறுகலம்‌ பொருளின்கட்‌ சார்வாராய்ந்‌ தறிதல்‌
இன்மையினார்‌ பலர்புகழில்‌ ஏத்துவர்ஏ திலருற்‌ [லரே.
றிகம்ந்தனரேல்‌ இகழ்ந்திடுவர்‌ தமக்கெனவொன்றி. 12

அவையடக்கம்‌

Whatever is old cannot be deemed to be good (on account of its antiquity alone) and whatever book comes forth today cannot be judged ill because of its newness. Men pledged to seek good in everything will not mind the dust that covers a beautiful gem but only appreciate its true worth. People of middle calibre will investigate and welcome the beauty and antiquity of a work. Men who have no capacity to judge of the faults, excellences and substantial work of a production will praise it, if many admire it, and will in the same breath condemn it on hearing others speak ill of it, because they have no opinion for themselves.

Sivaprakasam stands foremost among the eight philosophic treatises composed by its author in Tamil, and is generally studied and referred to along with ‘Sivagnana Bodham’, the famous central work on Saiva Siddhanta philosophy given by the Great Infant-Saint Sri Meykanda Devar, and ‘Sivagnana Siddhiyar’, its secondary, written by his disciple Sri Arulnandi Sivacharya. These two ‘great saintly seers are respectively the first and the second link of the celestial chain mentioned above, the third being Saint Sri Maraignana Sambandhar.

The aim of ‘Sivaprakasam’ is to give, in a clear and succinct manner, a plain summary of the central truths of philosophy expounded in the two works, Sivagnana Bodham and Sivagnana Siddhiyar, and to make the study of the Saiva Siddhanta system a little easier in its elementary stage before the moreadvanced and comprehensive books (Sivagnana Bodham and Sivagnana Siddhiyar), regarding the technicalities and abstruse and metaphysical questions are taken up.

This work is now published by the Adhinam with a prose rendering in English by the late Sri K. Subramania Pillai, M. A., M. l., in commemoration of the Siva Paripurana Gurupuja of His Holiness Sri-la-Sri Shanmuka Desika Gnanasambandha Paramacharya Swamigal, the twenty fourth in descent, of Dharmapuram Adhinam.

His Holiness ascended the throne of the holy Gnana-Peetam and assumed the headship of the Adhinam Mutt on ‘26th of June 1933. During the short period of about twelve years of his able administration, His Holiness showed organising ability of a very high order, raised the tone and discipline of the Mutt and the temples attached thereto to a high standard and has done the utmost for the propagation of the Saiva faith in all possible ways. The series of publications (more than fifty seven in number) which have seen the light of day during the regime of His Holiness has served to dispel the darkness in the minds of thousands of Saivites and has flooded them with the light of the Lord. The ascent of His Holiness on the holy cadi of the Mutt may he said to mark the revival of Saivism in South India, and something very marvellous has been contributed by His Holiness for the revival and re-establishment of the real greatness, fame, and prestige of the holy order of the Saiva Mutts in South India, which have been its heritage ever since it was inaugurated by Sri Meykanda Devar, the rising sun of Saiva Siddhanta, who flourished in the first half of the 13th Century.

His Holiness has been a towering and powerful personality, full of sound common sense, and constructive original thoughts, blended with a calm and genial manner finding expression in occasional out-bursts of humour and a dignified reserved nature. Gifted with these qualities of head and heart to a remarkable degree, it is no wonder that His Holiness has endeared himself to one and all and revolutionised the system of organisation and administration of the mutt, effecting distinct improvements in the various realms ruled by him, and widening the scope, usefulness, and purpose of the very ancient institution which it was his privilege to preside over and direct.

It is evident that, when His Holiness took up the administration, he started with the earnest desire that during his regime, Saiva Religion and philosophy should flourish, Tamil and Sanskrit learning should spread and, through proper upkeep and orderly maintenance of temples, the prosperity of the land should most effectively be promoted. It is this desire in His Holiness that brought the Mutt in contact with eminent men in the various walks of life, scholars, poets, and officials in the world outside and enabled all of them to estimate and appreciate the value and usefulness of the religious institutions.

Among the distinguished visitors to the Mutt mention may be made of His Excellency the Governor of Madras Sir Arthur Hope, His Excellency the Governor of French India Mon. Bonvin, Lady Bonvin, Mon. Thomas Aroul, President of the French India Legislative Assembly, The Administrator of Karikkal Territory, Ministers of the Madras Province, Sir P. T. Ilajan, Dr T. S. S. Rajan. H. Ramanathan and others, Rajah Sir Annamaloi Chettiar of Chettinad, Kumararajah Sir M. A. Muthiah Chettiar, Sir R. K. Shanmukham Chettiar, Sir R. S. Sarnia, Mon. Sambasivam Chettiar, President of the Colonial Committee of French India, Sri Muthuranga Mudaliar, the District Official Heads, and the Presidents and Commissioners of the Madras Hindu Religious Endowments Board. All of them have expressed their high appreciation and pleasure on the occasion of their visits to the Mutt. His Holiness Sri Kanchi Kamakoti Sankaracharya Swamigal has paid a visit to Dharmapuram and performed worship in the local temple. He entertained a high regard for the reputed head of this institution.

The conduct of the grand Meykandan Siddhanta Conference in 1941 which lasted for three days and concluded with Tirumurai Conference and festival on the Avanimoolam day was acknowledged to be the unique of its kind- This conference and the first Decennial Rule Celebrations, under the distinguished presidency of Sachivothama Sir C. P. Ramaswami Ayyar, K.C.S.I., K.C.I.E., LL.D., the Dewan of Travancore State, of His Holiness have produced in the mind of the public a delightfully homely touch about the Dharmapuram Adhinam Mutt. These celebrations were the enlightening rays that made the Country realise the seriousness of the purpose of the institution of mutts.

The Adhinam, the greatness of which we are all so proud, was handed down to His Holiness by a long chain of Spiritual Heads of profound learning and thought, as a heritage, and His Holiness has done all he could by judicious improvements to render it more useful and attractive. The properties of the Adhinam are spread in several districts, some of them being in French India; the management of twenty-seven temples, many of them very big, is vested with the Adhinam.

These have been creditably managed by considerably expanding the usefulness and the significance of the Central Head-quarters Office in the Adhinam Mutt exercising proper care and discretion in the matter of appointment of local agents, clearly defining the duties and responsibilities and office-routine of the establishment both at the Central Controlling Office and at the local offices, introducing the system of correspondence and control that is in vogue in the Government Departments, making adequate provision for effective supervision and above all working out suitable economic plans for each endowment so that its resources might be developed. It is a common saying that ‘efficiency is a fine word, but economy is its shadow’, and it may be said in the case of His Holiness that efficiency and economy delightfully mingled together. Wisdom is knowing what to do next; skill is knowing how to do; and virtue is doing it. The wisdom, skill and virtue of His Holiness may be summed up in the fact that the cash balance has increased from nominal, when he took up the management, to substantial in recent years, after meeting all items of legitimate expenditure, investments included.

His Holiness possessed a keen sense for aesthetic beauty and cultural arts- New constructions and renovations have been effected both in the mutt and the temples. An adequate idea of which can be gained by a casual look into the issue of the first Decennial rule. In them, one can find the synthesis of beauty, art, religion, and philosophy. Mention may he made that the plan and design of such constructions were originally conceived by His Holiness and executed. The terraced mantapam made of granite in front of the mutt, supported by artistic pillars in which life-like models in relief of the dragon and stallion which is the embodiment of the sculptural skill, charming beauty and exquisite workmanship, the new Library which is the store house of wisdom, both spiritual and secular, the front block, the audience hall, the two entrances with the block next to the northern portico and a host, of such beautiful constructions in many of the temples belonging to the mutt are the expression of the noblest responses from the noble and exalted mind of His Holiness to the appeal of art, and culture.

Now coming to the philanthropic work and social service of His Holiness, one cannot fail to think of the noble impulses which prompted His Holiness to think of establishing ‘Women and Children Hospital and Welfare Centre’ at Mayavaram, the foundation of which was laid by His Excellency the Governor of Madras. His Holiness was specially interested in improving the health conditions of the cheries, imparting elementary education to the children and poor-feeding.

In conclusion, His Holiness has served the cause of religion in numerous ways, some of them are, arranging religious discourses and lectures on subjects of literary and religions importance by eminent luminaries in the mutt, and Devasthanams on all important occasions, aid to religious conferences held by other people, aid to kumbbabhishekam of famous temples, arranging special classes for teaching treatises on Saiva Siddhanta Philosophy, obtaining exclusive copyrights of important works on Saiva Siddhanta religion and philosophy, conducting Thevara and Veda Agama Patasalas. establishing libraries in the temples, and running the Mevkandar Saiva Siddhanta College, Mayavaram.

Of the innumerable publications brought out at the cost of the Adhinam, special mention may be made of the elaborate commentary on ‘TirunavukkarasuNainar Puranam’ of Sekkilar by Sri C. K. Subramania Mudaliar of Coimbatore, the Tamil text-books on ‘Light and Sound’, the text-book on Tamil Shorthand and the translation into Tamil of the Yajur Veda.

The installation of a press by name ‘Gnana-sambandham’ and the publication of the monthly journal of the same name therefrom serve to disseminate spiritual wisdom contained in the Tamil Scriptures, the Tirumurais, and the Philosophic.