Tag: St.Umapati Sivam

The Five Bonds

மோகமிக உயிர்கள்தொறும்‌ உடனாய்‌ நிற்கும்‌
மூலஆ ணவம்ஒன்று முயங்கீ நின்று
பாகமிக உதவுதிரோ தாயி ஒன்று
பகர்மாயை ஓன்றுபடர்‌ கன்மம்‌ ஓன்று
தேகமுூறு கரணமொடு புவன போகச்‌
செயலாரும்‌ மாமாபைத்‌ திரட்சி ஓஒன்றென்‌ (று)
ஆகமலம்‌ ஐந்தென்பர்‌ ஐந்தும்‌ மாறா(து)
அருளென்ப தரிதென்பர்‌ அறிந்து ளோரே. 32

பஞ்ச மலங்கள்‌

According to the view of scholars, there are five bonds which affect the soul:— (1) The original bond of anavam which is the perennial companion of the soul causing infatuation, (2) the screening power of god which stands behind and befits it for dissolution, (3) the pervasive may a (impure), (4) Karma which pursues the soul through births, and (5) the set of reals of pure Maya which are the impelling forces behind bodies, minds, worlds, and substances. Without getting rid of these bonds the soul cannot come in for the full Grace of God.

State of Existence of Souls -The Solitary State

ஓங்கிவரும்‌ பலஉயிர்கள்‌ மூன்றவத்தை பற்றி
உற்றிடுங்கே வலசகல சுத்தமென உணர்க
ஈங்குவரும்‌ கலாதஇியொடு குறிஉருவம்‌ ஓன்றும்‌
இன்‌ நிமல மன்றியொன்று மில்‌லையெனும்‌ இயல்பாய்‌
ஆங்கறிவை அறிவரியன்‌ ௮றிகருவி அணையா
ஆதலினால்‌ இருள்மருவும்‌ அலர்விழிபிபோல்‌ அதுவாய்‌
நீங்கும்வகை யின்‌ றிகித்த வியாபகமாய்‌ அங்கண்‌
நிற்பதுகே வலமென்று நிகழ்த்தும்‌ நரலே. 33

அவத்தை இலக்கணம்‌ – கேவலாவத்தை

The progressive souls, which are countless, are in three states of existence viz., solitary, embodied, and pure. The scriptures say that solitary state is one in which the soul is not attached to any real like kalai etc-, and it has no body, causal, subtle, or patent. There is nothing but the bond of ignorance encircling the soul. In this state the soul is not able to perceive its own intelligence, and it cannot perceive the external world because no instrument of knowledge is attached to it. The soul is then like the open eye immersed in darkness. It is one with the bond of ignorance, unchanging and pervasive and it knows no way of getting rid of the bond.

இன்மைமலம்‌ மாயைகன்மம்‌ என்றிரண்டே இறைதான்‌
இலங்குபல உயிர்களும்முன்‌ புரிந்தஇரு வினையின்‌
தன்மைகளால்‌ எவர்களுக்குந்‌ தனுகரண புவனம்‌
தத்திடும்‌இங்‌ கதனாலே இரு யனும்‌ சார்ந்து
கன்மமெலாம்‌ நேராக கேராதல்‌ பருவக்‌
கடவுள்‌ அரு ளால்‌எவையுங்‌ கழித்துடுவன்‌ அதனாற்‌
பின்மலமா னவைஅணுகா பெருகொளிமூன்‌ புளதே
பெற்றிடுமென்‌ மித்திறமென்‌ பேசு மாறே. 34

There is a theory that there is no bond of ignorance at all, Maya and Karma being the only two bonds which affect the soul. According to it, God gives all the souls bodies, minds, worlds, and substances in accordance with their past twofold karma- The soul runs through the cycle of births and deaths and when all the karmas are balanced so as to be washed off in a single birth, God by His grace puts an end to all bonds so that no bond can subsequently affect the freed soul which shines in its own effulgence. What a defective theory this is!

மாயைமுத லெனவினையின்‌ பான்மைமுத லெனவே
மன்னுபனை விதைமரபின்‌ மயங்கும்மலம்‌ சுத்தற்(கு)
ஏயுகெறி யென்கொல்‌அதன்‌ இயல்பாயின்‌ முத்தி
என்பதென்மழ்‌ றிவை௰ற்க இருங்கலாதி உணர்வாய்‌
மேயபினர்த்‌ தன்னுருவம்‌ வீளங்காமை விளக்கும்‌ [வுள்‌
மிகும்‌உலகக்‌ தனில்‌என்னில்‌ இவைவிடுங்கால்‌ உணர்‌
தோயுநெறி இலதாதல்‌ அறியாமை யெனநீ
சொல்லியது மலமென்பர்‌ துணிந்து ளசோரே. 35

To posit the existence of only maya and karma will raise the question of their priority which will lead to an argument m a circle like that of the seed and the tree. Furthermore, the question will arise how a bond can affect pure souls- If you say it is natural, they may be affected even after salvation. If so, what is the good of salvation? Suppose you say in the embodied state, the reals which attach to the soul do not show it its own true nature but only external world, then, when the soul is disembodied, it must go back to a state of self-knowledge, which, in fact, it does not. What is the cause of it? If you say it is ignorance, we say the cause of such ignorance is the original bond of ignorance or anavam.

அ௮ர்கியமா னவைஉணர்த்தி அநந்கியமாய்‌ நிறைந்த
அறிவறியா மையினானும்‌ அருள்கிலவும்‌ காலந்‌
தீன்னில்‌அவ னேயாவு மாய்கின்‌டம தொன்மை
தாமுணர்த லானும்‌உயிர்‌ தானெனவொன்‌ றிலதா
மன்னீயிடும்‌ மலமாயை கன்மங்கள்‌ மாறி
வந்திடும்‌இங்‌ கிதுவழுவா தாதலினான்‌ மனத்தால்‌
உன்னரிய திருவருளை ஒ.நியமலம்‌ உளதென்‌(..று)
உணர்வரிதாம்‌ அதனுண்மை தெறரிவரிதாம்‌ உனக்கே. 36

It is the nature of anavam to stay with the soul inseparably (so that in the solitary state the soul cannot know it). In the embodied state it remains with the soul, while Maya and Karma, which contact and leave, then show the soul only the external world and not Anavam. When the soul is in combination with these bonds it cannot understand the supreme intelligence, which is in adwaitic union with it; and it is only when the soul attains grace it knows the old eternal union with God along with everything. So, till the stage of pure grace is reached which is beyond all thought, the existence of anavam is not realisable by the soul. So, you cannot now directly perceive its existence.

Embodied State

புகலுமலம்‌ ஒறித்தற்குக்‌ கலாதிமுதல்‌ பாயை
பொருந்தியிடிம்‌ அரனருளாற்‌ போதம்‌ தீபம்‌
சகலமெலாம்‌ உடனாய வாறு போலுக்‌
தீரும்‌௮று மலம்‌உயிர்கள்‌ சாராமல்‌ மறைக்கும்‌
இகலிவரும்‌ இவையணரின்‌ இருள்வெளியாம்‌ தன்மை
எய்தும்‌இவை தம்செய்து இலங்கும்‌ விந்து
பகர்வரிய உணர்வாகி ஒளியாய்‌ உள்ளப்‌
பான்மையினால்‌ ஒருகாதம்‌ படருக்‌ தானே. 37

சகலாவத்தை

By the grace of God the reals beginning with Kalai and the word forms arising from pure maya are attached to the soul to counteract the bond of ignorance in question. The knowledge developed thereby is comparable to the light produced by the combination of lamp, oil, and wick. Nonetheless, the bond of ignorance continues to conceal the helping grace of God from the soul. Anavam and Maya compete with each other like darkness and light, the one always hiding things and the other illumining them. The way in which knowledge is developed in the embodied state is as follows: From ‘bhindu’ shining at muladhara an imperceptible subtle sound, which can illumine the soul to the extent of its karma, starts and rises up to the region of navel.

Letter Sounds of Speech

வந்தடைந்து பின்னமாய்‌ வன்னங்கள்‌ தோற்றம்‌
வரும்‌அடைவு படஓடுக்கி மயிலண்‌ட சலம்கேர்‌
சிந்தைதனில்‌ உணர்வரகும்‌ பைசந்‌இ உயிறிற்‌
சேர்ந்துவரும்‌ அவைமருவும் உருஎவையும்‌ தெரித்து
முந்தியிடும்‌ செவியில்‌உரு துள்ளுணர்வாய்‌ ஓசை
முழங்கியிடும்‌ மத்திமைதான்‌ வைகரியில்‌ உதானன்‌
பந்தமுறும்‌ உயிரணைந்து வந்தமொழி செவியின்‌
பால்‌௮ணைய நினை$தபொருள்‌ பகரும்‌ தானே. 38

வாக்குகள்‌

There the letter sounds of speech attain an embryonic stage and reach the heart where the whole lot remains like the liquid in the peacock’s egg containing its colours in a compressed form and helps the soul to perceive things in an undefined manner. It then bears the name Paisanthi. Subsequently Prana acting on the lot helps to develop sound forms in a suppressed manner which rise to the inside of the neck and help to think in detail though they are then inaudible- They, then, bear the name Madhyama. When they become audible owing to the action of Udana on them, they reach the root of the tongue and help to express ideas to others. Then they bear the name Vaikari’.

Evolution and involution of Reals from Impure Maya

அருத்திமிகும்‌ கலைகாலம்‌ நியதியடன்‌ வித்தை
அராகம்‌இவை அனக்தரால்‌ மாயைதனி லாகும்‌
உருத்திரராற்‌ கலையதவில்‌ பிரகிருதி குணங்கள்‌
உளவாகும்‌ ஆங்காரம்‌ புட்திதனில்‌ உதிக்கும்‌”
தெரித்தவிது திரிவிதாரம்‌ தைசதவை காரி
திகழ்தருபூ தாதியெனத்‌ கிருந்தியசாத்‌ துவிதம்‌
விரித்தகுணம்‌ மனம்புத்தி இந்திரிய மென்று
விளம்பியசோத்‌ இிராதிமுதல்‌ வீளங்கியிடும்‌ வீரிந்தே. 26

தத்துவங்களின்‌ தோற்ற ஒடுக்கம்‌

The reals which incline the soul to worldly experience namely time, destiny, animation, intimation, and inclination are evolved out of impure maya through the agency of Anantha; and from the real of animation (kala) Mulaprakriti is evolved, through the agency of Srikanta Rudra. From Mulaprakriti is evolved the real of Guna from which emanates the real of judgment or intellect (புத்தி) and from judgment is evolved the real of willing (ஆங்காரம்‌)- Ahankara is of three kinds according as the satwic, Rajasic or Thamasic quality dominates. From Satwic Ahankara (தைசதம்‌) evolved the mind and the five senses of hearing, touch, sight, taste, and smell.

மன்னியகன்‌ மேர்திரிய மானஇரா சதஞ்சேர்‌
வாக்காதி வைகாரி மருவிவரும்‌ சத்தம்‌
தன்னைமுத லரகியதா மதமிகுமாத்‌ திரைபின்‌
தரும்‌இதனில்‌ வான்‌அ௮நிலம்‌ அனல்புனல்மண்‌ சத்தழ்‌
முூன்னதனில்‌ வெளியாதி ஓன்றொன்‌ ராகும்‌
முறையிலுறும்‌ இருமைஅயன்‌ முடிவா முன்னே
உன்னுசதா சிவராதி அதிபதிகள்‌ ஓடுக்கம்‌
உதித்தஅடை வெனஉரைப்பர்‌ உணர்ந்து ளோரே. 27

From the Rajasic Ahankara (Vaikari) are evolved the reals of activity beginning with speaking. From Thamasic Ahankara (Bhutati) emanate the five subtle bases (Tanmatra) of the five elements beginning with the principle of sound. The five elements, ether, air, fire, water, and solid are developed each out of its respective Tanmatra. The titular deities of the five elements are Brahma, Vishnu, Rudra, Maheswara, and Sadasiva of the regions in pure maya. According to the opinion of the learned the reals undergo involution into the bases from which they are evolved.

Karma

நண்ணியிடும்‌ உருவதலுக்‌ கேது வாகி
நானாபோ கங்களாய்‌ காசோற்‌ பத்தி
பண்ணிவரும்‌ ஆதலால்‌ அனாதி யாகிப்‌
பலவாகி அணுக்கள்‌ தொறும்‌ பட.ர்வ தாக
எண்ணிவரு மனவாச கன்மத்தா லியற்றும்‌
இயல்பினதாய்‌ மதிகதமாய்‌ இருபயனாம்‌ பாவ
புண்ணியமாய்ப்‌ புலர்காலை மாயை மேவிப்‌
பொருந்துமிது கன்மமலம்‌ (கலு மாறே. 28

கன்மம்‌

Karma is the cause of bodies and multifold bodily experiences, and causes births and deaths, and is beginningless. It affects each soul differently and is many sided. It is committed through thought, word, and deed, and it takes shelter in the real of the intellect. It takes the form of merit and sin producing its two-fold result. At the time of dissolution of reals, karma sinks down to the substratum of impure maya. This is the nature of karma.

கன்மமெறி இரிவிதம்ஈற்‌ சாதிஆயுப்‌ போகக்‌
கடனதென வருமூன்றும்‌ உயிரொன்றிற்‌ கலத்தல்‌
தொன்மையதூ ழல்லதுண வாகா தானும்‌
தொடங்கடைவின்‌ அடையாதே தோன்றும்‌ மாறித்‌
தன்மைகரு தெய்விகமுற்‌ பெள திகம்‌ஆன்‌ மிகமாம்‌
துகையிலுறும்‌ அசேதனசே தனத்தாலும்‌ சாரும்‌
ஈன்மையொடு தீமைதரு சேதனனுக்‌ கிவண்ஊண்‌
நாடில்‌அதன்‌ ஊழ்வினையா ஈணுகுந்‌ தானே. 29

The path of karmic result is threefold as organism, age, and experience. These three attaches to each soul as a result of past karma, as what is not destined cannot be made the subject of experience. The results of karmic acts do not always follow their happening. They issue through accident, action of elements, and acts of souls and may happen through intelligent and unintelligent agents. The soul doing good and evil acts will be found on investigation to be influenced by its past karma.

மேலைக்கு வருவினைஏ தென்னின்‌ அங்கண்‌
விருப்புவெறுப்‌ பெனஅ௮றிஅவ்‌ வினையும்‌ எல்லாம்‌
மூலத்த வினைப்பயில்வாம்‌ என்னின்‌ நாம்‌என்‌
மூற்றிஅதன்‌ பயன்‌ உனக்கு முளைக்கு மென்பர்‌
ஞாலத்து வினைகள்‌இரு இறனாகும்‌ புக்தி
நண்ணாத வினைஈணுகும்‌ வினையெனஒன்‌ றிரண்டாம்‌
ஏலத்தான்‌ இதம்‌அகித மாம்‌இதனால்‌ வழுவா(து)
எய்தியிடும்‌ புண்ணியபா வங்க ளென்றே. 30

If it is asked how karma for the future arises, it should be borne in mind that it results from the likes and dislikes which arise in the course of experiencing the fruits of past karma. If such likes and dislikes be viewed as resulting from past karma, they are not simply experienced as such, but they engender the egoistic feelings of love and hate which develop and ripen into future karma. Karmic acts in the world are of two classes, those done with knowledge and those done without knowledge. Each is of two kinds according as it causes pleasure or pain and are respectively termed acts of merit and sin which unfailingly affect the soul.

உற்றதொழில்‌ நினைவுரையின்‌ இருவினையும்‌ உளவாம்‌
ஒன்றொன்றால்‌ அழியா தூண்‌ ஓூரியா துன்னில்‌
மற்றவற்றின்‌ ஒருவினைக்கோர்‌ வினையால்‌ வீடு
வைதிகசை வம்பகரும்‌ மரபில்‌ ஆற்றப்‌
பற்றியது கியும்‌இது வீலையால்‌ ஏற்கும்‌
பான்மையுமாம்‌ பண்ணாது பலிக்கும்‌ முன்னம்‌
சொற்றருநரல்‌ வழியின்வரின்‌ மிகுதி சோரும்‌
சோராதங்‌ கதுமேலைத்‌ தொடர்ச்சி யாமே. 31

The twofold karma is committed in the form of word, thought, and deed. One karmic act is not destroyed by another, and each affects the soul independently and unfailingly. However, when a sinful act is expiated in the way indicated in vedic and Saivite scriptures, its attachment to the soul is annulled. Expiation may be done by a paid deputy. Without the expiation the effects of sin may be counteracted by pursuing a right course of conduct prescribed in scriptures, as a result of which the strength of sin will fade and whatever residue remains may continue to affect the soul lightly in the birth to come.

இரண்டாஞு சூத்தீரம்‌

Bound Souls

எண்ணரிதாய்‌ நித்தமாய்‌ இருள்மலத்தின்‌ அழுந்தி
இருவினையின்‌ தன்மைகளுக்‌ உடான ஆக்கை
அண்ணலரு எால்ஈண்ணி அவைஅவரர யதனால்‌
அலகில்கிகம்‌ போகங்கள்‌ அருந்தும்‌ ஆற்றால்‌
புண்ணியபா வம்புரிந்து போக்குவர வுடைத்தாய்ப்‌
புணரும்இருள்‌ மலபாகம்‌ பொருந்தியக்கால்‌ அருளால்‌
உள்நிலவம்‌ ஓளியகலல்‌ இருளகற்றிப்‌ பாதம்‌
உற்றிடும்கற்பசுவருக்கம்எனஉரைப்பர்‌ உணர்ந்தோர்‌. 19

ப௬ இலக்கணம்‌

The seers of truth say that souls are countless, eternal, and sunk in spiritual darkness. By the grace of God, they take up bodies suited to work out their two-fold (good and evil) karmic tendencies and are born as lower and higher beings. In the course of experiencing the endless fruits of their Karma, they commit acts of merit and sin and have births and deaths- When the season arrives for the dissolution of the dark bond affecting the soul, the light of Grace in the inmost soul dawns and darkness is dispelled. Then the good, freed souls reach the feet of Providence.

Bonds – Anava, Throdhana

ஏகமாய்த்‌ தம்கால எல்லைகளின்‌ மீளும்‌
எண்ணரிய சத்தியகாய்‌ இருளொஸிர இருண்ட
மோகமாய்ச்‌ செம்பினுறு களிம்பேய்ந்து நீத்த
நூலால மாய்‌அறிவு முழுதினையும்‌ மறைக்கும்‌
பாகமாம்‌ வகைநின்று திரோதாயி சத்தி
பண்‌ ணுதலான்‌ மலமெனவும்‌ பகர்வர்‌அது பறித்து
நாகமா ஈதிமதியம்‌ பொதிசடையான்‌ அடிகள்‌
நணுகும்வகை கரணைமிக நயக்கும்‌ தானே. 20

பாச இலக்கணம்‌ – ஆணவம்‌, இரோதாயி

The original bond of darkness (anavam) is one eternal entity with countless powers which lapse their efficacy at the end of their respective time limits. Compared with the stupefying force of this bond external darkness may be said to be light. It is like green rust (Verdigris) on copper and fully hides the knowing faculty of the soul. The screening power of God which operates behind this bond to loosen and finally dissolve it is also formally styled one kind of bond. When the original bond is dissolved, this divine power shines forth in great grace and quickens the progress of the freed soul towards the feet of the supreme being -whose will, love, and power are symbolised by the serpent the moon and the Gangs on His braids.

Pure Maya

உன்னலரும்‌ பரசிவன்தன்‌ அருளாலே காதம்‌
உதிக்கும்மிகுங்‌ குடிலைதனில்‌ வீந்துவரும்‌ நாதந்‌
தன்னில்‌௮அதி னொளிவளரும்‌ சதாசிவராம்‌ அவரில்‌
தயங்௫வரும்‌ ஈசர்வித்தை தனை௮ஸிப்பர்‌ அதனால்‌
மன்னுவர்‌இவ்‌ வகைஜவர்‌ வாய்மையினால்‌ முன்னே
வந்திடுமென்‌ ௮ுரைசெய்த விந்துவழா: வகையே
முன்னுதவும்‌ சூக்குமாஇி ஒருகான்கும்‌ என்று
மொழிந்திடுவர்‌ அருங்கலைகள்‌ முதிர்ந்து ளோரே. 21

௬த்த மாயை

Experts well versed in rare agamic sciences say that by the loving will of the Supremo Sivam, beyond thought, the real of Nadam is evolved from pure maya; and from nadam, the real Bhindu emanates. From it the brightening real of Sada Sivam takes its rise and gives birth to ‘Iswaram’ from which is developed ‘Sudda Viddai’. All these five reals are respectively ruled by five agents of divine power who stay in and take their names from them. Bhindu, stated to be already evolved from Nadam, first unfailingly gives rise to the word which develops into four forms beginning with the subtlest’.

Impure Maya

உருவாதி சதுர்விதமாய்‌ ஓன்றொன்‌ ஹறொவ்வா
உண்மையதாய்‌ நித்தமாய்‌ ஒன்றாய்‌ என்றும்‌
அருவாஇ௫க்‌ கன்மமார்‌ அணுக்கள்‌ யார்க்கும்‌
ஆவார மாய்‌௮௫ித்தாய்‌ ௮சல மாகி
விரிவாய தன்செயலின்‌ வியாபியாய்‌ எல்லாம்‌
விரிந்தவகை புரிந்தடைவின்‌ மேவியவை ஓடுங்க
வருகாலம்‌ உயிர்களெல்லாம்‌ மருவிடமாய்‌ மலமாய்‌
மன்னியிடும்‌ அரனருளால்‌ மாயை தாளே. 22

அசுத்த மாயை

The Impure Maya is a formless, motionless, unintelligent eternal entity from which are evolved reals of diverse qualities and functions, from combinations of which spring up the four categories beginning with bodies. It permeates all its developments and causes perversion to karmic souls. During final dissolution of all the tatwas it is the basic resort of all souls and is itself a bond of the souls. All the processes in it are due to the energising of it by the gracious might of the Supreme Being.

என்னையிது எனின்‌ உலகுக்‌ குபாதான மில்லை
இறைவனல தெனின்‌அ௮சித்துச்‌ சித்தினிடத்‌ துதியா
மன்னியுள தேல்முதல்வன்‌ என்கொல்‌ என்னின்‌
மாயைதான்‌ அடத்துருவாய்‌ மருவ மாட்டா(து)
அன்னவனும்‌ இதுவொழிய ஆக்க மாட்டான்‌
அசத்தனாம்‌ எனின்‌ அதுவும்‌ அவன்போல்‌ கித்தம்‌
முன்னவன்‌அ௮வி வூத்தைவிரித்‌ தெவையும்‌ ஆக்கும்‌
முதன்மைஅது கொடுத்ததென மொழஜிந்தி டாரே. 23

If it is asked what this maya is, the answer is that it is the substantial cause of the universe. To meet the statement that God and not maya is such cause, it is to be stated that the unintelligent world cannot spring from supreme Intelligence. The question may take another turn as what the need is for a God if Maya itself evolves into the world, for which the rejoinder is that being unintelligent, maya cannot itself develop into forms and substances. Then one may say that it detracts from God’s omnipotence not to be able to create without maya. The right view’ is that though maya is as eternal as God it is God who is the master who wields it to create any form He pleases and so maya cannot be said to invest God with his lordship.

படைத்ததொரு படியின்றுப்‌ பறவைபசு ஈரராய்ப்‌
பண்ணியதென்‌ முன்னைவிவைப்‌ பான்மை யென்பர்‌
அடுத்தவினை உளதாயின்‌ இறைஏன்‌ என்னில்‌
அசேதனம்மற்‌ றவையாவிக்‌ கமைத்த தாகும்‌
எடுத்தவினை உருவுறுவ நுயிரேல்‌ தானே
இருவினைக்குத்‌ தக்கவுடல்‌ எய்து மென்னில்‌
சடத்திரஞம்‌ அகர்த்தாவாய்‌ அறிவொன்‌ ஈறில்லாத்‌
தன்மையனுங்‌ கூடவொரு சங்கை யின்றே

It is often asked why creation is not homogeneous but of diversified forms as birds, beasts, and man. The diversity is due to the varied nature of past karma. If karma can account for creation, why there should be a God is another question. Again, the answer is that karma by itself is unintelligent and to suit varied karma, bodies have to be devised by the intelligent Being. If it is said that souls being intelligent can themselves take up suitable karmic bodies, it is against the fact that the souls have no intelligence free enough to do so. So, there is no ground to infer that such soul and the sum of unintelligent entities duly come together (without a God to unite them).

அல்லல்மிக உயீர்க்கவைதான்‌ அணைத்த தீசன்‌
அருவினைகள்‌ அருந்துதற்கோ வினையோ அன்றிச்‌
சொல்லிவரு மாயையேர அணுவை முந்தச்‌
சூழ்ந்ததெனும்‌ உரைமுதலோர்‌ தொடக்கி லார்பால்‌
ஒல்லைவரு மெனின்‌ உளதாம்‌ உயிருண்‌ டாவே
சீளதுமலம்‌ மலமுளதா ஒழிந்த வெல்லாம்‌
நெல்லின்முளை தவிடுமிபோல்‌ அனாதி யாக
நிறுத்திடுவர்‌ இதுசைவம்‌ நிகழ்த்து மாறே. 25

If bodies are attached to souls by God to make them suffer growing woes due to inevitable karma, the question arises what enveloped the soul first, karma or maya. There can be room for such a question only if karma or maya affects the soul, not from the beginning but, in the interval of its course of existence. While the. soul exists the bond of ignorance also exists along with it, and when that exists the other bonds of maya and karma also remain with it. The three bonds are comparable to the bran, husk, and germ of a grain of paddy and are said to be beginningless. This is the view of Sivagamas.

பொது அதிகாரம்‌
முதற்‌ சூத்தீரம்‌

Godhead

பலகலைஆ கமவேதம்‌ யாவையிலுங்‌ கருத்துப்‌
பதிபசுபா சந்தெரித்தல்‌ பதிபரமே அதுதான்‌
நிலவும்‌ ௮௬ உருவின்றிக்‌’ குணம்குறிக வின்றி
கின்மலமாய்‌ ஏகமாய்‌ நித்த மாகி
அல லுயிர்க்‌ குணர்வா௫ு அசல மால
அகண்டிதமாய்‌ ஆனந்த உருவாய்‌ அன்றிச்‌
செலவரிதாய்ச்‌ செல்கதியாய்ச்‌ அறிதாகிப்‌ பெரிதாய்த்‌
இகழ்வதுதற்‌ சிவமென்பர்‌ தெளிந்து ளோரே. 13

பதியிலக்கணம்‌

It is the object of all the Vedas and the agamas dealing with multifold sciences to expound the concepts of God, hound souls, and bonds (Pati, Pasu, and Pasam). Of these, Godhead is the highest. It is beyond the material distinction of form and no form; It has no finite quality or mark; It is ever free from bonds; It is one and eternal. It is the energiser of the intelligence of countless souls; It is changeless and infinite; Its form is bliss; It is above the ken (reach) of the perverted; but it is the final goal of the right-minded; It manifests itself in the smallest of the small and is the biggest of the big. It is self-effulgent; It is named SIVAM by men of clear vision.

கீடுபரா சத்திகிகம்‌ இச்சா ஞானம்‌
… நிஹறைதிரியைதர அதனை நிமலன்‌ மேவி
காடரிய கருணைதிரு உருவ மாகி
நவின்றுபல கலைகாத விந்து வாதி
கூடுமொளி வளர்குடிலை மாயை மேவிக்‌
கொடுவினைகொள்‌ தனுகரண புவன போகம்‌
பீிடுபெற கிறுவி௮அவை ஓடுக்கு மேனி
பிறங்கியகிட்‌ களசகளப்‌ பெய்றி யாமே. 14

The eternal supreme power of God manifests itself as Love, Wisdom, and Will; and God in contact with each, takes up the holy form of grace inestimable, and by energising the luminous expansive pure-maya, causes the evolution of Nadam, Bindu and other pure reals and of the word roots of knowledge. Again, by energising the impure Maya, He causes and maintains the grand development of bodies, minds, worlds, and substances which are the channels of cruel Karma- In time He brings about the involution of all these. Immanent aspect of God in relation to these processes is viewed as formless and formful, limbless and full-limbed.

ஈங்குதுஎன்‌ றதுகடந்த இயல்பி னானும்‌
ஈறுமுதல்‌ நடுவெர்ன்று (பிலாமை யானும்‌
ஓங்கவளர்‌ ஞானம௰யன்‌ ஆத லானும்‌
உண்மைபிறாக்‌ கறிவரிய ஒருமை யானும்‌
கதாங்கரிய வெறுப்பினொடு விருப்பு மெல்லாம்‌
சார்வரிய தனிமுதல்வன்‌ ஆத லானும்‌
நீங்கலரும்‌ உயிர்க்குயிராய்‌ நிற்ற லானும்‌
நிறுத்திடுவன்‌ கினைந்தஉரு நிமலன்‌ தானே. 15

God is of a nature beyond spotting and specifying. He is without beginning, middle and end. He is full of overwhelming and all-pervading intelligence. He is unique in being above the comprehension of ail others. He is the sole Lord whom intolerable likes and dislikes cannot reach. He is the life inseparable from all lives and is unbound. He can, therefore, take up and energise for himself any form He wills.

உலகமெலாம்‌ ஓருவனோ டொருத்தி பண த்த
உளதாகி நின்றளவில்‌ ஒடுங்கும்‌ பின்னு
மலாதனால்‌ உளதாகும்‌ உருவ மாறி
வருவதுபோ வதுசெல்வ ஜாத லானும்‌
அலைவில்‌௮சே தனமாயை ஆத லானும்‌
அணுக்களரு அடையும்‌௮அி விலாமை யாலும்‌
நிலவுகொ.டில்‌ மருவிஉரு கிற்ற லானும்‌
நின்றெவையும்‌ அளித்தீடுவன்‌ கிமலன்‌ தானே. 16

The universe comes into being in forms male, female, and sexless. It endures and suffers involution in due processes of time. Subsequently it undergoes re-evolution on account of bonds from which souls have to be freed. Forms change, appear, move, and disappear. Maya, their primordial basis is by itself motionless and unintelligent- The bound souls have not the intellectual freedom to assume forms of their own accord and yet they are embodied and do their work. So, it is the unbound supreme being that is the moving cause of all.

கந்தமலர்‌ அயன்படைக்கும்‌ உலக மெல்லாம்‌
கண்ணன்‌௮அளித்‌ திடும்‌௮வைஎம்‌ கடவுள்‌ தானே
அந்தமுற அறித்திடுவன்‌ ஆத லாலே
அயன்‌ அரியும்‌ அவனறுயர்‌ அதிகர ரத்து
வந்தமுறை தன்தொழிலே மன்னுவிப்பன்‌ எல்லாம்‌
வருவிப்பன்‌ விகாரங்கள்‌ மருவான்‌ வானின்‌
முந்திரவி எதிர்முளரி அலர்வுறும்‌ஒன்‌ றலர்வான்‌
முகையாம்‌ஓன்‌ றஜொன்றுலரும்‌ முறையி னாமே. 17

All the worlds created by the lotus-seated Brahma are protected by Vishnu and their final dissolution is by our God, so that creation and protection are at an end. Brahma and Vishnu are the duly empowered agents of the Higher Being whose work is done through them and who is the real author of all. He remains unaffected by these functions, like the sun in the sky before whom one lotus puts forth its bud, another blossoms in full, and a third fades and falls.

ஏற்றஇவை அரனருளின்‌ திருவீளையாட்‌ டாக
இயம்புவர்கள்‌ அணுக்கள்‌ இடர்க்‌ கடல்கின்றும்‌ எடு
ஊற்றமிக அருள்புரிதல்‌ ஏது வாக [த்தே
உரைசெய்வர்‌ ஓடுக்கம்‌இளைப்‌ பொழித்தல்‌ மற்றைத்‌
தோற்றமல பாகம்வரக்‌ காத்தல்‌ போகம்‌
துய்ப்பித்தல்‌ தீரோதாயீ நிறுத்த லாகும்‌
போ.ற்றலரும்‌ அருள்‌ அருளே யன்றி மற்றுப்‌
புகன்றவையும்‌ அருளொ.தியப்‌ புகலொ ஷஞதே. 18

These functions which God has taken up are styled the play of His Grace, meant to lift the souls from the sea of misery to the seat of abiding bliss. Involution has the aim of wiping out the fatigues of birth and death. Re-evolution is to render bonds fit for dissolution. Protection means making souls enjoy the fruits of Karma; and screening is to steady them in such enjoyment. The bestowal of ineffable bliss (in the end) is indeed a clear act of grace, and the other functions too can be attributed to nothing but the adorning mercy of God.

௨
சிவமயம்‌

திருச்சிற்றம்பலம்‌

கொற்றவன்குடி – உமாபதி சிவாசாமியர்‌

சிவப்பபிரகாசம்‌

ஒளியான இருமேவி உமிழ்தானம்‌ மீகமேவு
களியார வரும்‌ஆணை கழல்காளும்‌ மறவாமல்‌
அளியாளும்‌ மலர்தூவும்‌ அடியார்கள்‌ உளமான.

காப்பு

Benedictory verse

Enlightened and free from thoughts of stern Karma shall become the hearts of the votaries who never forget to strew bee-humming blooms every day at the heroic feet of the Elephant Deity whose sacred form is Light Spiritual and who comes forth pouring out the must of divine wisdom and dispensing supreme delight (to fit souls).

பாயிரம்‌

Dancing Siva

ஓங்கொளியாய்‌ அருள்ஞான மூர்தீதி யாக
உலகமெலாம்‌ அளித்தருளும்‌ உமையம்மை காணத்‌
தேங்கமழும்‌ மலரிதழி திங்கள்‌ கங்கை
தஇகழரவம்‌ வளர்சடைமேற்‌ சேர வைத்து
நீங்கலரும்‌ பவத்தொடர்ச்சி நீங்க மன்றுள்‌
நின்‌ நிமையோர்‌ துதிசெய்ய நிருத்தம்‌ செய்யம்‌
பூங்கமல மலர்த்தாள்கள்‌ சிரத்தின்‌ மேலும்‌
புந்தியினும்‌ உறவணங்கிப்‌ போற்றல்‌ செய்வாம்‌. 1

சிவம்‌

On our head and heart we shall entertain, revere and cherish the beautiful lotus feet of Him, who is the source of the primordial rising light, whose form is grace and wisdom, whose spreading tresses are the seat of the honeyed flowers of Konrai, the crescent moon, the river Ganga and the glistening serpent and who, with intent to lift us from the endless chain of births, dances in the Common Hall of all souls to the applauding tunes of angels, of feasting the eye of mother Uma the protector of all the worlds.

Goddess Sivagami

பரந்தபரா பரையாதி பரன திச்சை
பரஞானம்‌ கிரியைபர போக ரூபம்‌
தருங்கருலே உருவாகி விசுத்தா சுத்தக்‌
தனுகரண புவனபோ கங்கள்‌ தாங்க
விரிந்தகபா தானங்கள்‌ மேவி ஒன்றாய்‌
விமலமாய்‌ ஐந்தொழிற்கும்‌ வித்தாய்‌ ஞாலத்‌(.து):
அரந்தைகெட மணிமன்றுள்‌ ஆடல்‌ காணும்‌
அன்னையருட்‌ பாதமலர்‌ சென்னி வைப்பாம்‌. 2

சத்தி

On our head shall we receive the gracious feet-flowers of the mother who is the all-pervading Supernal power, the First Cause of all and the grace, wisdom, and energy of the Supreme Being. Her form is Divine mercy bestowing (on fit souls) the frame of supreme bliss. She is the energiser of the pure and impure maya from which are evolved the expansive basic substrata of all sorts of bodies, minds, worlds, and substances. She is the many-sided, one holy energy of God, the seed of five grand functions of His and the eyewitness in the beautiful Hall of the Divine Dance meant for annulling the woes of the world.

God Ganesa

நலந்தர நூல்‌ இருந்தமிின்‌ செய்யுட்‌ குற்றம்‌
நகண்ணாமை இடையூறு நலியாமை கருதி
இலங்குமிரு முழையருகு பொருதுவரி சிதறி
இணைவேல்கள்‌ இகழ்ந்தகயற்‌ கண்ணியொடும்‌ இறை
கலந்தருள வரும்‌ஆனை முகத்தான்‌ மும்மைக்‌ (வன்‌
கடமருவி யெனகிலவு கணபதியின்‌ அருளால்‌
அலர்நீ தாது கரமுனிவர்‌ பரவவளர்‌ கமலம்‌
அனையதிரு: வடியினணைகள்‌ நினைதல்‌ செய்வாம்‌. 3

விநாயகர்‌

With a view to accomplish this work in high Tamil, free from faults of metre and grammar, and secure its unhindered completion and good use, we shall contemplate the pair of holy roseate feet, blossoming in grace to the pious song of the beelike saints, of the Elephant faced deity who is the Lord of the communities of angels and whose three fold must of wisdom gushes forth like a torrent and who was begotten by God Siva and his consort whose fish-like eyes, surpassing a pair of lances in beauty and adorned by natural red lines, leap as if to contend with the sparkling leaf-like ring jewels of the ear.

God Muruga

வளகிலவு குலஅமரர்‌ அதிபதியாய்‌ நீல
மயிலேறி வரும்‌ஈசன்‌ அருள்ஞான [தலை
அளவில்பல கலைஅ௮ங்கம்‌ ஆரணங்கள்‌ உணர்ந்த
அகத்தியனுக்‌ கோத்துரைக்கும்‌ ௮ண்ணல்விஐ
உளமருவு சூரனுரம்‌ எமதிடும்பை ஓங்கல்‌ [லெண்ணா
ஒன்றிரண்டு கூறுபட ஒளிஇகழ்வேல்‌ உகந்த
களபமலி கு.ஐமகள்்‌ தன்‌ : மணிமுலைகள்‌ கலந்த
கந்தன்மல ரடியிலைகள்‌ சிதை செய்வாம்‌. 4

௬ப்பிரமணியர்‌

We shall meditate on the two feet of God Muruga who is the commander of high-born Devas of abiding opulence, the divine child of grace and wisdom riding the blue peacock, the spiritual guru of saint Agastiya, well—versed in countless sciences, scriptures and their branches, the hero who willed to fling his brilliant spear and cut in two the breast of Suran unmindful of his prowess, the hill of Krounja and my misery, and the lover who hugged the beautiful bosom of the hunter’s daughter brimming with fragrant paste.

The Line of Gurus

தேவர்பிரான்‌ வளர்கயிலைல்‌ கரவல்‌ பூண்ட
திருந்து அவர்கணத்தோர்‌ செல்வர்‌ பாரிழ்‌
பாவியசத்‌ தியஞான தரிசனிகள்‌: அடிசேர்‌
பரஞ்சோதி மாமுனிகள்‌ பதியா வெண்ணெயி
மேவியசீர்‌ மெய்கண்ட. திறலார்‌ மாறு
விரவுபுகம்‌ அருணந்தி விறலார்‌ செல்வத்‌
தாவில்‌௮ருள்‌ மறைஞான சம்பந்தர்‌ இவர்‌இச்‌
சந்தானத்‌ தெமையாஞளாம்‌ தன்மை யோரே. 5

சந்தரனகுஈவர்‌

Lord Guru of the Devas seated on Mount Kailas, Nandhi the holy warden of the lofty hill, (Sanatkumara) one of Nandi’s community of disciples, Satyagnanadarisanigal of wide fame reaching afar in the world, the great Paranjoti, the reputed hero Saint Meykandar- of Tiruvennainallur, the illustrious Saint Arulnandhi of changeless repute, and Saint Marai-jnanasambandar endowed with the riches of spotless grace are our masters in this line of hereditary transmission of spiritual wisdom.

Maraijnanasambandar

பார்திகம வளர்சாஈ வேதம்‌ மல்கப்‌
பராசரமா முனிமரபு பயில ஞானச்‌
சார்‌ பதர வர்தருளி எம்மை யாண்ட.
சைவசிகா மணிமருதத்‌ தலைவன்‌ அந்தண்‌
கார்மருவு பொழில்புடைசூழ்‌ மதில்மீதே மதியம்‌
கடவாமை நெடுங்கொடியின்‌ கரந்தகையும்‌ கடந்தைச்‌
சர்கிலவு மறைஞான சம்பந்தன்‌ எந்தை
தருவளரு மலரடிகள்‌ சென்னி வைப்பாம்‌. 6

மறைஞானசம்பந்தர்‌

On our head shall we entertain the flower like feet of growing beauty of our spiritual father Maraijnanasambandar of perennial fame who is the crown gem of Saivism. For perpetuating the descent of spiritual wisdom on earth, for the popularisation of the many sided Sama Veda and the renown of the line of the great Parasara, he came to the world and redeemed us. He was born at Marudur and flourished at Pennagadam encircled by the cloud-capped cool line groves, from whose boundary walls the lofty banners with their hand-like fringes shot up and impeded the passage of the moon along the sky.

The Substance of the work

புறச்சமயத்‌ தவர்க்‌கருளாய்‌ அகச்சமயத்‌ தொளியாய்ப்‌
புகல்‌அளவைக்‌ களவாூப்‌ பொ ற்பணிபோல்‌ அபேதப்‌
பிறப்பிலதாய்‌இருள்வெவிபோ ற்பேதமும்சொற்பொருள்‌
பேதாபே தமும்‌இன்‌ றிப்‌ பெருநூல்‌ சொன்ன [போல்‌
அறத்திறனால்‌ விளைவதாய்‌ உடலுயிர்கண்‌ அருக்கன்‌
அறிவொளிபோல்‌ பிறிவரும்‌௮த்‌ துவித மாகம்‌
சிறப்பினதாய்‌ வேதாந்தத்‌ தெளிவாம்‌ சைவ
சித்தாந்தத்‌ திறன்‌ இங்குத்‌ தெரிக்க லுற்றும்‌. 7

நுதலிய பொருள்‌

We intend to expound herein, the truths of the Saiva Siddhanta System, the distilled essence of the Vedanta, which is dark to the heathen and bright to the adherents of inner creeds and satisfying the reputed standards of logic, and which is remarkable for advocating such inseparable Adwaitic (non-dual) union of God and the world as will not warrant their substantial identity like Gold and jewels made of it, or their opposition like light and darkness or any midway relation like that of word and sense. Such union will be comparable in their unity to the blending of body and soul and in their diversity to the light of the eye and the light of the sun and in their concomitance to the knowing power of the soul and the seeing power of the eye, and will be realisable as the fruit of a course of righteous practice ordained by great books of wisdom.

கூவகைஆ ருயிர்வர்க்கம்‌ மலத்தார்‌ கன்ம
கூலமலத்‌ தார்மூன்று முடையா ரன்றே
இவகமாம்‌ எனஉருவாய்‌ வந்து காதன்‌
திருநோக்கால்‌ பரிசத்தால்‌ திகழும்‌ வாக்கால்‌
பாவனையால்‌ மிகுநூலால்‌ யோகப்‌ பண்பால்‌
பரவிவரும்‌ ஓளத்திரியாற்‌ பாச நாசம்‌
மேவ௮ர௬ ளுதவும்‌அவுத்‌ திரியிரண்டு திறனாம்‌
வியன்கிரியை ஞானமென வீளம்பு மாறே. 8

தக்கை முறைமை

The sum total of all souls falls into three categories, the first consisting of those affected only by the bond of darkness (the original bond), the second of those affected by the bonds of darkness and karma, and the third of those affected by the bonds of darkness, Karma and Maya. On the
principle of showing like to like (in catching animals) the Lord comes to redeem the man affected threefold in the guise of man and confers on him the grace needed to break the bonds by means of his holy look, touch, bright mystic word, force of thought, instruction in scriptures and yogic practice and & by performance of homa which will be either external or internal. The former is known as initiation by action and the latter initiation by knowledge.

வீரும்பியமந்‌ திராஇகாரம்‌ அர்ச்சனாஇ காரம்‌
மேவும்யோ காதிகாரம்‌ எனச்சமய விசேடம்‌
வரும்பொருவில்‌ நிருவாண மந்திரங்கள்‌ பதங்கள்‌
வன்னங்கள்‌ புவனங்கள்‌ தத்துவங்கள்‌ கலைகள்‌
வடக்க தொகைபதினொன்‌ ஹறெண்பத்தொன்‌ ழறைம்‌
மிரு. நாற்றோ .ருபத்து நாலாறு றைந்திற்‌ பலிர்தன்‌
பரந்தமெ.றி அறுவகையும்‌ ஒஓருவிகினை வரிதாம்‌
பரபதத்துள்‌ உயிர்வீரவப்‌ பயிற்று பன்றே. 9

There are three forms of initiation; the first known as Samayam qualifies one for the use of Mantras, the second known as Visesha qualifies one for specialising in rites of worship and yogic practice, and the third known as Nirvana leads into the path of spiritual wisdom by helping the soul to get clean of the six kinds of ways through which the fruits of Karma reach it. The said ways lie through the region of Mantrams, pathams, and letters on the one hand and that of world centres (Bhuvanam), Tatwas and Kalais on the other, Mantrams number eleven, pathams eighty-one and letters fifty-one, and world centres two hundred and twenty-four, tatwas thirty-six and Kalais five.

இரியையென மருவுமவை யாவும்‌ ஞானம்‌
இடைத்தற்கு நிபித்தமெனக்‌. கிளக்கும்‌ உண்மைச்‌
சரியைகிரி யாயோகத்‌ தன்மை யோர்க்குச்‌
சாலோக சாமீப சாரூ பங்கள்‌
மருவியிடும்‌ உயர்ஞான மீரண்டாம்‌ மாரா
ல்மகல அகலாத மன்னு போதத்‌
திருவருளொோன்‌ ரொன்றதனைத்‌ தெளிய வோதும்‌
சிவாகமமென்‌ ற.லகறியச்‌ செப்பும்‌ நூலே. 10

Scriptures say that all kinds of pious act lead to the attainment of spiritual wisdom. The true sariya (subsidiary service), Kiriya (rites of worship) and Yoga lead directly and respectively to Saloka (living in the heaven of God), Sameepa (living-near God) and Sarupa (attaining the form of God) and indirectly to the attainment of high wisdom. The uplifting spiritual wisdom is of two grades the one being God’s grace which is in his eternal wisdom that lastingly takes up the soul after its redemption from the inveterate bonds and the other being the clear wisdom inculcated by Saiva scriptures pointing the way to realisation of such grace.

தெரித்தகுரு முதல்வர்‌உயர்‌ சிவஞான போதம்‌
செப்பினர்பின்‌ பவர்புதல்வர்‌ சிவஞான இத்தி
வீரித்தனர்மற்‌ றவர்கள்திரு வடிகள்‌ போற்றி
விளம்பியநூல்‌ அவையிரண்டும்‌ விரும்பி கோக்கிக்‌
கருத்திலுறை திருவருளும்‌ இறைவன்‌ நூலும்‌
கலந்துபொது உண்மையெனக்‌ கருதி யானும்‌
அருத்திமிக உரைப்பன்வளர்‌ விருத்தம்‌ நூறும்‌
ஆசில்‌வப்‌ பிரகாசம்‌ ஆகு மன்றே. 11

நான்மரபும்‌ பெயரும்‌

The reputed Lord Guru (Saint Meykandar) composed the great Sivagnanabotham and later his spiritual son (Saint Arulnandi) expanded its truths in his work Sivagnana Siddhi. My worship is due to their holy feet. I eagerly studied the two books and collating their ideas with what was revealed by holy grace in my mind and the views of Sivagamas on the subject, condensed them into a work of one hundred progressive verses in Virutha metre consisting of two parts general and special actuated by my intense ambition; and even my work has taken shape as spotless Sivaprakasam.

Appeal to Readers.

தொன்மையவாம்‌ எனும்ளவையும்‌ ஈன்றாகா இன்று
தோன்றியநூல்‌ எனும்‌எவையும்‌ இதரகா துணிந்த
நன்மையினார்‌ நலங்கொள்ளணி பொதியுமதன்‌ களங்கம்‌
நவையாகா தெனஉண்மை ஈயந்‌இடுவர்‌ நடுவாக்‌
தன்மையினார்‌ பமமைஅழ காராய்ந்து தரிப்பர்‌
தவறுகலம்‌ பொருளின்கட்‌ சார்வாராய்ந்‌ தறிதல்‌
இன்மையினார்‌ பலர்புகழில்‌ ஏத்துவர்ஏ திலருற்‌ [லரே.
றிகம்ந்தனரேல்‌ இகழ்ந்திடுவர்‌ தமக்கெனவொன்றி. 12

அவையடக்கம்‌

Whatever is old cannot be deemed to be good (on account of its antiquity alone) and whatever book comes forth today cannot be judged ill because of its newness. Men pledged to seek good in everything will not mind the dust that covers a beautiful gem but only appreciate its true worth. People of middle calibre will investigate and welcome the beauty and antiquity of a work. Men who have no capacity to judge of the faults, excellences and substantial work of a production will praise it, if many admire it, and will in the same breath condemn it on hearing others speak ill of it, because they have no opinion for themselves.

Sivaprakasam stands foremost among the eight philosophic treatises composed by its author in Tamil, and is generally studied and referred to along with ‘Sivagnana Bodham’, the famous central work on Saiva Siddhanta philosophy given by the Great Infant-Saint Sri Meykanda Devar, and ‘Sivagnana Siddhiyar’, its secondary, written by his disciple Sri Arulnandi Sivacharya. These two ‘great saintly seers are respectively the first and the second link of the celestial chain mentioned above, the third being Saint Sri Maraignana Sambandhar.

The aim of ‘Sivaprakasam’ is to give, in a clear and succinct manner, a plain summary of the central truths of philosophy expounded in the two works, Sivagnana Bodham and Sivagnana Siddhiyar, and to make the study of the Saiva Siddhanta system a little easier in its elementary stage before the moreadvanced and comprehensive books (Sivagnana Bodham and Sivagnana Siddhiyar), regarding the technicalities and abstruse and metaphysical questions are taken up.

This work is now published by the Adhinam with a prose rendering in English by the late Sri K. Subramania Pillai, M. A., M. l., in commemoration of the Siva Paripurana Gurupuja of His Holiness Sri-la-Sri Shanmuka Desika Gnanasambandha Paramacharya Swamigal, the twenty fourth in descent, of Dharmapuram Adhinam.

His Holiness ascended the throne of the holy Gnana-Peetam and assumed the headship of the Adhinam Mutt on ‘26th of June 1933. During the short period of about twelve years of his able administration, His Holiness showed organising ability of a very high order, raised the tone and discipline of the Mutt and the temples attached thereto to a high standard and has done the utmost for the propagation of the Saiva faith in all possible ways. The series of publications (more than fifty seven in number) which have seen the light of day during the regime of His Holiness has served to dispel the darkness in the minds of thousands of Saivites and has flooded them with the light of the Lord. The ascent of His Holiness on the holy cadi of the Mutt may he said to mark the revival of Saivism in South India, and something very marvellous has been contributed by His Holiness for the revival and re-establishment of the real greatness, fame, and prestige of the holy order of the Saiva Mutts in South India, which have been its heritage ever since it was inaugurated by Sri Meykanda Devar, the rising sun of Saiva Siddhanta, who flourished in the first half of the 13th Century.

His Holiness has been a towering and powerful personality, full of sound common sense, and constructive original thoughts, blended with a calm and genial manner finding expression in occasional out-bursts of humour and a dignified reserved nature. Gifted with these qualities of head and heart to a remarkable degree, it is no wonder that His Holiness has endeared himself to one and all and revolutionised the system of organisation and administration of the mutt, effecting distinct improvements in the various realms ruled by him, and widening the scope, usefulness, and purpose of the very ancient institution which it was his privilege to preside over and direct.

It is evident that, when His Holiness took up the administration, he started with the earnest desire that during his regime, Saiva Religion and philosophy should flourish, Tamil and Sanskrit learning should spread and, through proper upkeep and orderly maintenance of temples, the prosperity of the land should most effectively be promoted. It is this desire in His Holiness that brought the Mutt in contact with eminent men in the various walks of life, scholars, poets, and officials in the world outside and enabled all of them to estimate and appreciate the value and usefulness of the religious institutions.

Among the distinguished visitors to the Mutt mention may be made of His Excellency the Governor of Madras Sir Arthur Hope, His Excellency the Governor of French India Mon. Bonvin, Lady Bonvin, Mon. Thomas Aroul, President of the French India Legislative Assembly, The Administrator of Karikkal Territory, Ministers of the Madras Province, Sir P. T. Ilajan, Dr T. S. S. Rajan. H. Ramanathan and others, Rajah Sir Annamaloi Chettiar of Chettinad, Kumararajah Sir M. A. Muthiah Chettiar, Sir R. K. Shanmukham Chettiar, Sir R. S. Sarnia, Mon. Sambasivam Chettiar, President of the Colonial Committee of French India, Sri Muthuranga Mudaliar, the District Official Heads, and the Presidents and Commissioners of the Madras Hindu Religious Endowments Board. All of them have expressed their high appreciation and pleasure on the occasion of their visits to the Mutt. His Holiness Sri Kanchi Kamakoti Sankaracharya Swamigal has paid a visit to Dharmapuram and performed worship in the local temple. He entertained a high regard for the reputed head of this institution.

The conduct of the grand Meykandan Siddhanta Conference in 1941 which lasted for three days and concluded with Tirumurai Conference and festival on the Avanimoolam day was acknowledged to be the unique of its kind- This conference and the first Decennial Rule Celebrations, under the distinguished presidency of Sachivothama Sir C. P. Ramaswami Ayyar, K.C.S.I., K.C.I.E., LL.D., the Dewan of Travancore State, of His Holiness have produced in the mind of the public a delightfully homely touch about the Dharmapuram Adhinam Mutt. These celebrations were the enlightening rays that made the Country realise the seriousness of the purpose of the institution of mutts.

The Adhinam, the greatness of which we are all so proud, was handed down to His Holiness by a long chain of Spiritual Heads of profound learning and thought, as a heritage, and His Holiness has done all he could by judicious improvements to render it more useful and attractive. The properties of the Adhinam are spread in several districts, some of them being in French India; the management of twenty-seven temples, many of them very big, is vested with the Adhinam.

These have been creditably managed by considerably expanding the usefulness and the significance of the Central Head-quarters Office in the Adhinam Mutt exercising proper care and discretion in the matter of appointment of local agents, clearly defining the duties and responsibilities and office-routine of the establishment both at the Central Controlling Office and at the local offices, introducing the system of correspondence and control that is in vogue in the Government Departments, making adequate provision for effective supervision and above all working out suitable economic plans for each endowment so that its resources might be developed. It is a common saying that ‘efficiency is a fine word, but economy is its shadow’, and it may be said in the case of His Holiness that efficiency and economy delightfully mingled together. Wisdom is knowing what to do next; skill is knowing how to do; and virtue is doing it. The wisdom, skill and virtue of His Holiness may be summed up in the fact that the cash balance has increased from nominal, when he took up the management, to substantial in recent years, after meeting all items of legitimate expenditure, investments included.

His Holiness possessed a keen sense for aesthetic beauty and cultural arts- New constructions and renovations have been effected both in the mutt and the temples. An adequate idea of which can be gained by a casual look into the issue of the first Decennial rule. In them, one can find the synthesis of beauty, art, religion, and philosophy. Mention may he made that the plan and design of such constructions were originally conceived by His Holiness and executed. The terraced mantapam made of granite in front of the mutt, supported by artistic pillars in which life-like models in relief of the dragon and stallion which is the embodiment of the sculptural skill, charming beauty and exquisite workmanship, the new Library which is the store house of wisdom, both spiritual and secular, the front block, the audience hall, the two entrances with the block next to the northern portico and a host, of such beautiful constructions in many of the temples belonging to the mutt are the expression of the noblest responses from the noble and exalted mind of His Holiness to the appeal of art, and culture.

Now coming to the philanthropic work and social service of His Holiness, one cannot fail to think of the noble impulses which prompted His Holiness to think of establishing ‘Women and Children Hospital and Welfare Centre’ at Mayavaram, the foundation of which was laid by His Excellency the Governor of Madras. His Holiness was specially interested in improving the health conditions of the cheries, imparting elementary education to the children and poor-feeding.

In conclusion, His Holiness has served the cause of religion in numerous ways, some of them are, arranging religious discourses and lectures on subjects of literary and religions importance by eminent luminaries in the mutt, and Devasthanams on all important occasions, aid to religious conferences held by other people, aid to kumbbabhishekam of famous temples, arranging special classes for teaching treatises on Saiva Siddhanta Philosophy, obtaining exclusive copyrights of important works on Saiva Siddhanta religion and philosophy, conducting Thevara and Veda Agama Patasalas. establishing libraries in the temples, and running the Mevkandar Saiva Siddhanta College, Mayavaram.

Of the innumerable publications brought out at the cost of the Adhinam, special mention may be made of the elaborate commentary on ‘TirunavukkarasuNainar Puranam’ of Sekkilar by Sri C. K. Subramania Mudaliar of Coimbatore, the Tamil text-books on ‘Light and Sound’, the text-book on Tamil Shorthand and the translation into Tamil of the Yajur Veda.

The installation of a press by name ‘Gnana-sambandham’ and the publication of the monthly journal of the same name therefrom serve to disseminate spiritual wisdom contained in the Tamil Scriptures, the Tirumurais, and the Philosophic.