Category: Short Reads

List of multilingual short posts

  • The Many Names and Significance of Āchāḷpuram

    The Many Names and Significance of Āchāḷpuram


    TaHiEnFrEs

    ஆச்சாள்புரம்(திருநல்லூர்ப்பெருமணம்) என்னும் திருத்தலத்தின் பெயர்கள் :

    சிவலோகம், நல்லூர், திருமணவை, முத்திபுரம், ஆச்சாள்புரம் எனப் பல பெயர்கள் இத்தலத்துக்கு வழங்கப்படுகின்றன.

    சிவலோகம் : வசிஷ்டர் முதலிய முனிவர்கட்கட்குச் சிவலோகம் காட்டியருளியதால் இத்தலத்திற்கு இப்பெயர் வந்தது.

    நல்லூர் : ஆதியில் பிரமதேவன் பல தலங்களையும் வணங்கிக் கொண்டு சீகாழிக்குப் போகுங்கால் இத்தலத்தில் உள்ள மூர்த்தி, தலம், தீர்த்தம் முதலியவற்றின் சிறப்புக்களையும் செழிப்பான பலவளங்களையும் கண்டு ‘இஃது ஓர் நல்லூர் ஆகும்’ என்றமையால் இப்பெயர் வந்தது.

    மணவை – முத்திபுரம் : சைவசமய குரவராகிய திருஞானசம்பந்தப் பெருமான், தமது திருமணத்தில் தம் மனைவியாரோடும் அடியார்களோடும் பரிசனங்கள் புடை சூழ எழுந்தருளி இறைவனருளால் தோன்றிய சோதியிற் கலந்து முத்தி எய்தினமையின் மணவை, முத்திபுரம் என்னும் பெயர்களும் வழங்கலாயின.

    ஆச்சாள்புரம் : ஆயாள்புரம், ஆச்சாள்புரம் என மருவியது. திருஞானசம்பந்தப் பெருமான் திருமணக்கோலத்தில் அம்மையார் பேதமின்றி யாவர்க்கும் திருவெண்ணீறு அளித்து, சோதியுட் புகுவித்த தலமாதலின் இப்பெயர் பெற்றது. (ஆயாள் – அம்மையார், புரம் – ஊர்).

    திருக்கயிலாயப் பரம்பரைத் தருமபுர ஆதீன வெளியீடான ஆச்சாள்புரத் தலவரலாறு(1955) என்னும் நூலில் இருந்து…

    आचाळपुरम (तिरुनल्लूरपेरुमनम) नामक पवित्र स्थल के नाम: शिवलोक, नल्लूर, तिरुमणवई, मुक्तिपुरम, आचाळपुरम आदि कई नाम इस स्थल के लिए प्रयोग किए जाते हैं।

    शिवलोक: वशिष्ठ आदि मुनियों को शिवलोक दिखाने के कारण इस स्थल को यह नाम मिला।

    नल्लूर: प्राचीन काल में ब्रह्मदेव कई स्थलों की यात्रा करते हुए सीकाझी जा रहे थे, जब उन्होंने इस स्थल के मूर्ति, स्थल, तीर्थ आदि की विशेषताओं और समृद्धि को देखा, तो उन्होंने कहा कि यह एक नल्लूर है, इसलिए यह नाम पड़ा।

    मणवई – मुक्तिपुरम: सैव समय गुरु तिरुज्ञान सम्बन्ध पेरुमान ने अपने विवाह में अपनी पत्नी और भक्तों के साथ पारिस्थितिकों से घिरे हुए भगवान की कृपा से प्रकट हुए ज्योति में लीन होकर मुक्ति प्राप्त की, इसलिए मणवई और मुक्तिपुरम नाम प्रयोग होने लगे।

    आचाळपुरम: आयाळपुरम, आचाळपुरम नाम में विकसित हुआ। तिरुज्ञान सम्बन्ध पेरुमान ने अपने विवाह के दौरान सभी को तिरुवेण्णीறु दिया और ज्योति में प्रवेश कराया, इसलिए इस स्थल को यह नाम मिला। (आयाळ – अम्मैयार, पुरम – नगर)।

    यह अंश तिरुक्कैलासापरम्पराई धर्मपुर आदीना द्वारा प्रकाशित आचाळपुरम तलवृत्तांत (1955) नामक पुस्तक से लिया गया है।

    The sacred site of Āchāḷpuram (Tirunallūrperumanam) is known by several names: Śivaloka, Nallūr, Tirumaṇavai, Muttipuram, Āchāḷpuram, etc.

    Śivaloka: This name was given to the site because the sage Vaśiṣṭha and other sages were shown Śivaloka here.

    Nallūr: In ancient times, Brahmadev was traveling to Sīkāḻī, visiting various sites, and when he saw the excellence and prosperity of the deity, site, and sacred waters of this place, he said, “This is a Nallūr.” Thus, this name came to be.

    Maṇavai – Muttipuram: The Saiva guru Tirujñāna Sambandar attained liberation by merging into the divine light that manifested through the Lord’s grace, along with his wife and devotees, during his wedding ceremony. Hence, the names Maṇavai and Muttipuram came into use.

    Āchāḷpuram: The name Āyāḷpuram evolved into Āchāḷpuram. During his wedding, Tirujñāna Sambandar gave Tiruveṇṇīṟu to all and led them to merge into the divine light, hence this site received this name. (Āyāḷ means “mother” or “lady,” and puram means “town” or “city.”)

    This passage is taken from the book Āchāḷpuram Talavṛttānta (1955), published by Tirukkailāsaparampirai Dharmapur Adheenam.

    Le site sacré d’Āchāḷpuram (Tirunallūrperumanam) est connu sous plusieurs noms : Śivaloka, Nallūr, Tirumaṇavai, Muttipuram, Āchāḷpuram, etc.

    Śivaloka : Ce nom a été donné au site parce que le sage Vaśiṣṭha et d’autres sages ont vu Śivaloka ici.

    Nallūr : Dans les temps anciens, Brahmadev voyageait vers Sīkāḻī, visitant divers sites, et lorsqu’il vit l’excellence et la prospérité de la déité, du site et des eaux sacrées de ce lieu, il dit : “Ceci est un Nallūr.” Ainsi, ce nom est venu à être.

    Maṇavai – Muttipuram : Le guru śaiva Tirujñāna Sambandar a atteint la libération en fusionnant dans la lumière divine qui s’est manifestée grâce à la grâce du Seigneur, avec sa femme et ses dévots, lors de sa cérémonie de mariage. Par conséquent, les noms Maṇavai et Muttipuram sont venus à être utilisés.

    Āchāḷpuram : Le nom Āyāḷpuram a évolué en Āchāḷpuram. Lors de son mariage, Tirujñāna Sambandar a donné Tiruveṇṇīṟu à tous et les a conduits à fusionner dans la lumière divine, c’est pourquoi ce site a reçu ce nom. (Āyāḷ signifie “mère” ou “dame”, et puram signifie “ville” ou “cité”.)

    Ce passage est tiré du livre Āchāḷpuram Talavṛttānta (1955), publié par Tirukkailāsaparampirai Dharmapur Adheenam.

    El sitio sagrado de Āchāḷpuram (Tirunallūrperumanam) es conocido por varios nombres: Śivaloka, Nallūr, Tirumaṇavai, Muttipuram, Āchāḷpuram, etc.

    Śivaloka: Este nombre se le dio al sitio porque el sabio Vaśiṣṭha y otros sabios vieron Śivaloka aquí.

    Nallūr: En tiempos antiguos, Brahmadev viajaba hacia Sīkāḻī, visitando diversos sitios, y cuando vio la excelencia y prosperidad de la deidad, el sitio y las aguas sagradas de este lugar, dijo: “Esto es un Nallūr”. Así, este nombre llegó a ser.

    Maṇavai – Muttipuram: El guru śaiva Tirujñāna Sambandar alcanzó la liberación al fusionarse en la luz divina que se manifestó gracias a la gracia del Señor, con su esposa y devotos, durante su ceremonia de matrimonio. Por lo tanto, los nombres Maṇavai y Muttipuram vinieron a ser utilizados.

    Āchāḷpuram: El nombre Āyāḷpuram evolucionó en Āchāḷpuram. Durante su matrimonio, Tirujñāna Sambandar dio Tiruveṇṇīṟu a todos y los condujo a fusionarse en la luz divina, por lo que este sitio recibió este nombre. (Āyāḷ significa “madre” o “dama”, y puram significa “ciudad” o “pueblo”.)

    Este pasaje es tomado del libro Āchāḷpuram Talavṛttānta (1955), publicado por Tirukkailāsaparampirai Dharmapur Adheenam.

  • The Essence of Śuddha-Advaita-Śaivasiddhānta: Devotion to Śiva and His Devotees

    The Essence of Śuddha-Advaita-Śaivasiddhānta: Devotion to Śiva and His Devotees


    TaHiEnFrEs

    சிவபெருமான் தமது திருவேடமாகிய விபூதி ருத்ராக்ஷம் முதலிய வடிவத்தை தமது அன்பர்களிடத்துக் கொடுத்து அவர்களிடமாக நின்று அங்கங்கே அறிவு விளக்குகின்றார்.

    விபூதி ருத்ராக்ஷம் அணிந்து திருவைந்தெழுத்து ஓதும் மெய்யடியார்பால் சிவபெருமான் சாந்நித்தயமுற்றிருப்பர். கபடவேடமுடையார் விளங்கமாட்டார். அது தேவாரத்திலே,

    “நெக்குநெக்கு நினைபவர் நெஞ்சுளே – புக்குநிற்கும் பொன்னார்சடைப் புண்ணியன் ” என்று கூறப்பட்டவாற்றால் உணரப்படும்.

    சிவபத்தரை மனிதன் என்று கருதாது சிவன் எனவே கருதி மனம் வாக்கு காயம் என்னும் மூன்றினாலும் வழிபடல் வேண்டும். சிவபத்தரை அவமதிப்பவர் தண்டிக்கப்படுவர். விபூதி ருத்ராக்ஷம் முதலிய திருவேடங்கள் உடைமை, சிவோகம் பாவனை, பிராசாதயோகஞ்செய்தல், தம்மின் இரண்டறக் இயைந்த சிவத்தோடு கலந்து நிற்கும் தன்மை ஆகிய காரணங்களால் சிவபத்தர் சிவபெருமான் எனவே வழிபடற்பாலர்.

    பட்டணத்துப் பிள்ளையார் , “நல்லாரிணக்கமு நின்பூசைநேசமு ஞானமுமே யல்லாது நிலையுளதோ” என்றருளிச் செய்தார். ”

    “சிவனடியார் திருகூட்டத்தையே விரும்புவோம். பிள்ளைமைப் பருவத்தும் சிவனடியார் திருவடிப் பொடிகொண்டே வண்விளையாட்டுச் செய்யப்பெற்றோம் ” என்றருளுகின்றார் ஸ்ரீ அரதத்தாசாரிய சுவாமிகள்.

    குருலிங்கசங்கமம் என்னும் தலைப்பில் அச்சுவேலி சிவஸ்ரீ கு.வைத்தீஸ்வரக் குருக்கள் வரைந்த கட்டுரையின் ஒரு பகுதி…

    भगवान शिव अपने भक्तों को विभूति और रुद्राक्ष जैसे दिव्य प्रतीकों को प्रदान करते हैं और उनके माध्यम से उनकी बुद्धि को प्रकाशित करते हैं।

    भगवान शिव उन लोगों के साथ रहते हैं जो विभूति और रुद्राक्ष पहनते हैं और पंचाक्षर मंत्र का जाप करते हैं।

    वह उन लोगों के साथ नहीं रहते जो इन प्रतीकों के महत्व को नहीं समझते हैं।

    तेवारम में कहा गया है, “शिव उन लोगों के हृदय में निवास करते हैं जो निरंतर उनकी याद में रहते हैं।”

    शिव के भक्तों को साधारण मानव नहीं मानना चाहिए, बल्कि शिव के रूप में उनकी पूजा करनी चाहिए और उन्हें शरीर, वाणी और मन से पूजा करना चाहिए।

    जो लोग शिव के भक्तों का अपमान करते हैं, उन्हें दंडित किया जाएगा।

    शिव के भक्तों को पूजा के योग्य बनाने वाली विशेषताएं हैं: विभूति, रुद्राक्ष और अन्य दिव्य प्रतीकों को पहनना; शिव के साथ जुड़ना; तपस्या करना; और शिव में लीन होना।

    पट्टणथु पिल्लैयार कहते हैं, “अच्छे संबंध (शिव के भक्तों के साथ), पूजा के प्रति प्रेम (शिव की पूजा) और ज्ञान (शिव का ज्ञान) के अलावा और क्या उपयोग है?”

    श्री हरदत्त देषिकर स्वामिगल कहते हैं, “हम शिव के भक्तों की संगति चाहते हैं। बचपन में भी हम शिव के भक्तों के चरणों की धूल से खेलते थे।”

    यह अच्चुवेली शिवश्री के. वैथीश्वरक गुरुक्कल द्वारा लिखित “गुरुलिंग संगम” नामक लेख का एक अंश है।

    Lord Śiva bestows His divine symbols, such as sacred ash (vibhūti) and rudrākṣa, upon His devotees and illuminates their intellect through them.

    Lord Śiva resides with those who wear sacred ash and rudrākṣa and recite the Pañcākṣara mantra.

    He does not dwell with those who do not understand the significance of these symbols.

    As stated in the Tēvāram, “Śiva resides in the hearts of those who think of Him constantly.”

    One should not consider Śiva’s devotees as mere humans but rather as Śiva Himself and worship them with body, speech, and mind.

    Those who disrespect Śiva’s devotees will be punished.

    The qualities that make Śiva’s devotees worthy of worship are: wearing sacred ash, rudrākṣa, and other divine symbols; having a connection with Śiva; performing penance/austerities; and being absorbed in Śiva.

    As stated by Paṭṭanāthu Pillaiyar, “What is the use of anything other than good association (with Śivan Adiyārs), love for worship (of Śiva), and knowledge (of Śiva)?”

    Śrī Haradatta Dēśikar Svāmigal says, “We desire the company of Śiva’s devotees. Even in childhood, we played with the dust at Śiva’s devotees’ feet.”

    This is an excerpt from an article titled “Gurulinga Saṅgama” written by Accuvēli Śivasri K. Vaithīsvara Gurukkal.

    le Seigneur Śiva accorde à ses dévots ses symboles divins, tels que la cendre sacrée (vibhūti) et le rudrākṣa, et illumine leur intellect à travers eux. 

    Le Seigneur Śiva réside avec ceux qui portent la cendre sacrée et le rudrākṣa et récitent le mantra Pañcākṣara. 

    Il ne demeure pas avec ceux qui ne comprennent pas la signification de ces symboles. 

    Comme il est dit dans le Tēvāram, “Śiva réside dans les cœurs de ceux qui pensent à Lui constamment.”

    On ne devrait pas considérer les dévots de Śiva comme de simples humains, mais plutôt comme Śiva Lui-même, et les adorer avec le corps, la parole et l’esprit. 

    Ceux qui manquent de respect envers les dévots de Śiva seront punis. 

    Les qualités qui rendent les dévots de Śiva dignes d’adoration sont : le port de la cendre sacrée, du rudrākṣa et d’autres symboles divins ; avoir un lien avec Śiva ; accomplir des pénitences/austérités ; et être absorbé en Śiva.

    Comme le dit Paṭṭanāthu Pillaiyar, “À quoi sert tout ce qui n’est pas une bonne association (avec les dévots de Śiva), l’amour pour le culte (de Śiva) et la connaissance (de Śiva) ?” 

    Śrī Haradatta Dēśikar Svāmigal dit : “Nous désirons la compagnie des dévots de Śiva. Même dans l’enfance, nous avons joué avec la poussière aux pieds des dévots de Śiva.”

    Ceci est un extrait d’un article intitulé “Gurulinga Saṅgama” écrit par Accuvēli Śivasri K. Vaithīsvara Gurukkal.

    El Señor Śiva otorga a sus devotos sus símbolos divinos, como la ceniza sagrada (vibhūti) y el rudrākṣa, y ilumina su intelecto a través de ellos. 

    El Señor Śiva reside con aquellos que llevan la ceniza sagrada y el rudrākṣa y recitan el mantra Pañcākṣara. 

    No permanece con aquellos que no comprenden el significado de estos símbolos. 

    Como se dice en el Tēvāram, “Śiva reside en los corazones de aquellos que piensan en Él constantemente”.

    No se debería considerar a los devotos de Śiva como simples humanos, sino más bien como Śiva mismo, y adorarlos con el cuerpo, la palabra y la mente. 

    Aquellos que falten al respeto hacia los devotos de Śiva serán castigados. 

    Las cualidades que hacen que los devotos de Śiva sean dignos de adoración son: llevar la ceniza sagrada, el rudrākṣa y otros símbolos divinos; tener un vínculo con Śiva; realizar penitencias/austeridades; y estar absorto en Śiva.

    Como dice Paṭṭanāthu Pillaiyar, “¿De qué sirve todo lo que no es una buena asociación (con los devotos de Śiva), el amor por el culto (de Śiva) y el conocimiento (de Śiva)?” 

    Śrī Haradatta Dēśikar Svāmigal dice: “Deseamos la compañía de los devotos de Śiva. Incluso en la infancia, jugamos con el polvo a los pies de los devotos de Śiva”.

    Este es un extracto de un artículo titulado “Gurulinga Saṅgama” escrito por Accuvēli Śivasri K. Vaithīsvara Gurukkal.

  • The Divine Essence of Tirumurai

    The Divine Essence of Tirumurai


    TaHiEnFrEs

    முக்குணவசத்தரான தமிழ்ப்புலவர் பாக்கள் திருவருட்பாவுந் திருமுறையும் ஆகாமை நிரூபித்தல்.

    சமயாசாரியர் முதலியோர் அருளிச்செய்த திருவருட் பாக்களும் மற்றைக் கலைப்புலவர் பாட்டுக்களுஞ் சொல்வடிவு பாவடிவுகளால் தம்முள் ஒருபுடை ஒப்பனபோன்று காணப்படினும், அத்திரு வாக்குக்கள் திரோதானம் நீங்கிய அருள்நாதவொலியும் இவை மாயாநாத ஒலியுமாமாகலின், சிறிதுந் தம்முள் ஒப்புப்பெறா என்றுணர்க.

    இது மெய்யுணர்ந்த ஞானிகளும் கையறியாமாக்களுக் தம்முள் வடிவால் ஒரோவழி யொப்பினும் முறையே உண்ணின்ற அருளறிவும்
    பிராகிருதவுணர்வும் பற்றித் தம்முட் சிறிதும் ஒவ்வாமை போலவும்,
    இயற்கை மாணிக்கமுஞ் செயற்கைச் செங்கல்லும் வடிவுநிறம் ஒருபுடை யொப்பினும் எரிசுடர்க் குணமுடைமையும் அக்குணமின்மையும் பற்றித் தம்முட் சிறிதும் ஒவ்வாமை போலவுங் காண்க.

    திருவாவடுதுறையாதீன மகாவித்துவான் யாழ்ப்பாணத்து வடகோவை சபாபதி நாவலர் அவர்கள் இயற்றிய திராவிடப் பிரகாசிகை(1927) என்னும் நூலில் இருந்து…

    यह प्रमाण है कि तमिल कवियों द्वारा रचित कविताएँ/तिरुवारुत्पाएँ तिरुमुरईस से अलग हैं।

    सामयाचार्यों और अन्य तमिल कवियों की कविताएँ, शब्द-रूप (शब्द-रूप) और काव्य-रूप (काव्य-रूप) में समान दिखाई देती हैं, लेकिन वास्तव में वे अपने मूल स्वरूप में भिन्न हैं। तिरुवारुत्पा कविताएँ दिव्य ध्वनि (दिव्य-ध्वनि) की अभिव्यक्ति हैं जहाँ तिरोधान (तिरोधान) हटा दिया गया है, जबकि अन्य कविताएँ मायावी ध्वनियाँ (माया-ध्वनि) हैं। इसलिए, वे तुलनीय नहीं हैं।

    यह एक ज्ञानी (ज्ञानी) और एक अज्ञानी (अज्ञानी) की तरह है जो रूप में समान दिखाई देते हैं, लेकिन उनका ज्ञान (ज्ञान) और धारणा (अनुभूति) में बहुत अंतर है। इसी तरह, एक प्राकृतिक रत्न (प्राकृतिक मणि) और एक मानव निर्मित ईंट (कृत्रिम ईंट) रूप और रंग में समान दिखाई देते हैं, लेकिन एक में प्रभा (प्रभा) की गुणवत्ता होती है, जबकि दूसरे में नहीं होती है।

    यह “द्रविड प्रकाशिका” (1927) पुस्तक से लिया गया है, जो महान विद्वान सबपति नावलर ऑफ याल्पनम द्वारा रचित है, जो तिरुवावदुतुरै आदीनम द्वारा प्रकाशित है।

    Proof that the Poems/Tiruvarutpa’s composed by tamil poets are not the same as Tirumurais.

    The Tiruvarutpa poems composed by Samayācāryas and other Tamil poets’ poems, in word-form (śabda-rūpa) and poetic form (kāvya-rūpa) appear similar, but in reality, they are different in their essential nature. Tiruvarutpa poems are the manifestation of divine sound (divya-dhvani) where Tirodana (tirodhāna) has been removed, while other poems are illusory sounds (māyā-dhvani). Therefore, they are not comparable.

    This is like a realized being (jñāni) and an ignorant person (ajñāni) appear similar in form, but their knowledge (jñāna) and perception (anubhūti) have a vast difference. Similarly, a natural gemstone (prākṛtika maṇi) and a man-made brick (kṛtrima iṭṭa) appear similar in form and color, but one has the quality of radiance (prabhā), while the other does not.

    This is taken from the book “Draviḍa-prakāśikā” (1927), composed by the great scholar Sabāpati Navalar of Yāḻppāṇam, published by the Tiruvāvaduthurai Ādheenam.

    Preuve que les poèmes/Tiruvarutpa composés par les poètes tamouls ne sont pas les mêmes que les Tirumurais.

    Les poèmes Tiruvarutpa composés par les Samayācāryas et les poèmes d’autres poètes tamouls, en forme de mots (śabda-rūpa) et en forme poétique (kāvya-rūpa), semblent similaires, mais en réalité, ils sont différents dans leur nature essentielle. Les poèmes Tiruvarutpa sont la manifestation du son divin (divya-dhvani) où le tirodhāna a été supprimé, tandis que les autres poèmes sont des sons illusoires (māyā-dhvani). Par conséquent, ils ne sont pas comparables.

    C’est comme un être réalisé (jñāni) et une personne ignorante (ajñāni) qui semblent similaires en forme, mais leur connaissance (jñāna) et leur perception (anubhūti) ont une grande différence. De même, une pierre précieuse naturelle (prākṛtika maṇi) et une brique fabriquée (kṛtrima) semblent similaires en forme et en couleur, mais l’une a la qualité de radiance (prabhā), tandis que l’autre ne l’a pas.

    Ceci est tiré du livre “Draviḍa-prakāśikā” (1927), composé par le grand érudit Sabāpati Navalar de Yāḻppāṇam, publié par le Tiruvāvaduthurai Ādheenam.

    Prueba de que los poemas/Tiruvarutpa compuestos por los poetas tamiles no son los mismos que los Tirumurais.

    Los poemas Tiruvarutpa compuestos por los Samayācāryas y los poemas de otros poetas tamiles, en forma de palabras (śabda-rūpa) y en forma poética (kāvya-rūpa), parecen similares, pero en realidad, son diferentes en su naturaleza esencial. Los poemas Tiruvarutpa son la manifestación del sonido divino (divya-dhvani) donde el tirodhāna ha sido suprimido, mientras que los otros poemas son sonidos ilusorios (māyā-dhvani). Por lo tanto, no son comparables.

    Es como un ser realizado (jñāni) y una persona ignorante (ajñāni) que parecen similares en forma, pero su conocimiento (jñāna) y su percepción (anubhūti) tienen una gran diferencia. Del mismo modo, una piedra preciosa natural (prākṛtika maṇi) y un ladrillo fabricado (kṛtrima) parecen similares en forma y color, pero uno tiene la cualidad de radiancia (prabhā), mientras que el otro no la tiene.

    Esto está tomado del libro “Draviḍa-prakāśikā” (1927), compuesto por el gran erudito Sabāpati Navalar de Yāḻppāṇam, publicado por el Tiruvāvaduthurai Ādheenam.

  • A Plea for Unity and Propagation of Śaivism

    A Plea for Unity and Propagation of Śaivism


    TaHiEnFrEs

    சிவமயம்

    ஸ்ரீ வேதாகமோக்த சித்தாந்த சைவப் பிரகாச சமாசீய விக்கியாபனம் (விண்ணப்பம்)

    • ஸ்ரீலஸ்ரீ ஆறுமுக நாவலர்.

    நாங்கள் முயலும் இச்சிவபுண்ணியம் அவசிய கர்த்தவ்வியமாகிய லோக உபகாரமாதலானும், செய்தல் செய்வித்தல் உடன்படல் என்னும் மூன்றும் ஒக்குமாதலானும், நீங்கள் யாவரும் இப்புண்ணியம் சபலமாகும் பொருட்டு, உபகாரகர்களாய் இருத்தல் வேண்டும். நீங்கள் உபகரிக்குவிதம் கூறுதும் :

    *1. நீங்கள் எல்லோரும், தினந்தோறும், சந்தியாவந்தனம் சிவபூசை சிவதரிசனம் முதலியன செய்யும் பொழுதெல்லாம், வேண்டுவார் வேண்டியதை ஈயும் பரம காருண்ணிய சாகரமாகிய பரசிவனை, அழலிடைப்பட்ட மெழுகுபோல மனங்கசித்துருக, உரோமஞ் சிலிர்ப்ப, கண்ணீர் சொரிய, அன்பினோடு சிந்தித்துத் துதித்து வணங்கி, மற்ற மதங்களை நிராகரித்துச் சைவசமய ஸ்தாபனம் பண்ணுதலாகிய இச்சிவபுண்ணியம் நிர்விக்கின மாய் நிறைவேறும் பொருட்டு அருள் செய்யுமென்று பிரார்த்தித்தல் வேண்டும்.

    *2. இச்சிவபுண்ணியஞ் செய்தற்குச் செல்வப் பொருளும் இன்றியமையாக் கருவியாய் இருத்தலால், நீங்கள் எல்லாரும் சிறிதாயினும் உலோபமின்றி, உங்கள் உங்களால் இயலும் பொருளுதவி காலந்தோறும் செய்திடல் வேண்டும்.

    *3. அப்பொருள் கொண்டு நாங்கள் அச்சிற்பதிப்பிக்கும் புத்தகங்களை, நீங்ககொல்லாரும் வாங்கி, சித்த சமாதானத் துடனே பலமுறை வாசித்துணர்தல் வேண்டும்.

    *4. நீங்கள் வாசித்தவற்றைப் பிறருந் தெள்ளிதின் அறியும்படி உணர்த்தி, நமது சமயிகள் பிறமதப் படுகுழியில் விழாது ஒழியும்படி, சாவதானமாகக் காத்துக் கொள்ளல் வேண்டும்.

    *5. பிறமதப் பிரசாரகர்கள் ஆயினும் அவர்களைச் சேவிக்கும் பரிசனங்களாயினும் சைவசமய தூஷணஞ்செய்து பிறமதத்தைச் சாதிக்கவந்தால் அவர்களைப் பிரீதிப் படுத்தல் வேண்டுமென்னுங் கருத்துச் சிறிதுமின்றி, எதிர்ந்து நின்று, சைவத்தின்மேல் அவர்கள் ஏற்றுந்தூஷணங்களைப் பரிகரித்து, அவர்களுடைய மதத்தைக் கண்டித்து, அவர்கள் வாயை அடக்கிவிடல் வேண்டும்.

    *6. நீங்கள் எல்லோரும் உங்களுங்கள் பிள்ளைகளை, பரசமயிகளோடு பரிசயம் பண்ணவிடாமல், தகுந்த பருவத்திலே சிவதீக்ஷை பெறுவித்து, அவரவர் பக்குவத்துக்கு ஏற்ப, சைவ நூல்களை தகுந்த ஆசிரியரைக் கொண்டு, ஐயந்திரிபறக் கற்பித்துச் சைவாசாரங்களை அநுஷ்டிப்பித்தல் வேண்டும்.

    *7. நிகண்டு இலக்கணம் தருக்கம் முதலிய கருவிநூல்களிலும் திருவள்ளுவர் குறள் முதலிய நீதி நூல்களிலும் வல்லவர்களாய், பாவங்களை வெறுத்துப் புண்ணியங்களையே செய்பவர்களாய், சிவதீக்ஷை பெற்றவர்களாய், தேவாரம் திருவாசகம் திருவிசைப்பா திருப்பல்லாண்டு பெரிய புராணம் என்னும் அருட்பாவைந் தையும் அத்தியயனம் பண்ணினவர்களாய், சரியை கிரியை யோகம் ஞானம் என்ற நான்கு பாதத்தையும், பிரதிபாதிக்கும் ஒரு தந்திரத்தையா யினும் முற்றக் கற்றவர்களாய், திராவிட சித்தாந்தம் பதினான்கையும் உணர்ந்தவர்களாய், குருலிங்க சங்கமபத்தி விசிஷ்டர்களாய் இருக்கும் புருஷர்களைத் தெரிந்து, சைவப் பிரசாரகர்களாக நியோகித்து, ஊர்தோறும் தேவாலயம் மடம் முதலிய பரிசுத்த ஸ்தானங்களிலே சர்வஜன உபகாரமாக வாரந்தோறும் சைவசமயப் பிரசாரம் செய்வித்தல் வேண்டும். (அத்தியயனம் = பாராயணம், நியோகித்தல் = நியமித்தல்)

    இவ்வெழு வகையாலும் நீங்கள் எல்லாரும் இந்நன் முயற்சிக்கும் உபகாரர்களாய் இருப்பீர்களாகில், நமது தமிழ் நாடெங்கும் புறச்சமயமாகிய இருள் கெடச் சைவசமயமாகிய பேரொளி தழைத்தினிதோங்கும்; ஓங்கில், அநேகர் பிறந்து இறந்து உழலும் பசுக்களாகிய பிறரைப் பொருளென மதியாது, பரமபதியாகிய சிவபெருமானது மகிமையை உணர்ந்து, அவரே பரம் பொருளெனத் துணிந்து அவரையே மெய்யன்பினோடு விதிப்படி வழிபட்டு, நித்தியானந்த முத்தியை அடைவார்கள்.

    இங்ஙனம் அநேகர் முத்தி பெற்று உய்தற்கு ஏதுவாய் இருத்தலால், இச்சிவபுண்ணியமே எல்லாப் புண்ணியங்களினுஞ் சிறந்தது.

    • நமக்கெல்லாம் இறக்கும் பொழுது துணையாய் உடன் வருவது இச்சிவபுண்ணியமே ஆதலாலும், நமது தேகம் இக்கணம் இருக்கும் இக்கணம் நீங்கும் என அறிதல் கூடாமையானும், நாம் அனைவரும் சிறிதும் தாழ்த்தாமல், நமக்கு எக்காலத்தும் உற்ற உறவாகிய சிவபெருமானது திருவருளையே முன்னிட்டுக்கொண்டு இவ்வருமருந்தன்ன பெரும்புண்ணியத்தை விரைவிலே முயன்று நடத்தக்கடவோம்.

    சைவதூஷண பரிகார நூலிலிருந்து. யாழ்ப்பாணம்-பிரமாதீச வருடம்-தைப்பூசம்-(1854) வெளியீடு.

    शुद्धाद्वैत_शैवसिद्धांत

    शिवमयम् श्री वेदकामोक्ता सिद्धांत शैव प्रकाश समासीय विज्ञापनम् (अनुप्रयोग) – श्रीलाश्री अरुमुग नवलर। यह शिव पुण्य जिसे हम प्राप्त करने का प्रयास कर रहे हैं, वह संसार का कल्याण करने का आवश्यक कर्तव्य है, तथा करना, किया जाना और सहमत होना तीनों बातें एक ही हैं। इस पुण्य को सफल बनाने के लिए आप सभी को उपकारक बनना चाहिए। आप उपकारक कैसे बन सकते हैं, यह इस प्रकार है:

    *1. प्रतिदिन, जब भी आप संध्यावंदन, शिव पूजा, शिव दर्शन आदि करते हैं, तो आपको परम करुणा के सागर परशिव से प्रार्थना करनी चाहिए, जो वांछित वस्तु प्रदान करते हैं, पिघले हुए मोम के समान मन, कांपते हुए बाल, बहते हुए आंसू और प्रेम के साथ कि वे आपको आशीर्वाद दें ताकि अन्य धर्मों को अस्वीकार करने और शैव धर्म की स्थापना करने का यह दिव्य पुण्य बिना किसी बाधा के पूरा हो सके।

    *2. चूँकि इस दिव्य पुण्य को प्राप्त करने के लिए धन एक अनिवार्य साधन है, इसलिए आप सभी को समय-समय पर अपनी क्षमता के अनुसार थोड़ा-बहुत, लेकिन कंजूस नहीं, आर्थिक योगदान करना चाहिए।

    *3. आप सभी को उस सामग्री के साथ हमारे द्वारा प्रकाशित पुस्तकें खरीदनी चाहिए, और उन्हें मन की शांति के साथ कई बार पढ़ना चाहिए।

    *4. आपको दूसरों को भी जो पढ़ा है, उससे अवगत कराना चाहिए और हमारे अनुयायियों की सावधानीपूर्वक रक्षा करनी चाहिए ताकि वे अन्य धर्मों के रसातल में न गिरें।

    *5. यदि अन्य धर्मों के प्रचारक, यहाँ तक कि उनके शिक्षक भी शैव की निंदा करते हैं और अन्य धर्मों को प्राप्त करने का प्रयास करते हैं, तो आपको उन्हें खुश करने के बारे में सोचे बिना उनका विरोध करना चाहिए, उनके द्वारा शैव पर किए गए अपमान को सही करना चाहिए, उनके धर्म की निंदा करनी चाहिए और उन्हें चुप कराना चाहिए।

    *6. आप सभी को अपने बच्चों को परसमय के साथ नहीं जोड़ना चाहिए, बल्कि उन्हें उचित आयु में शिव दीक्षा देनी चाहिए और उनकी परिपक्वता के अनुसार, उन्हें उपयुक्त शिक्षक के साथ शैव पुस्तकें पढ़ानी चाहिए, और शैव मूल्यों को विकसित करना चाहिए।

    *7. जो लोग निकन्धु व्याकरण, तिरुवल्लुवर कुराल तथा अन्य धार्मिक पुस्तकों जैसे तर्क और युक्ति के साधनों में निपुण हैं, जिन्होंने पापों का त्याग कर केवल पुण्य कर्म किए हैं, जिन्होंने शिव दीक्षा प्राप्त की है, जिन्होंने देवरम, तिरुवासकम, तिरुविसैपा और महान पुराणम के पवित्र ग्रंथों का अध्ययन किया है, जिन्होंने धर्म के चार मार्गों, चर्या, क्रिय, योग और ज्ञान, को अच्छी तरह से सीखा है, जिन्होंने द्रविड़ दर्शन के चौदह सिद्धांतों (मेइकाण्डा शास्त्र) को समझा है, और जो गुरुलिंग के संगम के विषय में विशेष पुरुषों को जानकर, उन्हें शैव प्रचारकों के रूप में चुना और नियुक्त किया जाना चाहिए, और उन्हें सार्वजनिक सेवा के रूप में प्रत्येक गाँव में मंदिरों और मठों जैसे पवित्र स्थानों में हर हफ्ते शैव का प्रचार करने के लिए कहा जाना चाहिए।

    यदि आप सभी इस प्रकार इस अच्छे प्रयास के उपकारक बनेंगे, तो हमारे तमिलनाडु में बाह्य धर्म के अंधकार के स्थान पर शैव धर्म का तेजोमय प्रकाश फैल जाएगा; तब अनेक लोग दूसरों को जन्म लेने वाली और मरने वाली गायों की तरह वस्तु न समझकर परमपिता परमेश्वर शिव की महिमा को समझेंगे और नियमानुसार सच्चे प्रेम से उनकी पूजा करने का साहस करेंगे तथा शाश्वत आनंद के मोती को प्राप्त करेंगे।

    चूँकि अनेक लोगों को इस प्रकार मोती प्राप्त करने का अवसर मिलेगा, इसलिए शिव का यह पुण्य सभी पुण्यों में श्रेष्ठ है।

    चूँकि शिव का यह पुण्य ही है जो हमारे मरने पर हमारे साथ रहता है, और चूँकि यह जानना असंभव है कि हमारा शरीर यहाँ रहेगा या वहाँ, इसलिए हम सभी बिना किसी हिचकिचाहट के, और भगवान शिव की कृपा से, जो हमेशा से हमारे करीबी रिश्तेदार रहे हैं, इस महान पुण्य को शीघ्र

    शैवदूषण परिकर पुस्तक से। जाफना-प्रमादिशा वर्ष-थाइपुसम-(1854) प्रकाशन।

    Śuddha-Advaita-Śaivasiddhānta

    Śivamayam Śrī Vedakāmoktā Siddhānta Śaiva Prakāśa Samāsīya Vijñapti (Anuprayoga) – Śrīlāśrī Arumuga Navalar.

    This Śiva meritorious deed (puṇya) which we are endeavoring to attain is the essential duty (kartavya) for the welfare (kalyāṇa) of the world (jagat), and doing (karaṇa), being done (kārya), and agreeing (anumata) are three aspects (bhāva) that are one and the same (ekatva). To make this meritorious deed successful (siddhi), you all should become benefactors (upakāraka). How you can become benefactors is as follows:

    *1. Daily (pratidinam), whenever you perform Sandhyāvandana, Śiva worship (pūjā), Śiva darśana, etc., you should pray (prārthanā) to Parama Śiva, the ocean (sāgara) of supreme compassion (karuṇā), who bestows desired objects (iṣṭa-phala), with a mind (citta) like melted wax (druta-makṣikā), trembling hair (kampa-māna-śiras), flowing tears (pravaha-māna-aśru), and love (prema) that they bless you so that this divine (daivī) meritorious deed of rejecting (pratiṣiddha) other religions (anya-dharma) and establishing (pratiṣṭhāpana) Śaivism may be completed (sampūrṇa) without any obstacles (vighna).

    *2. Since wealth (dhana) is an essential means (upāya) to attain this divine meritorious deed, you all should, from time to time (kāla-kālāntare), contribute economically (ārthika) according to your capacity (śakti), a little (alpa) or more (adhika), but not be miserly (mātsarya).

    *3. You all should purchase books (pustaka) published by us with that material (sāmagra) and read them many times (bahukṛtvaḥ) with peace of mind (śānta-citta).

    *4. You should also make others aware (jñāpana) of what you have read and carefully (sāvadhāna) protect our followers (anuvrata) so that they do not fall (prapāta) into the abyss (gahvara) of other religions.

    *5. If propagators (prācāraka) of other religions, even their teachers (ācārya), condemn (nindā) Śaivism and try to acquire (ādāna) other religions, you should oppose (pratiṣedha) them without thinking of pleasing (toṣaṇa) them, correct the insults (apavāda) made by them against Śaivism, condemn their religion, and silence (mauna) them.

    *6. You all should not associate (saṃyoga) your children with other religions, but rather give them Śiva initiation (dīkṣā) at the proper age (kāla) and, according to their maturity (pakva), teach them Śaiva books with a suitable teacher (ācārya) and develop Śaiva values (śaiva-dharma).

    *7. Those who are skilled (kuśala) in the means of logic and reasoning (tarka-yukti) like Nikandhu grammar (vyākaraṇa), Tiruvalluvar Kural, and other religious books, who have renounced (tyāga) sins (pāpa) and done only meritorious deeds (puṇya-karma), who have received Śiva initiation (dīkṣā), who have studied the sacred texts (śāstra) of Devaram, Tiruvācakam, Tiruvisaipā, and the great Purāṇam, who have learned well the four paths (mārga) of Dharma, namely Charya (charity), Kriya (rituals), Yoga, and Jnana (knowledge), who have understood the fourteen principles (siddhānta) of Dravidian philosophy (Draviḍa-darśana), and who, having known the elevated souls (mahātmā) who are experts in the union (saṅgama) of Guru and Linga, should be selected (vṛta) and appointed (niryukta) as Śaiva preachers (prācāraka), and they should be asked to propagate Śaivism every week in temples and monasteries (ādhīnam) as a public service.

    If you all become benefactors (upakāraka) of this good effort in this way, then in our Tamil Nadu, the resplendent light (tejomaya-prakāśa) of Śaivism will spread in place of the darkness (andhakāra) of external religions; then many people (aneka-jana) will understand (āvagacchanti) the glory (mahimā) of the Supreme Father (parama-pitṛ), Lord Śiva (Śiva), not considering others as objects like animals that are born and die, and will have the courage (sāhasa) to worship them with true love (satya-prema) according to the rules (niyama), and will attain (prapnuvanti) the pearl (muktā-phala) of eternal bliss (śāśvata-ānanda).

    Since many people will get the opportunity (avakāśa) to attain this pearl, therefore, this meritorious deed (puṇya) of Śiva is the best (śreṣṭha) among all meritorious deeds.

    Since this meritorious deed of Śiva is the only one that stays with us when we die, and since it is impossible to know whether our body will remain here or there, therefore, we all, without any hesitation (vicikitsā), and with the grace (kṛpā) of Lord Śiva, who has always been our close relative (sva-jana), should endeavor to complete this great meritorious deed quickly.

    From the Śaiva-dūṣaṇa-parikara book, Jaffna-Promādīśa year-Thaipusam-(1854) publication.

    Le Śuddha-Advaita-Śaivasiddhānta Śivamayam Śrī Vedakāmoktā Siddhānta Śaiva Prakāśa Samāsīya Vijñapti (Anuprayoga) – Śrīlāśrī Arumuga Navalar.

    Cette œuvre méritoire (puṇya) de Śiva que nous nous efforçons d’accomplir est le devoir essentiel (kartavya) pour le bien-être (kalyāṇa) du monde (jagat), et faire (karaṇa), être fait (kārya) et être d’accord (anumata) sont trois aspects (bhāva) qui ne font qu’un (ekatva). Pour rendre cette œuvre méritoire couronnée de succès (siddhi), vous tous devriez devenir des bienfaiteurs (upakāraka). Voici comment vous pouvez devenir des bienfaiteurs :

    *1. Quotidiennement (pratidinam), chaque fois que vous accomplissez la Sandhyāvandana, le culte de Śiva (pūjā), la vision de Śiva (darśana), etc., vous devriez prier (prārthanā) le Seigneur Śiva, l’océan (sāgara) de compassion suprême (karuṇā), qui accorde les objets désirés (iṣṭa-phala), avec un esprit (citta) semblable à de la cire fondue (druta-makṣikā), des cheveux qui tremblent (kampa-māna-śiras), des larmes qui coulent (pravaha-māna-aśru) et de l’amour (prema) pour qu’ils vous bénissent afin que cette œuvre méritoire divine (daivī) de rejet (pratiṣiddha) des autres religions et d’établissement (pratiṣṭhāpana) du Śivaïsme puisse être accomplie (sampūrṇa) sans aucun obstacle (vighna).

    *2. Puisque la richesse (dhana) est un moyen essentiel (upāya) pour atteindre cette œuvre méritoire divine, vous tous devriez, de temps en temps (kāla-kālāntare), contribuer économiquement (ārthika) selon votre capacité (śakti), un peu (alpa) ou plus (adhika), mais sans être avare (mātsarya).

    *3. Vous tous devriez acheter des livres (pustaka) publiés par nous avec ce matériel (sāmagra) et les lire plusieurs fois (bahukṛtvaḥ) avec un esprit paisible (śānta-citta).

    *4. Vous devriez également faire connaître aux autres (jñāpana) ce que vous avez lu et protéger soigneusement (sāvadhāna) nos adeptes (anuvrata) afin qu’ils ne tombent pas (prapāta) dans l’abîme (gahvara) des autres religions.

    *5. Si des propagateurs (prācāraka) d’autres religions, même leurs enseignants (ācārya), condamnent (nindā) le Śivaïsme et essaient d’acquérir (ādāna) d’autres religions, vous devriez les contredire (pratiṣedha) sans penser à leur plaire (toṣaṇa), corriger les insultes (apavāda) faites par eux contre le Śivaïsme, condamner leur religion et les réduire au silence (mauna).

    *6. Vous tous devriez ne pas associer (saṃyoga) vos enfants à d’autres religions, mais plutôt leur donner l’initiation Śiva (dīkṣā) à l’âge approprié (kāla) et, selon leur maturité (pakva), leur enseigner les livres Śaiva avec un enseignant approprié (ācārya) et développer les valeurs Śaiva (śaiva-dharma).

    *7. Ceux qui sont habiles (kuśala) dans les moyens de logique et de raisonnement (tarka-yukti) comme la grammaire Nikandhu (vyākaraṇa), le Tiruvalluvar Kural et d’autres livres religieux, qui ont renoncé (tyāga) aux péchés (pāpa) et accompli seulement des actes méritoires (puṇya-karma), qui ont reçu l’initiation Śiva (dīkṣā), qui ont étudié les textes sacrés (śāstra) de Devaram, Tiruvācakam, Tiruvisaipā et le grand Purāṇam, qui ont bien appris les quatre chemins (mārga) du Dharma, à savoir Charya (charité), Kriya (rituels), Yoga et Jnana (connaissance), qui ont compris les quatorze principes (siddhānta) de la philosophie dravidienne (Draviḍa-darśana), et qui, ayant connu les âmes élevées (mahātmā) qui sont expertes dans l’union (saṅgama) du Guru et du Linga, devraient être sélectionnés (vṛta) et nommés (niryukta) comme prédicateurs śaivaïtes (prācāraka), et on devrait leur demander de propager le Śivaïsme chaque semaine dans les temples et les monastères (ādhīnam) en tant que service public.

    Si vous tous devenez des bienfaiteurs (upakāraka) de cette bonne œuvre de cette manière, alors dans notre Tamil Nadu, la lumière resplendissante (tejomaya-prakāśa) du Śivaïsme se répandra à la place des ténèbres (andhakāra) des religions extérieures ; alors de nombreuses personnes comprendront la gloire (mahimā) du Père suprême (parama-pitṛ), Seigneur Śiva, et auront le courage (sāhasa) de les adorer avec un véritable amour (satya-prema) selon les règles (niyama), et atteindront la perle (muktā-phala) de la félicité éternelle (śāśvata-ānanda).

    Puisque de nombreuses personnes auront l’occasion (avakāśa) d’atteindre cette perle, donc cette œuvre méritoire (puṇya) de Śiva est la meilleure (śreṣṭha) parmi toutes les œuvres méritoires.

    Puisque cette œuvre méritoire de Śiva est la seule qui reste avec nous lorsque nous mourons, et puisqu’il est impossible de savoir si notre corps restera ici ou là, donc nous tous, sans aucune hésitation (vicikitsā), et avec la grâce (kṛpā) du Seigneur Śiva, qui a toujours été notre proche parent (sva-jana), devrions nous efforcer de compléter cette grande œuvre méritoire rapidement.

    Extrait du livre Śaiva-dūṣaṇa-parikara, publication de Jaffna-Promādīśa année-Thaipusam-(1854).

    El Śuddha-Advaita-Śaivasiddhānta Śivamayam Śrī Vedakāmoktā Siddhānta Śaiva Prakāśa Samāsīya Vijñapti (Anuprayoga) – Śrīlāśrī Arumuga Navalar.

    Esta obra meritoria (puṇya) de Śiva que estamos tratando de lograr es el deber esencial (kartavya) para el bienestar (kalyāṇa) del mundo (jagat), y hacer (karaṇa), ser hecho (kārya) y estar de acuerdo (anumata) son tres aspectos (bhāva) que son uno y el mismo (ekatva). Para que esta obra meritoria tenga éxito (siddhi), todos ustedes deben convertirse en benefactores (upakāraka). Aquí está cómo pueden convertirse en benefactores:

    *1. Diariamente (pratidinam), cada vez que realicen la Sandhyāvandana, el culto de Śiva (pūjā), la visión de Śiva (darśana), etc., deben orar (prārthanā) al Señor Śiva, el océano (sāgara) de compasión suprema (karuṇā), que otorga los objetos deseados (iṣṭa-phala), con un espíritu (citta) similar a la cera derretida (druta-makṣikā), cabello que tiembla (kampa-māna-śiras), lágrimas que fluyen (pravaha-māna-aśru) y amor (prema) para que les bendigan y esta obra meritoria divina (daivī) de rechazo (pratiṣiddha) de otras religiones y establecimiento (pratiṣṭhāpana) del Śivaísmo pueda ser completada (sampūrṇa) sin obstáculos (vighna).

    *2. Dado que la riqueza (dhana) es un medio esencial (upāya) para alcanzar esta obra meritoria divina, todos ustedes deben contribuir económicamente (ārthika) según su capacidad (śakti), un poco (alpa) o más (adhika), pero sin ser avaros (mātsarya).

    *3. Todos ustedes deben comprar libros (pustaka) publicados por nosotros con este material (sāmagra) y leerlos varias veces (bahukṛtvaḥ) con un espíritu pacífico (śānta-citta).

    *4. También deben hacer saber a otros (jñāpana) lo que han leído y proteger cuidadosamente (sāvadhāna) a nuestros adeptos (anuvrata) para que no caigan (prapāta) en el abismo (gahvara) de otras religiones.

    *5. Si propagadores (prācāraka) de otras religiones, incluso sus maestros (ācārya), condenan (nindā) el Śivaísmo y tratan de adquirir (ādāna) otras religiones, deben contradecirlos (pratiṣedha) sin pensar en complacerlos (toṣaṇa), corregir las ofensas (apavāda) hechas por ellos contra el Śivaísmo, condenar su religión y reducirlos al silencio (mauna).

    *6. Todos ustedes no deben asociar (saṃyoga) a sus hijos con otras religiones, sino darles la iniciación Śiva (dīkṣā) a la edad adecuada (kāla) y, según su madurez (pakva), enseñarles los libros Śaiva con un maestro adecuado (ācārya) y desarrollar los valores Śaiva (śaiva-dharma).

    *7. Aquellos que son hábiles (kuśala) en los medios de lógica y razonamiento (tarka-yukti) como la gramática Nikandhu (vyākaraṇa), el Tiruvalluvar Kural y otros libros religiosos, que han renunciado (tyāga) a los pecados (pāpa) y realizado solo actos meritorios (puṇya-karma), que han recibido la iniciación Śiva (dīkṣā), que han estudiado los textos sagrados (śāstra) de Devaram, Tiruvācakam, Tiruvisaipā y el gran Purāṇam, que han aprendido bien los cuatro caminos (mārga) del Dharma, es decir, Charya (caridad), Kriya (rituales), Yoga y Jnana (conocimiento), que han comprendido los catorce principios (siddhānta) de la filosofía dravidiana (Draviḍa-darśana), y que, habiendo conocido las almas elevadas (mahātmā) que son expertas en la unión (saṅgama) del Guru y el Linga, deberían ser seleccionados (vṛta) y nombrados (niryukta) como predicadores śaivaítas (prācāraka), y se les debería pedir que propaguen el Śivaísmo cada semana en los templos y monasterios (ādhīnam) como un servicio público.

    Si todos ustedes se convierten en benefactores (upakāraka) de esta buena obra de esta manera, entonces en nuestro Tamil Nadu, la luz resplandeciente (tejomaya-prakāśa) del Śivaísmo se extenderá en lugar de las tinieblas (andhakāra) de las religiones exteriores; entonces muchas personas comprenderán la gloria (mahimā) del Padre supremo (parama-pitṛ), Señor Śiva, y tendrán el coraje (sāhasa) de adorarlos con un verdadero amor (satya-prema) según las reglas (niyama), y alcanzarán la perla (muktā-phala) de la felicidad eterna (śāśvata-ānanda).

    Dado que muchas personas tendrán la oportunidad (avakāśa) de alcanzar esta perla, por lo tanto, esta obra meritoria (puṇya) de Śiva es la mejor (śreṣṭha) entre todas las obras meritorias.

    Dado que esta obra meritoria de Śiva es la única que permanece con nosotros cuando morimos, y dado que es imposible saber si nuestro cuerpo permanecerá aquí o allá, por lo tanto, todos nosotros, sin ninguna hesitación (vicikitsā), y con la gracia (kṛpā) del Señor Śiva, que siempre ha sido nuestro pariente cercano (sva-jana), debemos esforzarnos por completar esta gran obra meritoria rápidamente.

    Extraído del libro Śaiva-dūṣaṇa-parikara, publicación de Jaffna-Promādīśa año-Thaipusam-(1854).

  • Bhūtaśuddhi in Śivāgama-ordained Śiva Worship

    Bhūtaśuddhi in Śivāgama-ordained Śiva Worship


    TaHiEnFrEs

    சிவாகமோக்த சிவபூஜையில் பூதசுத்தி:

    அன்று செய்த பாபங்களை நீக்குவதாகிய ஆன்மசுத்தி பிருதிவியாதி தத்துவங்களைச் சடமெனக் காண்பது அவையும் தானாகக் காரியப்படா என அறிதல், குரு தீக்ஷை பண்ணும்போது ஆன்மசோதனை பண்ணி இருக்கவும் மீண்டும் மீண்டும் நாள்தோறும் பூதசுத்தி கூறியதற்குக் காரணம் என்னவென்றால் ஆறு அத்துவாவை அடைந்திருக்கிற பூதமும் சரீர சுகமாயிருக்கிற தூலபூதமும் தீக்ஷையினாலே சோதிக்கப்பட்ட சுத்தமிருந்தாலும் ஆன்மா சஞ்சிதகன்ம வாதனையுடன் கூடிய உடலிலிருந்து பூஜிக்கையினாலே அது சுத்தியாயிற்றோ இல்லையோ என்று சந்தேகம் நிகழ்தலாலே யோகதாரணையினாலே நாடோறும் பூதசோதனை பண்ணி மந்திரமயமாக்கி சுத்தனாய் சிவலிங்கப் பெருமானை அருச்சிக்கவேண்டும்.

    சிவஸ்ரீ அகோர சிவாச்சாரியார் பத்ததியை அடிப்படையாகக் கொண்டு தஞ்சை சரஸ்வதி மகால் நூலகம் வெளியிட்ட சிவபூஜா பத்ததி என்னும் நூலில் இருந்து…

    शिवागम द्वारा निर्धारित शिव पूजा में, दिन भर में किए गए पापों को दूर करने के लिए भूतशुद्धि (तत्वों की शुद्धि) की जाती है। इसमें पृथ्वी से लेकर अन्य सभी तत्वों को मात्र वस्तुओं के रूप में पहचानना और यह समझना शामिल है कि वे अपने आप कार्य नहीं कर सकते।

    गुरु दीक्षा प्राप्त करने और आत्मशुद्धि (आत्मा की शुद्धि) से गुजरने के बाद भी, प्रतिदिन भूतशुद्धि करने का कारण यह है कि आत्मा अभी भी पिछले कर्मों के प्रभावों से बंधी हुई है।

    यद्यपि दीक्षा के माध्यम से तत्वों की शुद्धि हो सकती है, फिर भी आत्मा की शुद्धता के बारे में संदेह बना रहता है, जो शरीर से जुड़ी होती है और पिछले कर्मों से प्रभावित होती है।

    इसलिए, योगिक अभ्यास और मंत्र जाप के माध्यम से, तत्वों को प्रतिदिन शुद्ध किया जाता है, और शुद्ध मन से शिव लिंग की पूजा की जाती है।

    यह व्याख्या तंजावुर सरस्वती महल लाइब्रेरी द्वारा प्रकाशित पुस्तक शिवपूजा पद्धति पर आधारित है, जो शिवगम की शिक्षाओं और शिव श्री अघोरा शिवाचार्य द्वारा लिखित शिवगम-निहित शिव पूजा की पद्धति में निहित है।

    In Śivāgama-ordained Śiva worship, Bhūtaśuddhi (purification of the elements) is performed to remove the sins committed during the day. This involves recognizing the tattvas (elements) from Prithvi (earth) to others as mere objects and understanding that they cannot function on their own.

    The reason for performing Bhūtaśuddhi daily, even after receiving Guru Diksha (initiation) and undergoing Ātmaśuddhi (purification of the soul), is that the Ātman (soul) is still bound by the effects of past karma.

    Although the elements may have been purified through Diksha, there is still doubt about the purity of the Ātman, which is connected to the body and influenced by past karma.

    Therefore, through Yogic practice and Mantra recitation, the elements are purified daily, and the Śiva Linga is worshipped with a pure mind.

    This explanation is based on the Śivapūjā Paddhati, a book published by the Thanjavur Saraswati Mahal Library, which is rooted in the teachings of Śivāgama and the Paddhati of Śivāgama-ordained Śiva worship written by Śivā Śrī Aghora Śivācārya.

    Dans le culte de Śiva ordonné par Śivāgama, la Bhūtaśuddhi (purification des éléments) est pratiquée pour effacer les péchés commis au cours de la journée. Cela implique de reconnaître les tattvas (éléments) de Prithvi (terre) aux autres comme de simples objets et de comprendre qu’ils ne peuvent fonctionner seuls.

    La raison pour laquelle il est nécessaire de pratiquer la Bhūtaśuddhi quotidiennement, même après avoir reçu la Guru Diksha (initiation) et subi l’Ātmaśuddhi (purification de l’âme), est que l’Ātman (âme) est toujours lié aux effets du karma passé.

    Bien que les éléments aient pu être purifiés par la Diksha, des doutes subsistent quant à la pureté de l’Ātman, qui est lié au corps et influencé par le karma passé.

    Par conséquent, grâce à la pratique du yoga et à la récitation des mantras, les éléments sont purifiés quotidiennement et le Śiva Linga est vénéré avec un esprit pur.

    Cette explication est basée sur le Śivapūjā Paddhati, un livre publié par la bibliothèque Thanjavur Saraswati Mahal, qui est enraciné dans les enseignements de Śivāgama et du Paddhati du culte de Śiva ordonné par Śivāgama écrit par Śivā Śrī Aghora Śivācārya.

    En el culto a Shiva, según lo ordenado por Shivagama, se practica Bhutasuddhi (purificación de los elementos) para borrar los pecados cometidos durante el día. Esto implica reconocer los tattvas (elementos) de Prithvi (tierra) a los demás como meros objetos y comprender que no pueden funcionar solos.

    La razón por la que es necesario practicar Bhutasuddhi diariamente, incluso después de recibir Guru Diksha (iniciación) y experimentar Atmaśuddhi (purificación del alma), es que el Atman (alma) aún está ligado a los efectos del karma pasado.

    Aunque los elementos hayan sido purificados por Diksha, persisten dudas sobre la pureza del Atman, que está ligado al cuerpo e influenciado por el karma pasado.

    Por lo tanto, mediante la práctica del yoga y la recitación de mantras, los elementos se purifican diariamente y el Śiva Linga se venera con una mente pura.

    Esta explicación se basa en el Śivapūjā Paddhati, un libro publicado por la Biblioteca Thanjavur Saraswati Mahal, que tiene sus raíces en las enseñanzas de Śivāgama y el Paddhati del culto a Śiva ordenado por Śivāgama, escrito por Śivā Śrī Aghora Śivācārya.

  • Names of śiva derived from His qualities, actions and manifestations

    Names of śiva derived from His qualities, actions and manifestations


    TaHiEnFrEs

    || பவனெம்பிரான் ||
    பவன் என்னும் திருநாமமுடையவன்,
    எனக்குத் தலைவன்.

    பவன் = எக்காலத்தும் எவ்விடத்து முள்ளவன்.
    அஷ்டமூர்த்தங்களில் பிருதிவியென்னுந் தநுவில் சிவனார் பவராய்
    விளங்குதலால் “ப்ருதிவியோபவ:” என்று ருக்வேதங் கூறுகின்றது, சராசரப் பொருள்களனைத்துந் தோன்றுவதற்கு இருப்பிடமாயிருத்தலால் யோகத்தானும், கோசங்கள் யாவும் அச்சொல்லைச் சிவத்துக்கே யுரிய நாமமாகக் கூறுதலால் இடுகுறியானும், பவநாமம் பரமேசுவரனையே குறிக்கும் யோகரூடிப்பெயராம்.

    இப்பொருளையே.
    சுவேதாசுவதரோபநிடதமும் “தம்விஸ் வரூபம் பவபூதம்=அவன்
    விசுவரூபன் பவபூதன்” என்று சாற்றியது. பவன் முதலிய அஷ்ட
    நாமங்களும் (பவன், ஸர்வன், ஈசானன், பசுபதி, உருத்திரன், உக்கிரன், பீமன், மஹாதேவன் என்பவைகளாம்) சிவனாருக்கே சிறந்தனவா மென்பது யாவரானும் மறுக்கவொண்ணாத் துணிபாம்.
    அஃதெவ்வனமெனின், எக்காலத்தும் எவ்விடத்தும் உண்மையால் பவன்
    எனவும், எல்லாவற்றையுஞ் சங்காரஞ் செய்தலால் சர்வன் எனவும்,
    உபாதியில்லாத பரமைசுவரிய விசிட்டகுணமுடைமையால் ஈசானன் எனவும், பசுபாசங்களுக்கு நாயகமா யிருத்தலால் பசுபதி எனவும், சம்சார ரோகத்தை உருகச் செய்தலால் உருத்திரன் எனவும், சூரிய சந்திராதி ஒளிகளால் அடக்கப்படமாட்டாமையால் உக்கிரன் எனவும், எல்லா வான்மாக்களையும் நியாமகஞ்செய்து அவற்றுக்கு
    அச்சமுண்டாக்குதலால் பீமன் எனவும், மஹத்துவமும் பிரகாசமு
    முண்மையால் மஹாதேவன் எனவும் சிவனார் புகழப்பட்டனர்.

    அது பற்றியே ருக்வேதம் “ப்ருதிவ்யோபவ:-ஆபச்சர்வ:-அக்நேருத்ர:-
    வாயுர்பீம: – ஆகர்சஸ்யமஹாதேவ: – ஸுர்யஸ்யோக்ர: – சந்த்ரஸய ஸோம: – ஆத்மாந: பசுபதி:= பிருதிவியிற்பவராயும், அப்புவில் சர்வராயும்,தேயுவில் உருத்திரராயும், வாயுவில் பீமராயும், ஆகாசத்தில் மஹாதேவராயும், சூரியனில் உக்கிரராயும், சந்திரனில் சோமராயும், ஆத்மாவில் பசுபதியாயும் (விளங்குகின்றார்)” என்று விளக்கிற்று.

    உண்மை யிவ்வாறிருக்க, அறிவுள்ளீடில்லாத சிலபாஞ்சராத்திரிகள் புராண வசனங்களையே முக்கியப் பிரமாணமாகக் கொண்டு குணமூர்த்தியாகிய உருத்திரர் பிரமனுடைய நெற்றியிலிருந்து தோன்றிய பொழுது ரோதனஞ் செய்தபடியால் உருத்திரர் என்னும் நாமம் பெற்றாரெனவும், அவர் போக்கொணாத பாபியாயிருந்த படியால் மீண்டும் மீண்டும் அழுதாரெனவும், அவரது பாபவிமோசனார்த்தமாகப் பிரமமூர்த்தி பவன், சர்வன் முதலான ஏழுபெயர்களைத் தந்தாரெனவும், இழிவாகப் புலம்புவார்கள். அந்தோ! இவர்களிவ்வாறு பிதற்றுதலால் உய்த்துணரக் கிடக்கின்றது யாதெனின், போக்கொணாத பாவங்களை யெல்லாம் போக்கும் பேராற்றல் உபநிஷத் விசிட்டமான சிவநாமங்களுக்கே இயல்பிலமைந்தது.

    அன்றியும் அங்கனந் தோன்றிய உருத்திரர் கிருத்திய கர்த்தாக்களுடன் ஒருவராகப் படிக்கப்பட்ட ஸம்ஹார ருத்திரமூர்த்தியின் அம்சமேயன்றி சகல சமயாதீத அத்துவித சித்தாந்த சைவர்கள் பரவும் துரீய ருத்திரராம் பரசிவப்பிரபுவன்று.

    சித்தாந்த சைவ சரபம் சோளங்கிபுரம் ஶ்ரீலஶ்ரீ சிவஅருணகிரி முதலியாரவர்களால் இயற்றப்பெற்ற திருவாசக விஷய சூசனம்(1927) என்னும் நூலில் இருந்து…

    पवनमप्राणन (ब्रह्मांड के स्वामी)

    पवन भगवान का एक पवित्र नाम है, और वे मेरे स्वामी हैं। पवन का अर्थ है “वह जो हर समय और हर जगह विद्यमान है।”

    शिव के अष्टमूर्ति रूपों में, वे पृथ्वी (पृथ्वी) के रूप में पवन के रूप में प्रकट होते हैं। ऋग्वेद में कहा गया है, “पृथ्वीयो पावः” (पृथ्वी पवन है)।

    पवन शब्द का अर्थ “वह जो सभी जीवित प्राणियों का निवास है” भी है।

    शिव के आठ नाम – पवन, सरवन, ईशानन, पशुपति, रुद्रन, उग्रन, भीमन और महादेवन – प्रसिद्ध हैं।

    ये नाम शिव के गुणों और कार्यों से व्युत्पन्न हैं:

    • पवन: वह जो सभी समय और सभी स्थानों में विद्यमान है।
    • सर्वण: वह जो सब कुछ उदात्त करता है।
    • ईशानन: वह जो सर्वोच्च अधिकार रखता है।
    • पशुपति: वह जो सभी जीवों का स्वामी है।
    • रुद्रन: वह जो संसार के रोग को दुःख देता है।
    • उग्रन: वह जो सूर्य या चंद्रमा के प्रकाश से पराजित नहीं होता।
    • भीमन: वह जो सभी जीवों पर शासन करता है और उनमें भय पैदा करता है।
    • महादेवन: वह जो महान और प्रकाशमान है।

    ऋग्वेद में बताया गया है कि शिव विभिन्न रूपों में प्रकट होते हैं, जैसे:

    • पृथ्वी में पवन
    • जल में सर्वण
    • अग्नि में रुद्रण
    • वायु में भीमन
    • आकाश में महादेव
    • सूर्य में उग्रण
    • चंद्रमा में सोमण
    • आत्मा में पशुपति

    कुछ पंचरात्रिक, जो सत्य से अनभिज्ञ हैं, कहते हैं कि रुद्र ब्रह्मा के माथे से उत्पन्न हुए और रोए, इसलिए उनका नाम रुद्र पड़ा। वे यह भी कहते हैं कि रुद्र एक महान पापी था और बार-बार रोया, और ब्रह्मा ने उसे उसके पापों से मुक्ति दिलाने के लिए पवन और सर्वण सहित सात नाम दिए।

    लेकिन यह सच नहीं है। शिव के नामों में पापों को दूर करने की अंतर्निहित शक्ति है। ब्रह्मा के माथे से उत्पन्न रुद्र तुरीय रुद्र के समान नहीं है, जो कि शैवों द्वारा पूजे जाने वाले सर्वोच्च प्राणी हैं।

    यह स्पष्टीकरण तिरुवासगम विषय सूची में दिया गया है, जो एक शैव विद्वान शिव अरुणगिरी मुथालियार द्वारा लिखित पुस्तक है।

    Pavanemprāṇan (The Lord of the Universe)

    Pavan is a sacred name of the Lord, and He is my Master. Pavan means “He who exists in all time and in all places.”

    In the Aṣṭamūrti forms of Śiva, He manifests as Pavan in the form of Pṛthvī (Earth). The Ṛgveda says, “Pṛthivyō Pavaḥ” (The Earth is Pavan).

    The word Pavan also means “the one who is the abode of all living beings.”

    The eight names of Śiva – Pavan, Sarvan, Īśānan, Paśupati, Rudran, Ugran, Bhīman, and Mahādevan – are well-known.

    These names are derived from Śiva’s qualities and actions:

    • Pavan: He who exists in all time and in all places.
    • Sarvan: He who sublimates everything.
    • Īśānan: He who has supreme authority.
    • Paśupati: He who is the Lord of all living beings.
    • Rudran: He who causes sorrow to the disease of samsara.
    • Ugran: He who is not overcome by the light of the sun or the moon.
    • Bhīman: He who governs and evokes fear in all living beings.
    • Mahādevan: He who is great and luminous.

    The Ṛgveda explains that Śiva manifests in different forms, such as:

    • Pavan in the Earth
    • Sarvan in Water
    • Rudran in Fire
    • Bhīman in Air
    • Mahādevan in Ether
    • Ugran in the Sun
    • Soman in the Moon
    • Paśupati in the Soul

    Some Pāñcarātriks, who are ignorant of the truth, say that Rudra was born from Brahmā’s forehead and cried, and therefore got the name Rudra. They also say that Rudra was a great sinner and cried repeatedly, and Brahmā gave him the seven names, including Pavan and Sarvan, to redeem him from his sins.

    But this is not true. The names of Śiva have inherent power to redeem sins. The Rudra who was born from Brahmā’s forehead is not the same as the Turīya Rudra, who is the Supreme Being worshipped by the Śaivas.

    This explanation is given in the Tiruvāsagam Viṣaya Sūcanam, a book written by Śiva Arunagiri Muthaliar, a Śaiva scholar.

    Pavanemprāṇan (Le Seigneur de l’Univers)

    Pavan est un nom sacré du Seigneur, et Il est mon Maître. Pavan signifie « Celui qui existe en tout temps et en tout lieu ».

    Dans les formes Aṣṭamūrti de Śiva, il se manifeste sous la forme de Pṛthvī (Terre). Le Ṛgveda dit : « Pṛthivyō Pavaḥ » (La Terre est Pavan).

    Le mot Pavan signifie également « Celui qui est la demeure de tous les êtres vivants ».

    Les huit noms de Śiva – Pavan, Sarvan, Īśānan, Paśupati, Rudran, Ugran, Bhīman et Mahādevan – sont bien connus.

    Ces noms dérivent des qualités et des actions de Śiva :

    • Pavan : Celui qui existe en tout temps et en tout lieu.
    • Sarvan : Celui qui sublime toute chose.
    • Īśānan : Celui qui détient l’autorité suprême.
    • Paśupati : Celui qui est le Seigneur de tous les êtres vivants.
    • Rudran : Celui qui cause la souffrance liée à la maladie du samsara.
    • Ugran : Celui que la lumière du soleil ou de la lune ne submerge pas.
    • Bhīman : Celui qui gouverne et suscite la peur chez tous les êtres vivants.
    • Mahādevan : Celui qui est grand et lumineux.

    Le Ṛgveda explique que Śiva se manifeste sous différentes formes, telles que :

    • Pavan dans la Terre
    • Sarvan dans l’Eau
    • Rudran dans le Feu
    • Bhīman dans l’Air
    • Mahādevan dans l’Éther
    • Ugran dans le Soleil
    • Soman dans la Lune
    • Paśupati dans l’Âme

    Certains Pāñcarātriks, ignorant la vérité, affirment que Rudra naquit du front de Brahmā et pleura, d’où son nom. Ils affirment également que Rudra était un grand pécheur et pleurait sans cesse, et que Brahmā lui donna les sept noms, dont Pavan et Sarvan, pour le racheter de ses péchés.

    Mais cela est faux. Les noms de Śiva possèdent le pouvoir inhérent de racheter les péchés. Le Rudra né du front de Brahmā n’est pas le Turīya Rudra, l’Être suprême vénéré par les Śaivas.

    Cette explication est donnée dans le Tiruvāsagam Viṣaya Sūcanam, un livre écrit par Śiva Arunagiri Muthaliar, un érudit Śaiva.

    Pavanemprāṇan (El Señor del Universo)

    Pavan es un nombre sagrado del Señor, y Él es mi Maestro. Pavan significa “Aquel que existe en todo momento y lugar”.

    En las formas Aṣṭamūrti de Śiva, se manifiesta como Pṛthvī (Tierra). El Ṛgveda dice: “Pṛthivyō Pavaḥ” (La Tierra es Pavan).

    La palabra Pavan también significa “Aquel que es la morada de todos los seres vivos”.

    Los ocho nombres de Śiva: Pavan, Sarvan, Īśānan, Paśupati, Rudran, Ugran, Bhīman y Mahādevan, son bien conocidos.

    Estos nombres se derivan de las cualidades y acciones de Śiva:

    • Pavan: Aquel que existe en todo momento y lugar. – Sarvan: Aquel que sublima todas las cosas.
    • Īśānan: Aquel que ostenta la autoridad suprema.
    • Paśupati: Aquel que es el Señor de todos los seres vivos.
    • Rudran: Aquel que causa el sufrimiento relacionado con la enfermedad del samsara.
    • Ugran: Aquel a quien la luz del sol o la luna no abruma.
    • Bhīman: Aquel que gobierna e infunde temor en todos los seres vivos.
    • Mahādevan: Aquel que es grande y luminoso.

    El Ṛgveda explica que Śiva se manifiesta en diferentes formas, como:

    • Pavan en la Tierra
    • Sarvan en el Agua
    • Rudran en el Fuego
    • Bhīman en el Aire
    • Mahādevan en el Éter
    • Ugran en el Sol
    • Soman en la Luna
    • Paśupati en el Alma

    Algunos Pāñcarātriks, ignorantes de la verdad, afirman que Rudra nació de la frente de Brahmā y lloró, de ahí su nombre. También afirman que Rudra era un gran pecador y lloraba constantemente, y que Brahmā le dio los siete nombres, incluyendo Pavan y Sarvan, para redimirlo de sus pecados.

    Pero esto es falso. Los nombres de Śiva poseen el poder inherente de redimir pecados. El Rudra nacido de la frente de Brahma no es Turiya Rudra, el Ser Supremo adorado por los Śaivas.

    Esta explicación se da en el Tiruvāsagam Viṣaya Sūcanam, un libro escrito por Śiva Arunagiri Muthaliar, un erudito Śaiva.

  • The meaning of oṃkārā

    The meaning of oṃkārā


    TaHiEnFrEs

    ரௌத்ரம் லிங்கம் மஹாவிஷ்ணர்பக்த்யாசுத்தம் சிலாமயம் |
    சாருசித்ரம் ஸமப்யர்ச்சய லப்தவாந் பரமம்பதம் ||

    • பராசரபுராணம்

    (இ-ள்) “மஹாவிஷ்ணுவானவர் சுத்தமும், சிலாமயமும், அழகிய சித்திரரூபமும் ஆகிய சிவலிங்கத்தைப் பக்தியோடு அர்ச்சித்துப் பரமபதத்தையடைந்தனர்” எனவும் விளக்கியவாறறிக. ருக்வேதம் “சாருசித்ரம் ஜநிம” என்று கூறியதையே புராணம் ”சாருசித்ரம் ரௌத்ரம் லிங்கம் ” எனப்பொருள் விரித்தது. திருக்குறளிலும் “அகரமுதல” என்னுந் தேவர்மொழி உலககாரணனான சிவ பட்சத்தையே நாட்டிநின்றது. எப்படி பரமசிவத்தின் சொரூபம் பிரம விஷ்ணு உருத்திர துரீயாகாரமாய் விளங்குகின்றதோ அப்படியே அவரது வாசகமான பிரணவமும் நான்காய் நின்று சர்வசொற்கூற்றுப் பொருட்கூற்றுப் பிரபஞ்சங்களுக்கும் காரணமாயிருக்கின்றது. அதனாலேயும் பிரணவம் சிவபெருமானுக்கே யுரித்தென்பது தேற்றம்.

    மாணவன் : பிரணவம் சிவவாசகமாயின் அதன் வேறு பெயர்களும் சிவபெருமானையே குறிக்கின்றனவோ?

    ஆச்சாரியர் : ஆம். ஐயுறவேண்டாம். ஓங்காரம், பிரணவம், ஸர்வவியாபீ, அனந்தம்,தாரம்,சூக்ஷமம், சுக்லம், வைத்யுதம், பரப்பிரமம் ஆகிய இவ்வொன்பது பெயர்களும் வாசகங்களாகும். ஏகன்,ஏகருத்திரன், ஈசானன் பகவான், மகேசுவரன், மகாதேவன் ஆகிய ஆறுபெயர்களும் வாச்சியங்களாகும். இவ்வாறு வாசகவாச்சியங்களுக்குள்ள அபேதம் வேதத்திலேயே கூறப்பட்டிருக்கின்றது.

    ஓங்கார விளக்கம் என்னும் நூலில் ஸ்ரீலஸ்ரீ சிவஅருணகிரி முதலியார் அவர்கள்…


    रौत्रं लिंगं महाविष्णरभक्त्यसुत्तं सिलमयम् |
    चारुचित्रां समाप्यर्चया लपथवं परममपदम् ||

    • पराशर पुराण

    परासरपुराण के अनुसार, “महाविष्णु ने शुद्ध, पत्थर से बने तथा सुन्दर प्रतिमा वाले शिवलिंग की भक्तिपूर्वक पूजा की तथा परमधाम को प्राप्त किया।”

    ऋग्वेद में “चारुचित्रम जनिमा” का उल्लेख है, जिसे पुराण में “चारुचित्रम रौत्रम लिंगम” के रूप में विस्तृत किया गया है।

    तिरुक्कुरल भी शिवपक्ष की ओर संकेत करता है, जो ब्रह्मांड का कारण है।

    जिस प्रकार परमशिव का रूप ब्रह्मा, विष्णु, रुद्र तथा तुरीय के रूप में चार गुना है, उसी प्रकार प्रणव, जो उनका प्रतीक है, चार गुना है तथा सभी शब्दों, अर्थों तथा ब्रह्मांडों का कारण है।

    अतः यह स्पष्ट है कि प्रणव केवल शिव का है।

    विद्यार्थी: यदि प्रणव शिव का प्रतीक है, तो क्या इसके अन्य नाम भी केवल शिव को ही संदर्भित करते हैं?

    शिक्षक: हाँ, इसमें कोई संदेह नहीं है। नौ नाम – ओंकार, प्रणव, सर्वव्यापी, अनंतम, ताराम, सूक्ष्मम, शुक्लम, वैद्युतम और परब्रह्म – सभी प्रतीक हैं।

    छह नाम – एकम, एकरुद्रन, ईशानन, भगवान, महेश्वरन और महादेवन – सभी प्रतीक वस्तुएं हैं।

    प्रतीक और प्रतीक वस्तु के बीच कोई अंतर नहीं है, यह बात वेद में ही कही गई है।

    ओंकार विलक्कम में, श्री शिव अरुणगिरि मुथलियार बताते हैं…

    rautraṃ liṃgaṃ mahāviṣṇarabhaktyasuttaṃ silamayam |
    cārucitrāṃ samāpyarcayā lapathavaṃ paramamapadam ||

    • Parashara Purana

    According to the Parāsarapūraṇa, “Mahāviṣṇu worshipped the Śivalinga, which is pure, made of stone, and has a beautiful image, with devotion and attained the highest abode.”

    The Ṛgveda mentions “Cārucitram Janima”, which is elaborated in the Purāṇa as “Cārucitram Rautram Liṅgam”.

    The Tirukkural also points to the Sivapakṣa, which is the cause of the universe.

    Just as the form of Paramaśiva is fourfold as Brahmā, Viṣṇu, Rudra, and Turīya, so too the Praṇava, which is His symbol, stands as fourfold and is the cause of all words, meanings, and universes.

    Therefore, it is clear that the Praṇava belongs to Śiva alone.

    Student: If the Praṇava is a symbol of Śiva, do its other names also refer to Śiva alone?

    Teacher: Yes, there is no doubt. The nine names – Oṅkāra, Praṇava, Sarvavyāpī, Anantam, Tāram, Sūkṣmam, Śuklam, Vaidyutam, and Parabrahma – are all symbols.

    The six names – Ekam, Ekarudran, Īśānan, Bhagavān, Maheśvaran, and Mahādevan – are all the objects symbolized.

    The non-difference between the symbol and the object symbolized is stated in the Veda itself.

    In the Oṅkāra Vilakkam, Śrī Śiv Arunagiri Muthaliar explains…

    rautraṃ liṃgaṃ mahāviṣṇarabhaktyasuttaṃ silamayam |
    cārucitrāṃ samāpyarcayā lapathavaṃ paramamapadam ||

    • Parashara Purana

    Selon le Parāsarapūraṇa, « Mahāviṣṇu vénérait avec dévotion le Śivalinga, pur, fait de pierre et doté d’une belle image, et atteignit la demeure suprême. »

    Le Ṛgveda mentionne « Cārucitram Janima », explicité dans le Purāṇa sous la forme « Cārucitram Rautram Liṅgam ».

    Le Tirukkural fait également référence au Sivapakṣa, cause de l’univers.

    De même que la forme de Paramaśiva est quadruple : Brahmā, Viṣṇu, Rudra et Turīya, de même le Praṇava, son symbole, est quadruple et cause de tous les mots, de toutes les significations et de tous les univers.

    Il est donc clair que le Praṇava appartient à Śiva seul.

    Élève : Si le Praṇava est un symbole de Śiva, ses autres noms se réfèrent-ils également à Śiva seul ?

    Enseignant : Oui, sans aucun doute. Les neuf noms – Oṅkāra, Praṇava, Sarvavyāpī, Anantam, Tāram, Sūkṣmam, Śuklam, Vaidyutam et Parabrahma – sont tous des symboles.

    Les six noms – Ekam, Ekarudran, Īśānan, Bhagavān, Maheśvaran et Mahādevan – sont tous des objets symbolisés.

    La non-différence entre le symbole et l’objet symbolisé est affirmée dans le Véda lui-même.

    Dans l’Oṅkāra Vilakkam, Śrī Śiv Arunagiri Muthaliar explique…

    rautraṃ liṃgaṃ mahāviṣṇarabhaktyasuttaṃ silamayam |
    cārucitrāṃ samāpyarcayā lapathavaṃ paramamapadam ||

    • Parashara Purana

    Según el Parāsarapūraṇa, “Mahāviṣṇu adoró con devoción al Śivalinga puro, hecho de piedra y de hermosa imagen, y alcanzó la morada suprema. »

    El Ṛgveda menciona “Cārucitram Janima”, explicado en el Purāṇa en la forma “Cārucitram Rautram Liṅgam”.

    El Tirukkural también se refiere a Sivapakṣa, la causa del universo.

    Así como la forma de Paramaśiva es cuádruple: Brahmā, Viṣṇu, Rudra y Turīya, así también Praṇava, su símbolo, es cuádruple y la causa de todas las palabras, todos los significados y todos los universos.

    Por lo tanto, está claro que Praṇava pertenece sólo a Śiva.

    Estudiante: Si Praṇava es un símbolo de Śiva, ¿sus otros nombres también se refieren solo a Śiva?

    Profesor: Sí, definitivamente. Los nueve nombres (Oṅkāra, Praṇava, Sarvavyāpī, Anantam, Tāram, Sūkṣmam, Śuklam, Vaidyutam y Parabrahma) son todos símbolos.

    Los seis nombres (Ekam, Ekarudran, Īśānan, Bhagavān, Maheśvaran y Mahādevan) son todos objetos simbolizados.

    La no diferencia entre el símbolo y el objeto simbolizado se afirma en el propio Veda.

    En el Oṅkāra Vilakkam, Śrī Śiv Arunagiri Muthaliar explica…

  • Murugan – The Lord of the astras

    Murugan – The Lord of the astras


    TaHiEnFrEs

    பாம்பன் ஸ்ரீமத் குமரகுருதாச சுவாமிகள் எழுதிய “குமரஸ்தவம் வர்ணனையுடன் கூடிய குருப்பிரகாசம்” என்ற நூலில் இருந்து ஒரு பகுதி:

    பல்வேறு ஆயுதங்களின் (ஏவுகணைகள் அல்லது எறிகணைகள்) தலைமை தெய்வமாக இருக்கும் இறைவனுக்கு வணக்கம். வணக்கம்.

    அத்தியாயம் 1:

    “அஸ்திரம்” என்ற வார்த்தையின் அர்த்தம் நிலைத்தன்மை அல்லது சமநிலையை சீர்குலைப்பது. இதற்கு இணையான தமிழ் சொல் “அத்திரம்”. இந்த சொல் பல்வேறு ஆயுதங்கள் அல்லது ஏவுகணைகளைக் குறிக்கிறது.

    “ஆயுதம்” (ஆயுதம்) என்ற சொல் போரில் அதன் பயன்பாட்டிலிருந்து (அயோதனத்) பெறப்பட்டது. நான்கு வகையான ஆயுதங்கள் உள்ளன:

    1. பாணி-முக்தா: கையால் எறியப்பட்டது
    2. கருவி: இயந்திரங்கள் அல்லது கருவிகளால் இயக்கப்படுகிறது
    3. முக்த-முக்த: நெருக்கமான சண்டை மற்றும் எறிதல் இரண்டிற்கும் பயன்படுத்தப்படுகிறது.
    4. அமுக்தா: கையில் பிடித்து, நெருக்கமான போருக்குப் பயன்படுத்தப்படுகிறது.

    அமுக்த என்றால் எறியப்பட்ட எறிகணைகள் அல்லது ஆயுதங்கள் என்று பொருள். தேவர்களுக்கும் அசுரர்களுக்கும் இடையிலான போர்களை விவரிக்கும் புராணங்கள், பல்வேறு வகையான ஆயுதங்களைக் குறிப்பிடுகின்றன. பெரும்பாலான ஆயுதங்கள் மந்திர சக்தியால் இயக்கப்படுகின்றன. ஒவ்வொரு ஆயுதத்திற்கும் ஒரு தலைமை தெய்வமும் அதற்குரிய மந்திரமும் உள்ளது.

    ஆகம சாஸ்திரங்களின்படி, முருகன் தனது வடிவத்தை ஒரு வேல் (ஈட்டி) ஆக மாற்றி பல்வேறு அஸ்திரங்களை உருவாக்கினார், அவை இரண்டு வகைகளாக வகைப்படுத்தப்படுகின்றன: பிரவ்ருத்தி அஸ்திரங்கள் மற்றும் நிவ்ருத்தி அஸ்திரங்கள். பிரவ்ருத்தி அஸ்திரங்கள் அழிவுக்குப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன, அதே நேரத்தில் நிவ்ருத்தி அஸ்திரங்கள் எதிரி ஆயுதங்களை எதிர்கொள்ள அல்லது செயலிழக்கச் செய்யப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

    63 போக்கு ஆயுதங்கள் உள்ளன.

    வேள்பெருமானின் முகத்திலிருந்து பின்வரும் 19 ஆயுதங்கள் வெளிப்பட்டன:

    1. பிரம்மாஸ்திரம்
    2. தண்டசக்கரம்
    3. காலசக்கரம்
    4. தர்மசக்கரம்
    5. விஷ்ணு சக்ரா
    6. திரிசூலம்
    7. பிரம்மஷிரோஸ்திரம்
    8. கலாபாஷா
    9. நாராயணஸ்திரம்
    10. பசுபதாஸ்திரம்
    11. துப்பாக்கிகள்
    12. ஷயாஷிரோஸ்திரம்
    13. பிரஸ்தானஸ்திரம்
    14. தாமஸ்டர்
    15. கௌராஸ்திரம்
    16. அகோரஸ்திரா
    17. மனித ஆயுதம்
    18. ரௌத்ராஸ்திரம்
    19. பிரசாத்வபனாஸ்திரம்

    வேள்பெருமானின் மார்பிலிருந்து பின்வரும் 15 ஆயுதங்கள் வெளிப்பட்டன:

    1. இந்திரசக்கரம்
    2. ஐஷிகாஸ்திரம்
    3. மதத்தின் பிணைப்பு
    4. வருண பாஷ்
    5. பிரதமசனி அஸ்திரம்
    6. த்விதியாசனி அஸ்திரம்
    7. பெனாக்ஸ்ட்ரா
    8. கங்கா சாஸ்திரம்
    9. கபாலஸ்திரம்
    10. சுசாஸ்திரம்
    11. அரை-தேசம்
    12. சூரிய தேசம்
    13. சாந்த்பனாஷ்டிரா
    14. ரதி அஸ்ட்ரா
    15. இளைஞர் அறிவியல்

    வேள்பெருமானின் தொடைகளிலிருந்து பின்வரும் 15 ஆயுதங்கள் வெளிப்பட்டன:

    1. வஜ்ராஸ்திரம்
    2. மொடகி அஸ்ட்ரா
    3. அஸ்ட்ரா சிக்ரி
    4. வைணவம்
    5. க்ரூஞ்சாஸ்திரம்
    6. பிரதமசக்தி அஸ்திரம்
    7. இரண்டாம் நிலை ஆயுதம்
    8. முசலஸ்த்ரா
    9. கங்ககனி ஆயுதம்
    10. வித்யாதராஷ்ட்ரா
    11. கந்தர்வாஸ்திரம்
    12. கண்ணாடி அறிவியல்
    13. சோசநாஸ்திரம்
    14. புலம்பல்
    15. அரக்க ஆயுதம்

    வேள்பெருமானின் பாதங்களிலிருந்து பின்வரும் 14 ஆயுதங்கள் வெளிப்பட்டன:

    1. தயிடமம்
    2. ஆசிரக்தம்
    3. பிரஷ்ணமனங்கள்
    4. மதனம்
    5. சமாதி
      6.காந்தர்வாத்யதம்
    6. சௌமனம்
    7. சம்வர்தம்
    8. சத்யம்
    9. மாயதரம்
    10. சௌமம்
    11. த்வஷ்டஸ்திரம்
    12. பாகவஸ்திரம்
    13. சீதேஷ்வஸ்திரம்

    63 மேலே விவரிக்கப்பட்ட ஆயுதங்கள் பிரவ்ருத்தி ஆயுதங்கள். வேல்பெருமானின் அபரங்காவிலிருந்து (பின் பகுதி) 45 நிவ்ருதி அஸ்திரங்கள் வெளிப்பட்டன. அவை:

    1. உண்மைத்தன்மை
    2. சத்தியகீத சாஸ்திரம்
    3. த்ரிதா
    4. ரபாசம்
    5. பிரதிஹாரதர்
    6. பாரன்கிமா
    7. கீழ்நோக்கி எதிர்கொள்ளும்
    8. லக்ஷ
    9. விசாமம்
    10. திருதராஷ்டிரன்
    11. அழிப்பவர்
    12. தசாக்ஷ்
    13. தசாஷிர்ஷா
    14. சடோடா
    15. பத்மநாபா
    16. மகாநாபா
    17. துந்துனாப்
    18. த்ரிதிமால்யா
    19. ருசிராம்
    20. பித்ரிஷௌமன்சா
    21. வித்யாதம்
    22. மெக்கரோன்கள்
    23. கரவிரசமா
    24. தனம்
    25. நன்றி
    26. ஜோதிடம்
    27. கிருஷ்ணா
    28. நைர்ஸ்யா
    29. விம்லம்
    30. யோகாந்திரம்
    31. வினிடர்
    32. கண்
    33. தலைவர்
    34. சர்ச்சிர்மாலி
    35. காமமூர்த்தி
    36. காமூர்ச்சம்
    37. மோகனம்
    38. ஆவரணம்
    39. ஜ்ரிம்பகம்
    40. சர்வவல்லமை
    41. பிரிஷதஸ்வதத்யம்
    42. சந்தானம்
    43. வருணம்
    44. தசாவக்த்ரம்
    45. போக்தாரம்

    இந்த 108 அஸ்திரங்களும், வேறு பல வகையான ஆயுதங்களும் வேல்பெருமானால் படைக்கப்பட்டவை. இந்த ஆயுதங்கள் அனைத்திற்கும் அதிபதி சண்முகப் பெருமான் (ஆறு முகம் கொண்ட இறைவன்).

    விளக்கம்: சிவாச்சாரியார் எஸ்.பி.சபாரத்தினம் சிவாச்சாரியார்.

    पंबन श्रीमत् कुमारगुरुदास स्वामीगल द्वारा लिखित पुस्तक “कुमारस्थवम् विद कमेंट्री कुरुप्रकाशम्” से उद्धरण:

    विभिन्न अस्त्रों (मिसाइल या प्रक्षेपास्त्र) के अधिष्ठाता देवता भगवान को नमस्कार। नमस्कार।

    अध्याय 1:

    शब्द “अस्त्रम्” का अर्थ है वह जो स्थिरता या संतुलन को बिगाड़ता है। तमिल समतुल्य “अत्तिरम्” है। यह शब्द विभिन्न प्रकार के हथियारों या प्रक्षेपास्त्रों को संदर्भित करता है।

    शब्द “आयुधम्” (हथियार) युद्ध (अयोधानात) में इसके उपयोग से लिया गया है। आयुध चार प्रकार के होते हैं:

    1. पाणि-मुक्ता: हाथ से फेंका जाने वाला
    2. यंत्रमुक्ता: मशीन या उपकरण द्वारा संचालित
    3. मुक्ता-मुक्ता: नजदीकी युद्ध और फेंकने दोनों के लिए उपयोग किया जाता है
    4. अमुक्ता: हाथ में पकड़कर नजदीकी युद्ध के लिए उपयोग किया जाता है

    अमुक्ता का अर्थ है फेंके जाने वाले प्रक्षेप्य या हथियार। पुराण, जो देवताओं और राक्षसों के बीच युद्ध का वर्णन करते हैं, विभिन्न प्रकार के अस्त्रों का उल्लेख करते हैं। अधिकांश अस्त्र मंत्र की शक्ति से संचालित होते हैं। प्रत्येक अस्त्र का एक अधिष्ठाता देवता और एक संगत मंत्र होता है।

    आगम शास्त्रों के अनुसार, भगवान मुरुगन ने अपने रूप को एक वेल (भाला) में बदल दिया और विभिन्न अस्त्रों का निर्माण किया, जिन्हें दो प्रकारों में वर्गीकृत किया गया है: प्रवृत्ति अस्त्र और निवृत्ति अस्त्र। प्रवृत्ति अस्त्रों का उपयोग विनाश के लिए किया जाता है, जबकि निवृत्ति अस्त्रों का उपयोग दुश्मन के हथियारों का मुकाबला करने या उन्हें बेअसर करने के लिए किया जाता है।

    प्रवृत्ति अस्त्र 63 हैं।

    लॉर्ड वेल्पेरुमन के चेहरे से निम्नलिखित 19 अस्त्र निकले:

    1. ब्रह्मास्त्र
    2. दण्डचक्र
    3. कालचक्र
    4. धर्मचक्र
    5. विष्णु चक्र
    6. त्रिशूल
    7. ब्रह्माशिरोस्त्र
    8. कलापशा
    9. नारायणास्त्र
    10. पाशुपतास्त्र
    11. आग्नेयास्त्र
    12. शय्याशिरोस्त्र
    13. प्रस्थानास्त्र
    14. तमास्त्र
    15. गौरास्त्र
    16. अगोरस्त्र
    17. मानव अस्त्र
    18. रौद्रास्त्र
    19. प्रसादवापनास्त्र

    निम्नलिखित 15 अस्त्र भगवान की छाती से निकले वेलपेरुमन:

    1. इंद्रचक्र
    2. ऐषिकास्त्र
    3. धर्मपाश
    4. वरुणापाश
    5. प्रथमासनि अस्त्र
    6. द्वितीयासनि अस्त्र
    7. पेनाकस्त्र
    8. गंगाशास्त्र
    9. कपालास्त्र
    10. सुशास्त्र
    11. अर्धराष्ट्र
    12. सौर्यराष्ट्र
    13. संतपनाष्ट्र
    14. रति अस्त्र
      15.तरुणशास्त्र

    निम्नलिखित 15 अस्त्र भगवान वेलपेरुमन की जांघों से निकले:

    1. वज्रास्त्र
    2. मोदकी अस्त्र
    3. अस्त्र सिखरी
    4. वैष्णव धर्म
    5. क्रौंचास्त्र
    6. प्रथमाशक्ति अस्त्र
    7. द्वितीयाशक्ति अस्त्र
    8. मुसलास्त्र
    9. गंगागानी अस्त्र
    10. विद्याधरास्त्र
    11. गंधर्वास्त्र
    12. दर्पणशास्त्र
    13. सोसानास्त्र
      14.विलापनास्त्र
    14. पैशाच अस्त्र

    निम्नलिखित 14 अस्त्र भगवान वेल्पेरुमन के चरणों से निकले:

    1. दयितम्
    2. असिरक्तम्
    3. प्रश्नमनस
    4. मदनम्
    5. समाधि
    6. गन्धर्वद्यतम
    7. सौमानम्
    8. समवर्तम्
    9. सत्यम
    10. मायादाराम
    11. सौमम
    12. त्वष्टास्त्र
    13. भगवस्त्र
    14. सीतेश्वस्त्रम्

    63 ऊपर वर्णित अस्त्र प्रवृत्ति अस्त्र हैं। भगवान वेल्पेरुमान के अपरांक (पीठ का भाग) से 45 निवृत्ति अस्त्र निकले। वे हैं:

    1. सत्यता
    2. सत्यगीतशास्त्र
    3. धृता
    4. रभसं
    5. प्रतिहारतार
    6. पराणुखा
    7. अवंमुख
    8. लक्षाक्ष
    9. विसामम्
    10. धृतनाभ
    11. संहारक
    12. दशाक्ष
    13. दशाशीर्ष
    14. सतोदा
    15. पद्मनाभ
    16. महानाभा
    17. धुंदुनाभ
    18. धृतिमाल्य
    19. रुचिराम
    20. पितृषौमनसा
    21. विद्याथम
    22. मैकरॉन
    23. कराविरासामा
    24. धनं
    25. धन्यम्
    26. ज्योतिष
    27. कृष्ण
    28. नायरस्य
    29. विमलम्
    30. यौगंधरा
    31. विनिद्र
    32. नैत्र
    33. प्रमुख
    34. सरचिरमाली
    35. काममूर्ति
    36. कामामुर्चम
    37. मोहनम्
    38. अवरणम्
    39. जृम्भकम्
    40. सर्वनाभम्
    41. पृषदस्वदत्तयम्
    42. संधानम
    43. वरुणम्
    44. दशावक्त्र
    45. भोक्ताराम

    इन 108 अस्त्रों और कई अन्य प्रकार के हथियारों का निर्माण भगवान वेलपेरुमन ने किया था। इन सभी अस्त्रों के स्वामी शंमुख पेरुमान (छह मुख वाले भगवान) हैं।

    व्याख्या: शिवाचार्य एस.पी. सबरत्नम शिवाचार्य।

    Excerpt from the book “Kumārasthavam with Commentary Kuruprakāśam” by Pamban Śrīmat Kumarāgurudas Swamigal:

    Salutations to the Lord, the presiding deity over various asṣṭras (missiles or projectiles). Salutations.

    Chapter 1:

    The term “asṣṭram” refers to that which disturbs stability or balance. The Tamil equivalent is “attiram.” This term refers to various types of weapons or projectiles.

    The word “āyudham” (weapon) is derived from its use in combat (āyodhanāt). There are four types of ayudhas:

    1. Pani-mukta: Hand-thrown
    2. Yantramukta: Propelled by a machine or device
    3. Muktā-mukta: Used for both close combat and throwing
    4. Amukta: Used for close combat while held in the hand

    Amukta refers to the projectiles or weapons that are thrown. The Puranas, which describe battles between gods and demons, mention different types of astras. Most forms of astra are propelled by the power of mantra. Each astra has a presiding deity and a corresponding mantra.

    According to the Agama scriptures, Lord Murugan transformed his form into a Vel (spear) and created various astras, which are classified into two types: Pravritti astras and Nivritti astras. The Pravritti astras are used for destruction, while the Nivritti astras are used to counter or neutralize the enemy’s weapons.

    There are 63 Pravritti astras.

    The following 19 astras emerged from the face of Lord Velperuman:

    1. Brahmāstra
    2. Daṇḍacakra
    3. Kalachakra
    4. Dharmacakra
    5. Visnu Chakra
    6. Triśūla
    7. Brahmāśiro’ṣṭra
    8. Kalapsha
    9. Nārāyaṇāstra
    10. Pasupatāstra
    11. Āgneyāstra
    12. Śāyāśiro’ṣṭra
    13. Prasthāpanāstra
    14. Tamāstra
    15. Gorāstra
    16. Agorāstra
    17. Manava Astra
    18. Raudrastra
    19. Prasavapanāstra

    The following 15 astras emerged from the chest of the Lord Velperuman:

    1. Indrakakra
    2. Aiṣīkāstra
    3. Dharmapāśa
    4. Varuṇapāśa
    5. Prathamāsanī Asthra
    6. Dvitīyāsanī Aṣṭra
    7. Painakashtra
    8. Gaṅgāḷāstra
    9. Kapalashtra
    10. Suskashtra
    11. Ardrashtra
    12. Sauryashtra
    13. Santapanashtra
    14. Rati Astra
    15. Tāruṇāshtra

    The following 15 astras emerged from Lord Velperuman’s thighs:

    1. Vajrāstra
    2. Modakī astra
    3. Astra Sikharī
    4. Vaishnavism
    5. Krauñcāstra
    6. Prathamāśakti astra
    7. Dvitīyāśakti astra
    8. Musalastra
    9. Gaṅagaṇī astra
    10. Vidyadharāstra
    11. Gandharvastra
    12. Darpaṇāstra
    13. Sosaṇāstra
    14. Vilapanastra
    15. Paiśāca astra

    The following 14 astras emerged from the feet of Lord Velperuman:

    1. Dayitam
    2. Asiraktam
    3. Prasnamanas
    4. Madanam
    5. Mausoleum
    6. Gandharvadyatam
    7. Saumanam
    8. Samvartham
    9. Satyam
    10. Mayadaram
    11. Saumam
    12. Tvaṣṭrāstra
    13. Bhagastra
    14. Siteshvastram

    The 63 astras mentioned above are Pravṛtti astras. From the Aparāṅka (back part) of Lord Velperuman, 45 Nivṛtti astras emerged. They are:

    1. Truthfulness
    2. Satyagitashastra
    3. Dhṛṭā
    4. Rabhasam
    5. Pratiharatara
    6. Parāṅukha
    7. Avāṅmukha
    8. Lakṣākṣa
    9. Visamam
    10. Dhṛṭanābha
    11. Samharaka
    12. Daśākṣa
    13. Daśaśīrṣa
    14. Satoda
    15. Padmanābha
    16. Mahanabha
    17. Dhundunābha
    18. Dhṛṭimālya
    19. Ruciram
    20. Pitṛṣaumanasa
    21. Vidyatham
    22. Macaron
    23. Karavirasama
    24. Dhanam
    25. Dhanyam
    26. Jyotiṣā
    27. Krishna
    28. Nairāsya
    29. Vimālām
    30. Yogandhara
    31. Vinidr
    32. Naitrā
    33. Pramukh
    34. Sārchirmāli
    35. Kamamurti
    36. Kamamurcham
    37. Mohanam
    38. Āvaraṇam
    39. Jṛmbhakam
    40. Sarvanabham
    41. Pṛṣadasvadattayam
    42. Sandhanam
    43. Vāruṇam
    44. Daśavaktra
    45. Bhoktaram

    These 108 astras and many other types of weapons were created by Lord Velperuman. The Lord of all these astras is the Ṣaṇmukha Perumān (Lord with six faces).

    Explanation: Sivacharyya S.P. Sabaratnam Sivacharya.

    Extrait du livre « Kumārasthavam avec commentaire Kuruprakāśam » de Pamban Śrīmat Kumarāgurudas Swamigal :

    Salutations au Seigneur, la divinité qui préside à divers aṣṭras (missiles ou projectiles). Salutations.

    Chapitre 1 :

    Le terme « aṣṭram » fait référence à ce qui perturbe la stabilité ou l’équilibre. L’équivalent tamoul est « attiram ». Ce terme désigne différents types d’armes ou de projectiles.

    Le mot « āyudham » (arme) est dérivé de son utilisation au combat (āyodhanāt). Il existe quatre types d’āyudhas :

    1. Pāṇi-mukta : lancé à la main
    2. Yantramukta : propulsé par une machine ou un appareil
    3. Muktā-mukta : utilisé à la fois pour le combat rapproché et pour le lancer
    4. Amukta : utilisé pour le combat rapproché tout en étant tenu dans la main.

    Parmi ceux-ci, « Astra » fait référence aux projectiles ou armes qui sont lancés. Les Puranas, qui décrivent les batailles entre dieux et démons, mentionnent différents types d’astras. La plupart des formes d’astra sont propulsées par le pouvoir du mantra. Chaque astra a une divinité qui la préside et un mantra correspondant.

    Selon les écritures d’Agama, le Seigneur Murugan a transformé sa forme en Vel (lance) et a créé divers astras, qui sont classés en deux types : les astras Pravritti et les astras Nivritti. Les astras Pravritti sont utilisés pour la destruction, tandis que les astras Nivritti sont utilisés pour contrer ou neutraliser les armes de l’ennemi.

    Il y a 63 astras Pravritti.

    Les 19 astras suivants ont émergé du visage du Seigneur Velperuman :

    1. Brahmāstra
    2. Daṇḍacakra
    3. Kalachakra
    4. Dharmacakra
    5. Chakra Visnu
    6. Triśūla
    7. Brahmāśiro’ṣṭra
    8. Kalapsha
    9. Nārāyaṇāstra
    10. Pasupatāstra
    11. Āgneyāstra
    12. Śāyāśiro’ṣṭra
    13. Prasthāpanāstra
    14. Tamāstra
    15. Gorāstra
    16. Agorāstra
    17. Mānava Astra
    18. Raudrastra
    19. Prasavapanāstra

    Les 15 astras suivants ont émergé du coffre du Seigneur Velperuman :

    1. Indrakakra
    2. Aiṣīkāstra
    3. Dharmapāśa
    4. Varuṇapāśa
    5. Prathamāsanī Asthra
    6. Dvitīyāsanī Aṣṭra
    7. Painakashtra
    8. Gaṅgāḷāstra
    9. Kapalashtra
    10. Suskashtra
    11. Ardrāshtra
    12. Sauryashtra
    13. Santapanāshtra
    14. Rati Astra
    15. Tāruṇāshtra

    Les 15 astras suivants ont émergé des cuisses du Seigneur Velperuman :

    1. Vajrāstra
    2. Modakī astra
    3. Astra Śikharī
    4. Vaishnavisme
    5. Krauñcāstra
    6. Prathamāśakti astra
    7. Dvitīyāśakti astra
    8. Musalāstra
    9. Gaṅagaṇī astra
    10. Vidyadharāstra
    11. Gandharvastra
    12. Darpaṇāstra
    13. Sosaṇāstra
    14. Vilapanastra
    15. Paiśāca astra

    Les 14 astras suivants ont émergé des pieds du Seigneur Velperuman :

    1. Dayitam
    2. Asiraktam
    3. Prasnamanas
    4. Madanam
    5. Mausolée
    6. Gandharvadyatam
    7. Saumanam
    8. Samvartham
    9. Satyam
    10. Mayadaram
    11. Saumam
    12. Tvaṣṭrāstra
    13. Bhagastra
    14. Sītēśvastram

    Les 63 astras mentionnés ci-dessus sont des astras Pravṛtti. De l’Aparāṅka (partie arrière) du Seigneur Velperuman, 45 astras Nivṛtti ont émergé. Ils sont:

    1. Véracité
    2. Satyagitashastra
    3. Dhṛṭā
    4. Rābhasam
    5. Pratiharatara
    6. Parāṅukha
    7. Avāṅmukha
    8. Lakṣākṣa
    9. Visamam
    10. Dhṛṭanābha
    11. Samhāraka
    12. Daśākṣa
    13. Daśaśīrṣa
    14. Satoda
    15. Padmanābha
    16. Mahānābha
    17. Dhundunābha
    18. Dhṛṭimālya
    19. Ruciram
    20. Pitṛṣaumanasa
    21. Vidyatham
    22. Macaron
    23. Karavirasama
    24. Dhanam
    25. Dhanyam
    26. Jyotiṣā
    27. Krishna
    28. Nairāsya
    29. Vimālām
    30. Yogandhara
    31. Vinidr
    32. Naitrā
    33. Pramukh
    34. Sārchirmāli
    35. Kamamurti
    36. Kamamurcham
    37. Mohanam
    38. Āvaraṇam
    39. Jṛmbhakam
    40. Sarvanabham
    41. Pṛṣadasvadattayam
    42. Sandhanam
    43. Vāruṇam
    44. Daśavaktra
    45. Bhoktaram

    Ces 108 astras et de nombreux autres types d’armes ont été créés par Lord Velperuman. Le Seigneur de tous ces astras est le Ṣaṇmukha Perumān (Seigneur aux six visages).

    Explication : Sivacharyya S.P. Sabaratnam Sivacharya.

    Extracto del libro “Kumārasthavam con comentario Kuruprakāśam” de Pamban Śrīmat Kumarāgurudas Swamigal:

    Saludos al Señor, la deidad que preside sobre varios aṣṭras (misiles o proyectiles). Saludos.

    Capítulo 1:

    El término “aṣṭram” se refiere a aquello que perturba la estabilidad o el equilibrio. El equivalente tamil es ‘attiram’. Este término se refiere a diferentes tipos de armas o proyectiles.

    La palabra ‘āyudham’ (arma) se deriva de su uso en combate (āyodhanāt). Hay cuatro tipos de āyudhas:

    1. Pāṇi-mukta: lanzado con la mano
    2. Yantramukta: impulsado por una máquina o dispositivo
    3. Muktā-mukta: se utiliza tanto para el combate cuerpo a cuerpo como para el lanzamiento.
    4. Amukta: Se utiliza para el combate cuerpo a cuerpo mientras se sostiene en la mano.

    Entre estos, “Astra” se refiere a los proyectiles o armas que se lanzan. Los Puranas, que describen las batallas entre dioses y demonios, mencionan diferentes tipos de astras. La mayoría de las formas de astra son impulsadas por el poder del mantra. Cada astra tiene una deidad que lo preside y un mantra correspondiente.

    Según las escrituras Agama, el Señor Murugan transformó su forma en Vel (lanza) y creó varios astras, que se clasifican en dos tipos: astras Pravritti y astras Nivritti. Los astras Pravritti se utilizan para la destrucción, mientras que los astras Nivritti se utilizan para contrarrestar o neutralizar las armas del enemigo.

    Hay 63 astras Pravritti.

    Los siguientes 19 astras surgieron del rostro del Señor Velperuman:

    1. Brahmastra
    2. Daṇḍacakra
    3. Kalachakra
    4. Dharmacakra
    5. Chakra Visnu
    6. Triśūla
    7. Brahmāśiro’ṣṭra
    8. Kalapsha
    9. Nārāyaṇāstra
    10. Pasupatāstra
    11. Āgneyāstra
    12. Śāyāśiro’ṣṭra
    13. Prasthāpanāstra
    14. Tamāstra
    15. Gorāstra
    16. Agorāstra
    17. Manava Astra
    18. Raudrastra
    19. Prasavapanāstra

    Los siguientes 15 astras emergieron del pecho del Señor Velperuman:

    1. Indrakakra
    2. Aiṣīkāstra
    3. Dharmapāśa
    4. Varunapāśa
    5. Prathamāsanī Asthra
    6. Dvitīyāsanī Aṣṭra
    7. Painakashtra
    8. Gaṅgāḷāstra
    9. Kapalashtra
    10. Suskashtra
    11. Ardrashtra
    12. Sauryashtra
    13. Santapanashtra
    14. Rati Astra
    15. Tāruṇāshtra

    Los siguientes 15 astras surgieron de los muslos del Señor Velperuman:

    1. Vajrāstra
    2. Modakī astra
    3. Astra Śikharī
    4. Vaishnavismo
    5. Krauñcāstra
    6. Prathamāśakti astra
    7. Dvitiyasakti astra
    8. Musalāstra
    9. Astra Gaṅagaṇī
    10. Vidyadharāstra
    11. Gandharvastra
    12. Darpaṇāstra
    13. Sosaṇāstra
    14. Vilapanastra
    15. Paiśāca astra

    Los siguientes 14 astras surgieron de los pies del Señor Velperuman:

    1. Dayitam
    2. Asiraktam
    3. Prasnamanas
    4. Madanam
    5. Mausoleo
    6. Gandharvadyatam
    7. Saumanam
    8. Samvartham
    9. Satyam
    10. Mayadaram
    11. Saumam
    12. Tvaṣṭrāstra
    13. Bhagastra
    14. Sītēśvastram

    Los 63 astras mencionados anteriormente son astras Pravṛtti. De la Aparāṅka (parte trasera) del Señor Velperuman, surgieron 45 astras Nivṛtti. Ellos son:

    1. Veracidad
    2. Satyagitashastra
    3. Dhṛṭā
    4. Rabhasam
    5. Pratiharatara
    6. Paraṅukha
    7. Avāṅmukha
    8. Lakṣākṣa
    9. Visamam
    10. Dhṛṭanābha
    11. Samharaka
    12. Daśākṣa
    13. Daśaśīrṣa
    14. Satoda
    15. Padmanābha
    16. Mahanabha
    17. Dhundunābha
    18. Dhṛṭimālya
    19. Ruciram
    20. Pitṛṣaumanasa
    21. Vidyatham
    22. Macarrón
    23. Karavirasama
    24. Dhanam
    25. Dhanyam
    26. Jyotiṣā
    27. Krishna
    28. Nairāsya
    29. Vimālām
    30. Yogandhara
    31. Vinidr
    32. Naitrā
    33. Pramukh
    34. Sārchirmāli
    35. Kamamurti
    36. Kamamurcham
    37. Mohanam
    38. Āvaraṇam
    39. Jṛmbhakam
    40. Sarvanabham
    41. Pṛṣadasvadattayam
    42. Sandhanam
    43. Varunam
    44. Daśavaktra
    45. Bhoktaram

    Estos 108 astras y muchos otros tipos de armas fueron creados por Lord Velperuman. El Señor de todos estos astras es el Ṣaṇmukha Perumān (Señor con seis caras).

    Explicación: Sivacharya S.P. Sabaratnam Sivacharya.

  • śiva, The Supreme God of the Vedas

    śiva, The Supreme God of the Vedas


    TaHiEnFrEs

    हिरण्यगर्भः समवर्तताग्रे भूतस्य जातः पतिरेक आसीत् ।
    स दाधार पृथिवीं दयामुतेमां कस्मै देवाय हविषा विधेम ॥ १ ॥

    • हिरण्यगर्भसूक्तम् (ऋग्वेद १०/१२१)

    ஹிரண்யக³ர்ப⁴꞉ ஸமவர்ததாக்³ரே பூ⁴தஸ்ய ஜாத꞉ பதிரேக ஆஸீத் |
    ஸ தா³தா⁴ர ப்ருதி²வீம் த³யாமுதேமாம் கஸ்மை தே³வாய ஹவிஷா விதே⁴ம ||

    • ஹிரண்யக³ர்ப⁴ஸூக்தம் (ருக்³வேத³)

    ” (பொன்னைத் தம்மகத்துட் கொண்டமையால்) இரண்ணியகருப்பர் எனப்படும் பிரஜாபதி (பசுப)தியாகிய (தாண்டவேசுவர சிவபெருமான்) முதற்கண்ணே இருந்தார்; பூதமனைத்துக்கும் ஒரே பதியாக இருந்தார்; பின்னரும் அவர் இந்தப் பிருதிவியையும் அந்தரீக்ஷத்தையும் தாங்குகின்றார்; (அங்ஙனமாயின்) எந்தத் தேவர்பொருட்டு அவிசுகொண்டு வழிபடுவோம்”

    य आत्मदा बलदा यस्य विश्व उपासते प्रशिषं यस्य देवाः ।
    यस्य च्छायामृतं यस्य मृत्युः कस्मै देवाय हविषा विधेम ॥ २ ॥

    ய ஆத்மதா³ ப³லதா³ யஸ்ய விஶ்வ உபாஸதே ப்ரஶிஷம் யஸ்ய தே³வா꞉ |
    யஸ்ய ச்சா²யாம்ருதம் யஸ்ய ம்ருத்யு꞉ கஸ்மை தே³வாய ஹவிஷா விதே⁴ம ||

    “எவர் ஆன்மாக்களுக்குப் பிதாவாயுள்ளாரோ பலத்துக்குத் தாதாவாயுள்ளாரோ, எவருடைய உத்கிருஷ்டமாகிய ஆஞ்ஞாசத்தியை உலகமெல்லாம் உபாசிக்கின்றனவோ, அங்ஙனம் தேவர்களும் அவருடைய ஆஞ்ஞையைப் பிரார்த்திக்கின்றார்களோ, எவருக்கு அமிருதத்துவமும் மிருத்தியுவும் சாயைபோலப் (வசப்பட்டுளவோ), (அங்ஙனமாயின் இந்தச் சிவபெருமானை விடுத்து) எந்தத் தேவர்பொருட்டு அவிசு கொண்டு வழிபடுவோம்” எனவும் இருக்குவேதம் கூறுகின்றது.

    ஶ்ரீ காசிவாசி செந்திநாதையர் இயற்றிய சைவ வேதாந்தம் (1920) என்னும் நூலில் இருந்து…

    हिरण्यगर्भः समवर्तताग्रे भूतस्य जातः पतिरेक आसीत् ।
    स दाधार पृथिवीं दयामुतेमां कस्मै देवाय हविषा विधेम ॥ १ ॥

    • हिरण्यगर्भसूक्तम् (ऋग्वेद १०/१२१)

    hiranyagarbhah samavartatagre bhutasya jatah patirek aasit . sa dadhar pruthivim dayamutemam kasmai devay havisha vidhem . 1 .

    • hiraṇyagarbhasūktam (ṛgveda 10/121)

    “(अपने स्वर्णमय शरीर के कारण) प्रजापति (पशुप) यज्ञकर्ता (भगवान शिव) (ताण्डवेश्वर) प्रथम थे; उन्होंने ही सम्पूर्ण ब्रह्माण्ड को धारण किया; उसके पश्चात भी वे इस पृथ्वी और ब्रह्माण्ड को धारण करते हैं; (फिर) हम अज्ञानतापूर्वक किस देवता की पूजा करें?”

    य आत्मदा बलदा यस्य विश्व उपासते प्रशिषं यस्य देवाः ।
    यस्य च्छायामृतं यस्य मृत्युः कस्मै देवाय हविषा विधेम ॥ २ ॥

    ya ātmadā baladā yasya viśva upāsate praśiṣaṃ yasya devāḥ |
    yasya cchāyāmṛtaṃ yasya mṛtyuḥ kasmai devāya haviṣā vidhema || 2 ||

    “ऋग्वेद में भी कहा गया है कि, “जो आत्माओं के पिता हैं, शक्ति के पिता हैं, जिनके परम ज्ञान की पूजा सारा संसार करता है, और जिनके ज्ञान की पूजा देवता करते हैं, जिनकी अमृत और मृतियाँ छाया के समान हैं, (अतः) हमें भगवान शिव को छोड़कर किस देवता की पूजा लोभ से करनी चाहिए?”

    श्री काशीवासी सेंथिनथैयार द्वारा लिखित पुस्तक शैव वेदांत (1920) से…

    हिरण्यगर्भः समवर्तताग्रे भूतस्य जातः पतिरेक आसीत् ।
    स दाधार पृथिवीं दयामुतेमां कस्मै देवाय हविषा विधेम ॥ १ ॥

    • हिरण्यगर्भसूक्तम् (ऋग्वेद १०/१२१)

    hiranyagarbhah samavartatagre bhutasya jatah patirek aasit . sa dadhar pruthivim dayamutemam kasmai devay havisha vidhem . 1 .

    • hiraṇyagarbhasūktam (ṛgveda 10/121)

    हिरण्यगर्भः समवर्तताग्रे भूतस्य जातः पतिरेक आसीत् ।
    स दाधार पृथिवीं दयामुतेमां कस्मै देवाय हविषा विधेम ॥ १ ॥

    • हिरण्यगर्भसूक्तम् (ऋग्वेद १०/१२१)

    hiranyagarbhah samavartatagre bhutasya jatah patirek aasit . sa dadhar pruthivim dayamutemam kasmai devay havisha vidhem . 1 .

    • hiraṇyagarbhasūktam (ṛgveda 10/121)

    हिरण्यगर्भः समवर्तताग्रे भूतस्य जातः पतिरेक आसीत् ।
    स दाधार पृथिवीं दयामुतेमां कस्मै देवाय हविषा विधेम ॥ १ ॥

    • हिरण्यगर्भसूक्तम् (ऋग्वेद १०/१२१)

    hiranyagarbhah samavartatagre bhutasya jatah patirek aasit . sa dadhar pruthivim dayamutemam kasmai devay havisha vidhem . 1 .

    • hiraṇyagarbhasūktam (ṛgveda 10/121)
  • śiva pūjā and śiva bhakta

    śiva pūjā and śiva bhakta


    TaHiEnFrEs

    उपास्य एकोधिपतिः पशूनां
    तदीय भक्ताश्च समर्चनीयाः ।
    प्रीतः शिवः भक्त सपर्ययास्यात्
    शिवप्रसादेन शुचं तरन्ति ॥

    உபாஸ்ய ஏகோதி⁴பதி꞉ பஶூனாம்
    ததீ³ய ப⁴க்தாஶ்ச ஸமர்சனீயா꞉ |
    ப்ரீத꞉ ஶிவ꞉ ப⁴க்த ஸபர்யயாஸ்யாத்
    ஶிவப்ரஸாதே³ன ஶுசம் தரந்தி ||

    இந்த உலகில் உபாஸிக்க வேண்டிய தெய்வம் ஒன்றே தான். அவர்தான் ஜகத்ரக்ஷகர். அவரிடம் பக்தி செய்யும் உத்தமர்களின் உள்ளத்தில் அவர் இருப்பதால் சிவபக்தர்களை நாம் பூஜித்தால் சிவபக்தர்களையும் சிவபெருமானையும் பூஜித்த பலன் கிடைக்கும். சிவ பக்தர்களின் மனம் ஸந்தோஷப்பட்டால் சிவபெருமான் பரமப்ரீதி அடைவார். அதனால் சிவப்ரஸாதம் கிடைக்கும். சிவ ப்ரஸாதத்தால் ஸகலமான துன்பங்கள், துக்கம், தரித்திரம் யாவும் விலகும், க்ஷேமம் அடையலாம்.

    வடமொழி சுலோகங்களில் சிவமஹிமையும் அடியார் மஹிமையும் என்னும் தொகுப்பில் இருந்து…

    தொகுப்பும் தமிழ் விளக்கமும் :
    தர்மப்ரவசனரத்னம், உத்தம உபன்யாஸிக சக்கரவர்த்தி பிரம்மஸ்ரீ மஞ்சக்குடி ராஜகோபால சாஸ்திரிகள்.

    उपास्य एकोधिपतिः पशूनां
    तदीय भक्ताश्च समर्चनीयाः ।
    प्रीतः शिवः भक्त सपर्ययास्यात्
    शिवप्रसादेन शुचं तरन्ति ॥

    upāsya ekodhipatiḥ paśūnāṃ
    tadīya bhaktāśca samarcanīyāḥ |
    prītaḥ śivaḥ bhakta saparyayāsyāt
    śivaprasādena śucaṃ taranti ||

    इस संसार में केवल एक ही ईश्वर की पूजा की जानी चाहिए। वह ब्रह्माण्ड का रक्षक है। चूंकि वह शिव के शुद्ध भक्तों के हृदय में विद्यमान हैं, इसलिए यदि हम शिव के भक्तों की पूजा करेंगे तो हमें शिव के भक्तों और भगवान शिव की पूजा का लाभ मिलेगा। यदि शिव भक्तों का हृदय प्रसन्न है तो भगवान शिव को परम आनंद की प्राप्ति होगी। तो आपको शिव का आशीर्वाद मिलेगा। शिवजी की पूजा से सभी कष्ट, दुःख और दरिद्रता दूर हो जाती है तथा परमानंद की प्राप्ति होती है।

    “शिव महिमा और अडियार महिमा” नामक पुराने जमाने के छंदों के संग्रह से…

    संकलन एवं तमिल व्याख्या:
    धर्मप्रवसनरत्नम, उत्तम औपन्यासिक चक्रवर्ती ब्रह्माश्री मंजाकुडी राजगोपाल शास्त्री।

    उपास्य एकोधिपतिः पशूनां
    तदीय भक्ताश्च समर्चनीयाः ।
    प्रीतः शिवः भक्त सपर्ययास्यात्
    शिवप्रसादेन शुचं तरन्ति ॥

    upāsya ekodhipatiḥ paśūnāṃ
    tadīya bhaktāśca samarcanīyāḥ |
    prītaḥ śivaḥ bhakta saparyayāsyāt
    śivaprasādena śucaṃ taranti ||

    There is only one deity to be worshipped in this world. He is the protector of the world. Since He is in the hearts of those who are devoted to Him, if we worship the devotees of Shiva, we will get the result of worshipping the devotees of Shiva and Lord Shiva. If the minds of the devotees of Shiva are happy, Lord Shiva will attain supreme pleasure. Therefore, we will get Shiva prasad. With Shiva prasad, all sufferings, sorrow, and poverty will be removed, and we can attain happiness.

    From the collection of Northern Slokas titled Shivamahimaiyumm Adiyar Mahimaiyum…

    Compiled and Tamil commentary:
    Dharmapravasanaratnam, Uttama Upanyasika Chakravarthy Brahmasri Manjakudi Rajagopala Shastrigal.

    उपास्य एकोधिपतिः पशूनां
    तदीय भक्ताश्च समर्चनीयाः ।
    प्रीतः शिवः भक्त सपर्ययास्यात्
    शिवप्रसादेन शुचं तरन्ति ॥

    upāsya ekodhipatiḥ paśūnāṃ
    tadīya bhaktāśca samarcanīyāḥ |
    prītaḥ śivaḥ bhakta saparyayāsyāt
    śivaprasādena śucaṃ taranti ||

    Il n’y a qu’une seule divinité à vénérer en ce monde. Il est le protecteur du monde. Puisqu’Il est dans le cœur de ceux qui Lui sont dévoués, si nous vénérons les dévots de Shiva, nous obtiendrons le même résultat que nous vénérons les dévots de Shiva et du Seigneur Shiva. Si l’esprit des dévots de Shiva est heureux, le Seigneur Shiva atteindra le plaisir suprême. Par conséquent, nous obtiendrons le Shiva prasad. Grâce au Shiva prasad, toutes les souffrances, le chagrin et la pauvreté seront éliminés, et nous pourrons atteindre le bonheur.

    Tiré du recueil de slokas du Nord intitulé Shivamahimaiyumm Adiyar Mahimaiyum…

    Compilé et commenté en tamoul :
    Dharmapravasanaratnam, Uttama Upanyasika Chakravarthy Brahmasri Manjakudi Rajagopala Shastrigal.

    उपास्य एकोधिपतिः पशूनां
    तदीय भक्ताश्च समर्चनीयाः ।
    प्रीतः शिवः भक्त सपर्ययास्यात्
    शिवप्रसादेन शुचं तरन्ति ॥

    upāsya ekodhipatiḥ paśūnāṃ
    tadīya bhaktāśca samarcanīyāḥ |
    prītaḥ śivaḥ bhakta saparyayāsyāt
    śivaprasādena śucaṃ taranti ||

    Sólo hay una deidad a la que adorar en este mundo. Él es el protector del mundo. Puesto que Él está en los corazones de aquellos que son devotos de Él, si adoramos a los devotos de Shiva, obtendremos el mismo resultado que si adoramos a los devotos de Shiva y al Señor Shiva. Si las mentes de los devotos de Shiva son felices, el Señor Shiva alcanzará el placer supremo. Por lo tanto, obtendremos Shiva prasad. A través del Shiva prasad, todo sufrimiento, tristeza y pobreza serán eliminados y podremos alcanzar la felicidad.

    Tomado de la colección de slokas del norte titulada Shivamahimaiyumm Adiyar Mahimaiyum…

    Compilado y comentado en tamil:
    Dharmapravasanaratnam, Uttama Upanyasika Chakravarthy Brahmasri Manjakudi Rajagopala Shastrigal.