Partie spéciale
உண்மை அதிகாரம்
இங்கவைபொதுஇயம்பும்என்பர்கள் இதன்மேல் ஆன்மாத்
தங்கிய அஞ்ச வத்தை தன்னுண்மை உணர்த்தும் தன்மை
பொங்கொளி ஞான வாய்மை அதன்பயன் புனிதன் காமம்
அ௮ங்கதின் அணைந்தோர் தன்மை அறைகுவன் அருளினாலே. 51
Ce qui a été traité jusqu’à présent constitue la partie générale du livre. Dans l’autre partie, appelé le spécial, je vais, avec l’aide de la grâce divine, parler de la nature de l’âme, les cinq états de conscience, le mode de faire connaître à l’âme une chose, la nature de la lumière montante de la sagesse divine, de son effet, de l’utilisation du saint nom (mantram) de Dieu et de la nature des âmes qui ont réalisé Dieu.
Third Sutra
மூன்ருஞ்சூத்தீரம்
Nature de l’Âme
செறிக்திடும் உடலுள் மன்னிச் சேர்புலன் வாயில் பற்றி
ஆன்ம இலக்கணம்.
அறிந்ததில் அழுந்தும் ஓன்றும் அறிந்திடா தறியுஈ் தன்மை
பிறிந்தடை அஞ்ச வத்தை பெருகிய மலத்தாற் பேணி
உறுர்தினி ௮இதம் உண்மை உயிர்க்கெனஉணர்த்துமன்றே. 52
En restant dans le corps qui s’y attache à force de Karma, l’âme met la main sur l’objet qu’elle est destinée à connaître à travers les sens, la connaît et s’enfonce dans son expérience. Il ne sait pas comment il en est venu à le connaître. De cette condition, il se coupe et assume cinq états de conscience, en raison de l’influence croissante de l’anava malam, dans le dernier d’entre elles va au-dessous du niveau de conscience. On dit que cela est accessoire à la nature de l’âme dans son état lié d’existence.
உருஉணர் விலாமை யானும் ஓரொரு புலன்௧க ளாக
மருவீநின் றறித லானும் மனாதிகள் தம்மின் மன்னித்
தருபயன் நுகர்த லாலும் உயிர்சட மாத லானும்
அருவினை உடலுள் ஆவி அறிவினால் அறிய மன்றே. 53
Le corps est inintelligent. Les sens perçoivent chacun une classe différente de phénomènes. Les facultés mentales agissent sur les résultats de la sensation. Prana est insensée. Par conséquent, c’est l’âme dans le corps karmique inévitable qui sait les choses avec l’aide de l’intelligence suprême.
அறிவெனில் வாயில் வேண்டா
அன்றெனில் அவைதாம் என்னை
அறிவதை உதவு மென்னில்.
அசேதனம் ௮வைதா மெல்லரம்
அறிபவன் அறியும் தன்மை
அருளுவன் என்னி லான்மா
அறிவில தாழும் ஈசன்
அசேதனைத் தளித்தி டானே. 54
Si l’âme peut connaître les choses par elle-même, elle n’exige pas les instruments de la connaissance. Si l’âme est inintelligente, quel est le bien des instruments ? Les outils peuvent-ils fournir des renseignements à l’âme ? Ce n’est pas possible, car ils sont eux-mêmes inintelligents. S’il est dit que Dieu assure l’intelligence à l’âme, cela impliquera que l’âme en elle-même n’a pas d’intelligence, dont la conclusion est erronée puisque Dieu ne fait pas l’intelligent inintelligent.
அறிவினால் அறிந்த யரவும்
அசத்தாதல் அறிதி என்றும்
அறிவினால் அறியொ -ணாதேல்
ஆவதொன் மின்மை தொன்மை
அறிவுதான் ஒன்றை முந்தி
அதுவது வாகக் காணும்
அறிவுகாண் அசத்து மற்ற
தறிவினுக் கறியொ னாதே. 55
Sachez que tout ce qui est connu par l’âme à l’aide des instruments est transitoire. Si Dieu ne peut être connu de l’âme à aucun moment, il n’y a aucun bien final à l’âme de Dieu : depuis que l’âme a pris le corps, elle connaît une chose de façon limitée en s’identifiant à elle. Une telle connaissance est finie, et elle ne peut pas percevoir l’intelligence infinie.
எவ்வறி வசத்த றிந்த தெனில்உயிர் அறியா தீசன்
அவ்வறி வறியான் அல்ல தசேதனம் அறியா தாவி
செவ்விய கருவி கூடித் தெரிவு தருளிற் சேராது
உவ்வீரு வகைய தென்னில் ஒளியிரு ளொருங்கு றவே. 56
En enquêtant sur les renseignements qui perçoivent le fini comme tel, l’âme en soi ne peut pas connaître la finitude des choses (contrairement à la infini qu’il ne connaît pas). Dieu n’a pas besoin de percevoir le fini, et les mayas restants ne peuvent pas connaître le fini car il est inintelligent. L’âme, en combinaison avec les instruments de la connaissance, ne peut pas distinguer le fini de l’infini (comme les instruments eux-mêmes sont finis). Dans son état libéré, l’âme ne regarde pas le fini. Connaître la grâce (ou la Sagesse) de Dieu fini ne peut se combiner avec les instruments de la connaissance, comme ils sont opposés les uns aux autres comme la lumière et l’obscurité.
சத்திது என்ற சத்துத் தானறி யாத சத்தைச்
சத்தறிம் தகல வேண்டா அசத்திது சத்தி தென்றோர்
சத்திருள் ஒளிய லாக்கண் தன்மைய தரம்௮ சத்தைச்
சத்துடன் நின்று நீக்குந் தன்மையாற் சதசத் தாமே. 57
L’impermanent ne peut pas savoir ce qui est éternel. L’éternel n’a pas besoin de connaître l’impermanent et de s’en éloigner. L’âme, qui doit connaître les deux, le fait au stade de la transition. Lorsqu’il s’associe à l’éternel, il doit se débarrasser de l’impermanent. Donc, l’âme est Sadasat. Et il a la nature de l’œil qui n’est ni la lumière ni l’obscurité.
கண்ணொளி விளக்க ஸித்துக்
காட்டிடு மென்னீன் முன்னம்
கண்ணொளி ஒன்று மின்ரறும்
விளக்கொளி கலந்த வற்றைக்
கண்ணொளி அகல நின்றே
கண்டிடும் வேறு காணாக்
கண்ணொளி விளக்கின்சோதி
கலந்திீடுங் கருத்தொன் றன்றே. 58
S’il est indiqué que la lampe donne de la lumière à l’œil et lui montre des choses, cela impliquera que l’œil n’a pas le pouvoir de voir avant que la lampe ne fournisse la lumière. L’œil se distingue des choses vues et les voit dans la lumière. Sans doute, l’œil ne peut pas voir les choses sans la lumière. Le pouvoir de l’œil et la lumière de la lampe se mêlent inséparablement tout en voyant les choses. Mais les deux sont des entités différentes.
ஓரிடத் திருத்தல் மாயா
உருநிறைம் திடுதல் ஒன்றும்
பேரிடத் துறைதல் தானே
பிறங்கறி வாகி நிற்றல்
சோர்வுடைச் சடம்நி கழ்த்தல்
எனுமிவை சொல்லார் ஈல்லோர்
ஓர்விடத் துணரும் உண்மை
ஓளிதரும் உபலம் போலும். 59
En ce qui concerne l’association de l’âme avec le corps tout en sachant des choses, il existe différentes théories. Les sages n’accepteront pas que l’âme reste une partie du corps, qu’il remplit le corps, qu’il remplit l’espace dont le corps fait partie, que l’âme est auto-effulgente ou que les instruments inintelligents rendent l’âme intelligente. Sur l’enquête, il sera constaté que l’âme est comme un cristal réfléchissant pur.