Parte especial
உண்மை அதிகாரம்
இங்கவைபொதுஇயம்பும்என்பர்கள் இதன்மேல் ஆன்மாத்
தங்கிய அஞ்ச வத்தை தன்னுண்மை உணர்த்தும் தன்மை
பொங்கொளி ஞான வாய்மை அதன்பயன் புனிதன் காமம்
அ௮ங்கதின் அணைந்தோர் தன்மை அறைகுவன் அருளினாலே. 51
Lo que se ha tratado hasta ahora constituye la parte general del libro. En la otra parte, llamada la especial, lo haré, con la ayuda de la gracia divina, hablar de la naturaleza del alma, los cinco estados de conciencia, la manera de hacer que el alma sepa una cosa, la naturaleza de la luz creciente de la sabiduría divina, su efecto, el uso del santo nombre (mantram) de Dios y la naturaleza de las almas que se dieron cuenta de Dios.
Tercer Sutra
மூன்ருஞ்சூத்தீரம்
Naturaleza del Alma
செறிக்திடும் உடலுள் மன்னிச் சேர்புலன் வாயில் பற்றி
ஆன்ம இலக்கணம்.
அறிந்ததில் அழுந்தும் ஓன்றும் அறிந்திடா தறியுஈ் தன்மை
பிறிந்தடை அஞ்ச வத்தை பெருகிய மலத்தாற் பேணி
உறுர்தினி ௮இதம் உண்மை உயிர்க்கெனஉணர்த்துமன்றே. 52
Al permanecer en el cuerpo unido a él por la fuerza del Karma, el alma pone su mano sobre el objeto que está destinado a conocer a través de los sentidos, lo conoce y se hunde en su experiencia. No sabe cómo llegó a conocerlo. A partir de esta condición, se corta a sí mismo y asume cinco estados de conciencia, debido a la creciente influencia del anava malam, en el último de ellos va por debajo del nivel de conciencia. Se dice que esto es incidental a la naturaleza del alma en su estado atado de existencia.
உருஉணர் விலாமை யானும் ஓரொரு புலன்௧க ளாக
மருவீநின் றறித லானும் மனாதிகள் தம்மின் மன்னித்
தருபயன் நுகர்த லாலும் உயிர்சட மாத லானும்
அருவினை உடலுள் ஆவி அறிவினால் அறிய மன்றே. 53
El cuerpo es poco inteligente. Cada uno de los sentidos percibe una clase diferente de fenómenos. Las facultades mentales actúan sobre los resultados de la sensación. Prana es una tontería. Por lo tanto, es el alma en el cuerpo kármico inevitable que conoce las cosas con la ayuda de la inteligencia suprema.
அறிவெனில் வாயில் வேண்டா
அன்றெனில் அவைதாம் என்னை
அறிவதை உதவு மென்னில்.
அசேதனம் ௮வைதா மெல்லரம்
அறிபவன் அறியும் தன்மை
அருளுவன் என்னி லான்மா
அறிவில தாழும் ஈசன்
அசேதனைத் தளித்தி டானே. 54
Si el alma puede saber las cosas por sí misma, no requiere los instrumentos del conocimiento. Si el alma es poco inteligente, ¿cuál es el bien de los instrumentos? ¿Pueden las herramientas proporcionar información al alma? Esto no es posible, porque ellos mismos son poco inteligentes. Si se dice que Dios proporciona inteligencia al alma, implicará que el alma en sí misma no tiene inteligencia, cuya conclusión es errónea ya que Dios no hace que el inteligente sea poco inteligente.
அறிவினால் அறிந்த யரவும்
அசத்தாதல் அறிதி என்றும்
அறிவினால் அறியொ -ணாதேல்
ஆவதொன் மின்மை தொன்மை
அறிவுதான் ஒன்றை முந்தி
அதுவது வாகக் காணும்
அறிவுகாண் அசத்து மற்ற
தறிவினுக் கறியொ னாதே. 55
Sepan que todo lo que es conocido por el alma con la ayuda de los instrumentos es transitorio. Si Dios no puede ser conocido por el alma en ningún momento, no hay un bien final para el alma de Dios: ya que el alma ha tomado el cuerpo, sabe algo de una manera limitada al identificarse con él. Tal conocimiento es finito, y no puede percibir la inteligencia infinita.
எவ்வறி வசத்த றிந்த தெனில்உயிர் அறியா தீசன்
அவ்வறி வறியான் அல்ல தசேதனம் அறியா தாவி
செவ்விய கருவி கூடித் தெரிவு தருளிற் சேராது
உவ்வீரு வகைய தென்னில் ஒளியிரு ளொருங்கு றவே. 56
Al investigar la información que percibe lo finito como tal, el alma misma no puede conocer la finitud de las cosas (a diferencia de la infinito que no conoce). Dios no necesita percibir lo finito, y los mayas restantes no pueden conocer lo finito porque es poco inteligente. El alma, en combinación con los instrumentos del conocimiento, no puede distinguir lo finito de lo infinito (ya que los instrumentos mismos son finitos). En su estado liberado, el alma no mira lo acabado. Conocer la gracia (o Sabiduría) del Dios finito no se puede combinar con los instrumentos del conocimiento, ya que se oponen entre sí como luz y oscuridad.
சத்திது என்ற சத்துத் தானறி யாத சத்தைச்
சத்தறிம் தகல வேண்டா அசத்திது சத்தி தென்றோர்
சத்திருள் ஒளிய லாக்கண் தன்மைய தரம்௮ சத்தைச்
சத்துடன் நின்று நீக்குந் தன்மையாற் சதசத் தாமே. 57
El impermanente no puede saber lo que es eterno. Lo eterno no necesita conocer lo impermanente y alejarse de él. El alma, que debe conocer ambos, lo hace en la etapa de transición. Cuando se asocia con lo eterno, debe deshacerse de lo impermanente. Así que el alma es Sadasat. Y tiene la naturaleza del ojo que no es ni luz ni oscuridad.
கண்ணொளி விளக்க ஸித்துக்
காட்டிடு மென்னீன் முன்னம்
கண்ணொளி ஒன்று மின்ரறும்
விளக்கொளி கலந்த வற்றைக்
கண்ணொளி அகல நின்றே
கண்டிடும் வேறு காணாக்
கண்ணொளி விளக்கின்சோதி
கலந்திீடுங் கருத்தொன் றன்றே. 58
Si se afirma que la lámpara da luz al ojo y le muestra cosas, esto implicará que el ojo no tiene el poder de ver antes de que la lámpara proporcione luz. El ojo se destaca de las cosas vistas y las ve en la luz. Sin duda, el ojo no puede ver las cosas sin luz. La potencia del ojo y la luz de la lámpara se mezclan inseparablemente mientras se ven las cosas. Pero las dos son entidades diferentes.
ஓரிடத் திருத்தல் மாயா
உருநிறைம் திடுதல் ஒன்றும்
பேரிடத் துறைதல் தானே
பிறங்கறி வாகி நிற்றல்
சோர்வுடைச் சடம்நி கழ்த்தல்
எனுமிவை சொல்லார் ஈல்லோர்
ஓர்விடத் துணரும் உண்மை
ஓளிதரும் உபலம் போலும். 59
Con respecto a la asociación del alma con el cuerpo al conocer las cosas, hay diferentes teorías. El sabio no aceptará que el alma sigue siendo una parte del cuerpo, que llena el cuerpo, que llena el espacio del que el cuerpo es parte, que el alma es auto-refulente o que los instrumentos no volados hacen que el alma sea inteligente. En la investigación, se encontrará que el alma es como un cristal reflectante puro.